HOME - INHOUD - TERUG - VOLGENDE EEN MOOIE SNEEUWBAL: 14.1: 'Den Uyl grijpt in'

Dinsdagmiddag 2 juli, de middag voor de ontruiming van woensdag 3 juli. Gespannen wachten op het veld voor Lorentz. Vooraan Wil Snijders en Fred Treur.

Ontruiming Dennendal opnieuw uitgesteld< De ontruiming was uit menselijk oogpunt bijna onmogelijk... voor iedere zichzelf respecterende bestuurder, voor ieder weldenkend mens en zeker voor ieder progressief weldenkend mens. Toch vond ze plaats, en wel onder 'het meest linkse kabinet van na de oorlog' (Bootsma, Breedveld: 23), onder de meest linkse premier die Nederland ooit kende, onder een minister van gezondheidszorg die in haar eigen zoon, Koos Zwart, iemand had die jarenlang via de zaterdagse VARA-radio de soft-rokers voorlichtte over de prijzen van de Rode Libanon, de Kruimelige Paak en de Zwarte Afghaanse. Het was niet dat Den Uyl en Vorrink niet betrokken waren bij de zaak. De Amersfoortse krant berichtte op 25-6-74 onder het kopje 'Den Uyl grijpt in: ontruiming Dennendal toch uitgesteld', dat 'mede door persoonlijke bemoeienis van premier Den Uyl' de evacuatie opnieuw was opgeschort. Den Uyl had Hendriks 'dringend gevraagd' de verhuizing van 65 pupillen naar de Rijkspsychiatrische Inrichting in Eindhoven in heroverweging te nemen. Opnieuw werd serieus gesproken over splitsing, op het terrein, buiten het terrein. Maar de tegenkrachten waren sterk en Hendriks wist dat 'zijn eventueel heengaan een crisis zou veroorzaken' en dat 'de regeringsfracties en het kabinet een crisis over Dennendal ten koste van alles wilden vermijden' (NRC, 27-6-74). De kaarten waren geschud en met steeds dezelfde uitkomst: de PvdA verkeerde ten aanzien van Nieuw Dennendal in een minderheidspositie. De vraag was of het kabinet over de Dennendalaffaire moest vallen of niet. Bij de verkiezingen in '77 zou de PvdA grote winst - tien zetels! - boeken. Dat was vermoedelijk ook wel in '74 gebeurd. Wás het maar gevallen: dan was het tweede kabinet-Den Uyl er waarschijnlijk wél gekomen.