Home - Inhoud - serie-5 - serie-7 - archief - Column-6 - redactie DAGBOEKNOTITIES OP NIEUW-DENNENDAL.NL

WEEK 48 serie 6 (24/11 - 30/11)

INTERACTIE: Het DAGBOEK wordt geschreven door sitebezoekers of, indien geen inzendingen voorhanden zijn, de redactie. Deelname is mogelijk via een mailtje naar dagboekredactie onder vermelding 'dagboek'. Nieuw-dennendal.nl staat daarmee open voor iedereen. Graag ondertekening met naam en toenaam, en - vrijwillig - vermelding van e-mailadres en een maatschappelijke identiteit. Een sleutelwoord of kopje is handig. Datering gebeurt naar dag van verzending/ontvangst. Plaatsing kan op zich laten wachten door technische problemen, vakantie e.d., afwezigheid van de muze of andere omstandigheden.	ONDERWERPEN: De ruimte bij nieuw-dennendal.nl kan vrij worden gewijd aan ieder mogelijk onderwerp. Variërend van reacties op de nieuw-dennendalsite, op andere sites (die vermeld kunnen worden), tot commentaren op geplaatste dagboeken, tot de waan van alledag: kortom van verstandelijk-gehandicaptenzorg, tot zen, tot Mabelgate (nieuw-dennendal: dat zijn we allemaal). Commerciële verhalen worden niet opgenomen en er geldt vanzelfsprekend de verantwoordelijkheid van de redactie voor wat wordt gepubliceerd. Voor het dagboek geldt in principe een maximum van 150 woorden.
NIEUW-DENNENDAL.NL: van toen naar nu, van de collectieve zaak van de verstandelijk-gehandicaptenzorg naar het publieke debat van heden: een site waarop gedacht, gediscussieerd, gespeeld, gedeeld én gedanst kan worden! Een bulletinboard gewijd aan alles, want het Ene manifesteert zich zonder beperking in het Vele. Site van de week: school voor sjamanisme
DAGBOEK 24-11-03 (1): 14:02 uur: school voor sjamanisme Speciaal voor de inmiddels 86-jarige columnist Jérôme Heldring van NRC/Handelblad, dit keer als Site van de week de School voor Sjamanisme, om te leren door de illusie van ratio en scepsis heen te prikken (of liever: te transcenderen en te integreren). Hoewel: wat te denken van het volgende? 'Het zetten van vraagtekens mag worden beschouwd als de essentie van Jérôme Heldring, die al op het Barlaeusgymnasium in Amsterdam van Plato leerde: ,,Alle wijsheid stamt uit verwondering'' ' Is de heer Heldring wellicht een wolf in schaapskleren, een sjamaan in een agnostisch, ex-protestants jasje? HG( 94 woorden)
DAGBOEK 25-11-03 (1): 13:40 uur: Stichting T.O.P. Kreeg van Peter Buys een mailtje over de 'wasbordman' (zie dagboek 15-11-03 van Jan Gerhardus) en de stichting TOP (Tanker Ontmanteling Platform), die in de Eemshaven een plek wil realiseren voor de ontmanteling van tankers, platforms e.d. en een staatsiegeld wil invoeren voor schepen. De sloop gebeurt nu veelal op hoogstomstreden wijze aan de oostkust van India. Het project lijkt een mooie combinatie van praktijk en idealisme, en dus van 'integraal' opereren. HG (73 woorden)
DAGBOEK 26-11-03 (1): 15:13 uur: integratie De nieuwsbrief van zetweb heeft vandaag een verhaal over het mislukken van de integratie van verstandelijk gehandicapten, althans over de vraagtekens die daarbij geplaatst worden door Henk Kars, voorheen verbonden aan Eemeroord in Baarn. Kars noemt een aansprekend voorbeeld van een rolstoeler die op het inrichtingsterrein beter uit de voeten kon dan in zijn nieuwe woonomgeving. Arnold Schwarzenegger heeft als een van zijn eerste beleidsdaden als gouverneur van Californië het mes gezet in de programma's voor armen, gehandicapten en bejaarden. En in Tsjechië en omstreken komen in psychiatrische inrichtingen nog 'kooibedden' voor (Volkskrant van 26 november). Genoeg te doen. HG (100 woorden)
DAGBOEK 27-11-03 (1): 15:20 uur: mail van Carel Muller Beste Hans, bedankt voor je aanbod mij te helpen met schrijven. Je hebt je hoofdredactionele hart op de goede plaats! Mijn probleem is: It don't mean a thing if it ain't got that swing. Wat is het geval ? Als ik een column schrijf in ons prachtblad, dan moet het een vervolg zijn op mijn praatje tijdens de Reünie. Dat is nog even lastig. In de eerste plaats zou ik niet graag willen dat Dennendallers zouden reageren met: 'Jammer dat Carel later in zijn leven het spoor geheel bijster raakte en zich verstrikte in esoterische pulpfiction'. Wat ik zou schrijven moet dus onmiskenbaar recht uit het hart komen wil het aantrekken en niet afstoten. Maar ik zit zelf nog helemaal, met al mijn zintuigen open, gespitst te kijken naar wat aan 't worden is. We hebben nu bijvoorbeeld net de Harmonische Samenstand gehad, bekroond en bekrachtigd door de maansverduistering van 8 op 9 november. Daar werd een hemelpoort (kijk daar heb je het al) geopend die een huwelijk tussen hemel en aarde mogelijk maakt en inzet. De verwachting is dat we daar op het fysieke vlak, ik dus bijvoorbeeld in mijn eigen leven, nu en in de komende maanden, de uitwerking van kunnen gaan voelen. Maar niemand kan voorspellen wat en hoe precies, omdat zoiets zich nog nooit eerder heeft voorgedaan en veel natuurlijk afhangt van onze individuele reactie. (Ben je er nog Hans ?) Als bij mij de eerste kwartjes vallen wil ik graag daarover schrijven. Dat zal ook wel moeten omdat de Dennendallers in dit proces een belangrijke rol zullen spelen als helpers en vormgevers. Dankzij onze website zullen we elkaar snel kunnen vinden. Dan kan het feest beginnen! Carel Muller (307 woorden)
DAGBOEK 28-11-03 (1): 14:12 uur: Aartsengel Michaels boodschappen Vanochtend afscheid genomen van een goede kennis, die plotseling voorgoed is heengegaan - voorzover dat ooit gebeurt. Het was een mooie dienst.... In de koffiezaal van de Evangelisch Remonstrantse kerk kreeg iedereen koffie en broodjes van een tiental zwarte vrouwen. Terugkomende vond ik een mail van Carel Muller in m'n postvak: 'Hoi Hans, vanochtend kwam ik dit verhaal tegen en het leek me heel geschikt om je te sturen. Helder, kort en het wezenlijke staat erin. Ik hoop dat het je blij maakt! gr Carel.' Het gaat over de boodschappen van aartsengel Michael, doorgegeven door Ronna Heman. Hooggegrepen, en wie heeft er geen hoogtevrees? maar het gaat om het Ene dat een einde maakt aan alle fragmentatie. Voor mij, zeker op dit moment, inspirerend en troostend. HG (125 woorden)
DAGBOEK 29-11-03 (1): 13:32 uur: Georgië Vorige week zaterdag zat ik even aan de buis gekluisterd. Ik was door mijn familie gewaarschuwd, dat Tbilisi op de tv was. Tbilisi, hoofdstad van Georgië, was in het wereldnieuws, "Breaking news" op CNN. Je zag de bestorming van het Georgische parlement; Sjevardnadze die juist een toespraak hield, werd omringd door bodyguards afgevoerd, de papieren van zijn rede nog in de trillende hand; in een hoek was een kort handgemeen; een man beklom het podium en begon driftig met de voorzittershamer te slaan. Emotionele beelden. De volgende dag zwaaide Sjevardnadze met de witte vlag en had zich een wonder voltrokken: een revolutie zonder dat er één schot was gevallen, zonder plunderingen, zonder geweld. De Rozenrevolutie, zoals die spoedig werd gedoopt. En dat in een land wat een kruitvat is. Het moge als voorbeeld strekken voor de rest van de wereld: zo kan het dus ook! Waarom de gebeurtenissen mij zo aangrepen, was omdat ik deze zomer in Georgië ben geweest. Ik heb aan den lijve ondervonden hoe corrupt het land was, de moedwillige stroomonderbrekingen meegemaakt, maar vooral hartverwarmende, supergastvrije mensen ontmoet. Tot de grootste bijzonderheden die wij - ik was daar met twee vrienden op reis - hebben meegemaakt, behoorde de ontmoeting in een klein, afgelegen dorpje in de Hoge Kaukasus met een Nederlandse vrouw. Sandra Roelofs heette ze; ze was daar op vakantie met haar ouders en haar zoontje Eduard (niet vernoemd naar Sjevardnadze). Zij is de vrouw van Saakasjvili, de leider van de geweldloze opstand tegen corruptie, nepotisme en armoede. En ze maakt grote kans over enkele maanden de first lady van Georgië te worden. Zij deed humanitair werk in dat straatarme land, en we vonden haar een dappere vrouw. Het was bij toeval dat wij haar ontmoetten - alleen, ik geloof niet in toeval. Hopelijk komt nu in Georgië de eerlijkheid eindelijk aan de macht. Frans Smit (305 woorden)
DAGBOEK 30-11-03 (1): 12:08 uur: Waar sta ik in het allochtonendebat? Toen Alles wat Is (GOD) zich uiteen liet vallen om zichzelf te kunnen beleven, werden de werelden geschapen. Al gauw bleek dat de delen afzonderlijk heel wat minder waren dan hun som, laat staan dat ze konden tippen aan het geheel. Het kwaad ontstond. Dat was maar goed ook, want zonder nuances en tegenstellingen is er geen ervaring mogelijk, en daar was het Al wat Is om begonnen. Alles wat is, alles wat leeft, is uit op ervaring, 't kan niet schelen wat. Elk wezen kiest vooraf wat hij in zal brengen in dit ervaringsspel. Ik was het slachtoffer, wil jij dan de dader zijn? Niemand overkomt iets, waarmee zijn ziel niet heeft ingestemd! Men heeft ons goden voorgehouden die niet uit waren op Zoveel Mogelijk Leven, maar op zo Min mogelijk: schaarste, beperking, regels, Angst, schuld, boete, straf en vooral geen sex voor het huwelijk. Goddank zijn deze tijden bijna voorbij. We kunnen weer gaan zien wie we altijd al waren. Hoe het spel eigenlijk in elkaar zit. Vanaf een treedje hoger blijken good guys en bad guys, zwart en wit, daders en slachtoffers onderdeel van het zelfde spel. We mogen elke keuze maken die we willen: we vallen nooit uit Gods hand, want die zijn we zelf. Het feest kan beginnen. Carel Muller (211 woorden)