Home - Inhoud - Column-6 - Column-8 - Archief - DB-serie-7 - redactie DE COLUMN OP NIEUW-DENNENDAL.NL

WEEK 49 NO. 7 (5 dec.)

INTERACTIE: Vanaf eind oktober zijn opgenomen de rubrieken DAGBOEK en COLUMN, via redactie te vullen door sitebezoekers. NIEUW-DENNENDAL.NL: een trein van het verleden naar een tijdloos en bezield heden, een podium waarop gedanst kan worden. Bij het ontbreken van bijdragen springt de redactie in. Graag ondertekening met naam en toenaam, en - naar keuze - e-mailadres en maatschappelijke identiteit. Een sleutelwoord of kopje is handig. Datering gebeurt naar dag van verzending/ontvangst. Plaatsing kan op zich laten wachten door technische problemen, afwezigheid van de muze, vakantie en andere omstandigheden

ONDERWERPEN: De column- ruimte bij nieuw-dennendal.nl kan vrij worden gewijd aan ieder mogelijk onderwerp: van politiek tot cultuur tot psychologie tot spiritualiteit, tot integratie van dat alles. Verdieping en reflectie zouden mooi zijn. Zie verder hetgeen onder Dagboek wordt vermeld. Bijdragen met commerciële intenties worden niet opgenomen. Vanzelfsprekend blijft de redactie verantwoordelijk. Er geldt in principe een maximum van 500 woorden, met een minimum van 350. Eventueel wordt over de vorm ge-emaild. Dagboekinzendingen svp mailen onder 'dagboek', columns onder 'column'.

Bram Tuk: 1971

COLUMN: Treinterrorisme is geen terreur

Bram Tuk: 2003

Enkele jongeren van Marokkaanse afkomst zorgen voor veel overlast. Een voorbeeld daarvan zijn de jongeren die tussen Eindhoven en Weert vernederende en racistische leuzen over de intercom riepen. Ze zouden, zo lees ik in verschillende kranten, wekenlang de treinreizigers 'geterroriseerd' hebben door het roepen van leuzen. Een 'vliegende brigade' van conducteurs zou hier een einde aan gemaakt hebben. Schelden doet soms erg zeer, het kan grof en kwetsend zijn, en is daarom afkeurenswaardig, maar moet het 'terrorisme' genoemd worden? Is hier geen sprake van devaluatie van het woord terrorisme, een woord dat gebruikt wordt voor geweldpleging, aanslagen en verwoestingen? Het gebruik van 'terrorisme' lijkt een beetje op het gebruik van 'trauma', ook een woord dat in de loop der tijd devalueerde. 'Trauma' staat voor lichamelijk letsel en schokkende gebeurtenissen met blijvende psychische schade. Nu wordt het woord gebruikt voor een veelheid van gebeurtenissen met een emotionele lading. Het weglopen van een huisdier, het uitgaan van je verkering, je oudste zoon die op kamers gaat, het heet al snel 'traumatisch'. Ook met 'terrorisme' gaat het deze kant op. Het te pas en te onpas gebruiken van zo'n term heeft negatieve effecten. Een paradoxaal effect van overdreven 'zwaar' woordgebruik is dat het de situatie waar naar verwezen wordt ongeloofwaardig maakt. Aan feiten en gevoelens gaat getwijfeld worden, want die zullen wellicht ook overdreven zijn. De 'slachtoffers' zijn daarmee zeker niet geholpen. Als 'zware' woorden repeterend voor steeds 'lichtere' gebeurtenissen gebruikt worden verliezen ze hun gewicht. Een minstens zo belangrijk negatief effect is dat het de toch al bestaande tegenstellingen tussen (een groot deel van) de etnisch-Marokkaanse gemeenschap en de Nederlandse samenleving vergroot. Met de aanslagen op het World Trade Centre in het achterhoofd en de oorlog in Irak associëren krantenlezers 'terrorisme' vooral met islamitische extremisten die geweld gebruiken. Door het taalkundig over een kam scheren van ernstige misdragingen in de trein met dergelijke gewelddadige aanslagen lopen we ook het risico mee te werken aan een self fullfilling prophecy. Onterecht als 'terrorist' bestempeld te worden, betekent dat de drempel voor daadwerkelijk 'terroristisch' gedrag wordt verlaagd. Kranten moeten feiten brengen. Feiten die verwijzen naar grote maatschappelijke problemen moeten zorgvuldig gebracht worden. Met onjuist taalgebruik manipuleren kranten de werkelijkheid, bepaalde groeperingen worden gedemoniseerd en maatschappelijke tegenstellingen vergroot. Daar schiet niemand iets mee op. Bram Tuk, 5 december 2003 383 woorden