HOME - INHOUD - TERUG - VOLGENDE EEN MOOIE SNEEUWBAL: 10.5: De 24ste groep

>De biologisch-dynamische tuin: lusthof en arbeidsproject (op de achtergrond Thomas Nelissens kantine 'De Gele Hoepel')

Niet de zoektocht naar de graal bleek het zwaarst, maar het zitten rond de tafel Het eerste conflict had uiteraard zijn sporen getrokken. Mensen die jarenlang op Dennendal hadden gewerkt, waren overspannen geraakt of hadden er de brui aangegeven. Voor sommigen volgde het laatste uit het eerste. Anderen waren gebleven, maar zaten met frustraties. De stafleden die zich in het eerste conflict achter Carel hadden opgesteld, hadden veel geriskeerd en sommigen worstelden met de naweeën van alle commotie en onzekerheid. Zij zouden in het tweede conflict effectuering van hun inspraak opeisen. In januari 1971 - nog voor het uitbreken van het eerste conflict - was trouwens al onder invloed van de hevig opzwiepende democratiseringsgolf in de stafnota ´71 I overeengekomen dat Carel, formeel de directeur, 'gelijkgeschakeld' werd: de verantwoordelijkheid voor Dennendal zou 'een collectieve' zijn. Juist die hervorming had geleid tot frictie met verpleegkundig mededirecteur André, die problemen had met de gelijkschakeling en daarin een aantasting van zijn positie zag (Dankers, Van der Linden: 38). Dennendal telde 23 groepen, waaronder vele met 'zware gevallen'. Maar er zou blijken dat de 24ste groep, die in de Keet, de zwaarste was. Ongetwijfeld was iedereen op zoek naar de graal, maar die zoektocht bleek lichter dan het zitten rond de ronde tafel zelf. Misschien was dat logisch: de groep had een sturende functie en moest in beide conflicten het spits afbijten. De staf was door het eerste conflict in de schijnwerpers komen te staan en had daardoor in de tegencultuur en de gehele (zwakzinnigen)zorg een gidsfunctie gekregen. Niet iedereen was daar even blij mee en media-aandacht kan werken als katalysator: tegenstellingen worden aangescherpt, een huwelijk kan stuk lopen...