HOME - INHOUD - TERUG - VOLG. BLZ. - VOLG. STRIPPAGINA. NW-DENNENDALSTRIP: PAGINA 3: Zonnekinderen vinden mijn bloemen

1.Ingang WA-Hoeve, laantje langs boerderij; 2. Paviljoen Donders waarin de theetuin was gebouwd (de D van Donders was in rood, de O in geel, de N in groen, enzovoort; voor het paviljoen, in het gras onder de bomen, liggen Carel Muller en enkele groepsleiders. 3. Ontleend aan Nieuw-Dennendalposter. 4.Theetuin, interieur.

In den Beginne: Zonnekinderen vinden mijn bloemen! Ben ik geen magische tabak? Als een Papagopowersong groeide de wiet voor de zusterhuisjes. Vele broeders en zusters waren aangesloten bij de broederschap van de heilige stick. Dennendal leek een door Pan gesubsidieerd Kralinger Popfestival. Uit de openstaande deur van de theetuin klonk een oorverdovend "Umaguma" van Pink Floyd. Op goede dag bleek de wiet gevallen voor de snoeimessen van het WA-bestuur. Maar op de verwarmingen van vele broeders en zusters lag ze toen reeds te drogen: onze nationale trots. Jonge dichters droomden in de bossen van Den Dolder op purpelgekleurde trips uit met beadwerk versierde typelintdoosjes. Het waren Steve Millers Children of he Future - op weg naar de overvalwagens van de Zeister politie! Zing voor de dronkenschap, zing!