Home - Inhoud - Column-5 - Column-7 - Archief - DB-serie-6 - redactie DE COLUMN OP NIEUW-DENNENDAL.NL

WEEK 48 NO. 6 (21 nov.)

INTERACTIE: Vanaf eind oktober zijn opgenomen de rubrieken DAGBOEK en COLUMN, via redactie te vullen door sitebezoekers. Bij het ontbreken van bijdragen springt de redactie in. Graag ondertekening met naam en toenaam, en - naar keuze - e-mailadres en maatschappelijke identiteit. Een sleutelwoord of kopje is handig. Datering gebeurt naar dag van verzending/ontvangst. Plaatsing kan op zich laten wachten door technische problemen, afwezigheid van de muze, vakantie en andere omstandigheden

ONDERWERPEN: De column- ruimte bij nieuw-dennendal.nl kan vrij worden gewijd aan ieder mogelijk onderwerp: van politiek tot cultuur tot psychologie tot spiritualiteit, tot integratie van dat alles. Verdieping en reflectie zouden mooi zijn. Zie verder hetgeen onder Dagboek wordt vermeld. Bijdragen met commerciële intenties worden niet opgenomen. Vanzelfsprekend blijft de redactie verantwoordelijk. Er geldt in principe een maximum van 500 woorden, met een minimum van 350. Eventueel wordt over de vorm ge-emaild. Dagboekinzendingen svp mailen onder 'dagboek', columns onder 'column'.

COLUMN: Waar sta jij in het allochtonendebat?

Door de hele geschiedenis heen zijn 'de anderen' - om maar wat te noemen: heksen, ketters, zotten, zwarten, vrouwen, hugenoten, zigeuners, homo's, joden - door cultureel dominante groeperingen voor hun politieke doelstellingen tot zondebok gemaakt, onderdrukt, misbruikt, uitgebuit en, in het ergste geval, als het om economische redenen goed uitkwam, uitgemoord. Vergelijkingen maken met de jaren dertig is 'not done'. Maar als je aan den lijve ondervindt hoe in het Nederland anno 2003 immigranten behandeld worden en etnische tegenstellingen worden aangewakkerd, kan zo'n vergelijking als een ongenode en onwelkome gast via de achterdeur naar binnen sluipen. Er heeft zich de afgelopen jaren een verschuiving in 'incorrect denken' voorgedaan die ik niet voor mogelijk had gehouden. Terwijl Bolkestein met zijn uitspraken halverwege de jaren '90 nog de wenkbrauwen deed fronsen, lijkt sinds de opkomst en de ondergang van de LPF het hek van de dam. Nieuwrechts is 'salonfähig' geworden en centrumlinks lijkt het niet te kunnen laten aan het rechtse banket aan te schuiven. Dominic Schrijer (PvdA-Rotterdam) mag het over 'een afvoerputje' hebben als hij het in het licht van de allochtonenproblematiek over Rotterdam heeft - en daarmee roept hij de vraag op wat er zoal door afvoerputjes verdwijnt. Hij reduceert de discussie tot het niveau van de straat en erger. Het twaalfpuntenplan van de Rotterdamse PvdA-fractie - zie de column van vorige week - kán daarna niet anders worden gezien dan als een poging respectabiliteit te verwerven voor in wezen verwerpelijke doelstellingen. De indruk dat de PvdA bij monde van Schrijer bezig is om electorale redenen de problemen in de wijk Charlois terug te brengen tot een kleurenprobleem, is gevoelsmatig bijna niet meer weg te nemen. De acceptatie van voorheen niet getolereerd taalgebruik is een teken aan de wand. Voorbeeld doet navolgen. Ineens mag er in de straat geroepen worden 'rot op naar je eigen land'. En taalgebruik, zeker als dat van hogerhand uit de gemeenteraad komt, legitimeert gedrag: plotseling gaat een verkoopster je hinderlijk volgen omdat je een ander kleurtje hebt. Behalve dat ik professioneel al meer dan tien jaar met allochtonen, vluchtelingen en asielzoekers werk, ben ik partner in een zebrahuwelijk en maak ik van nabij mee dat 'times they are a-changing'. Mijn vrouw, haar familie en lotgenoten worden tot profiteurs en tweederangsburgers gedegradeerd. Het is angstig en kwaad makend tegelijkertijd. Ik zie de boosheid van buitenlandse buurjongeren toenemen. Voorzover ze erbij wilden horen, wordt hen nu ontegenzeggelijk, elke dag, en overduidelijk de boodschap gegeven: 'Je hoort er niet bij.' Dankzij mijn vrouw geniet ik het voordeel van de twijfel; ze groeten mij net als vroeger. Overigens ben ik van mening dat mevrouw Hirsi Ali 'Les damnés de la terre' ( De verworpenen der aarde) van Frantz Fanon eens zou moeten lezen. Jos Spaansen, 28 november 2003 (redactie Hans Grimm) 463 woorden