UDAIPUR, 7 mrt -
Rituelen
Op straat is een groepje vrouwen in sari druk in
de weer met een stuk hout in de vorm van een fallus (lingam). Het hout
wordt onder veel gegiechel en drukte in een gat in de straat geplaatst,
dat daarvoor speciaal is uitgegraven. Wat pubermeisjes staan lachend toe
te kijken. We proberen informatie te krijgen over wat er aan de gang
is, maar er komt alleen maar meer gelach en vrolijkheid: niemand is bereid
te zeggen wat er nu precies aan de gang is. Als de lingam in het gat
staat wordt ie overgoten met water. Het gaat ongetwijfeld om een
vruchtbaarheidsritueel, wellicht in verband met het Holi-festival dat deze
week wordt gehouden. Als we later op het dakterras van ons hotel
zitten zien we verscheidene groepjes vrouwen door de straten lopen. Mannen
laten zich niet zien. De hotelmanager weet desgevraagd dat het gaat om een
Holi-ceremonieel en dat het een vrouwenaangelegenheid is. In zijn dorp
komt het niet voor, verzekert hij ons. Een andere bron, de manager van
guesthouse bharti, meldt evenwel de volgende dag dat het een nationaal
gebruik is, dat overval plaatsvindt aan het slot van de eerste dag van het
vijfdaagse Holi-festival. De holle fallus wordt gevuld met 'pappadam',
een knisperend brooddeeg, waarna er water over wordt uitgegoten. Het gaat
gepaard met een knetterend geluid. 'Dat symboliseert het plezier', aldus
onze bron met twinkelende ogen. Vervolgens wordt de lingam begraven, om
het volgend jaar te worden opgegraven. Hij volgt het ritueel stiekem
vanaf het dak van zijn guesthouse, verklapt hij nog. Op die manier
raakt hij op de hoogte van tal van vrouwengeheimen.
groeten
Hans |
OMKARESHWAR, 14 MRT - Trottoir bewoners
Tegen de
rotsen boven de Narmada-rivier kampeert een familie in een uit matten en
geel zeildoek opgetrokken hut. 's Morgens om een uur of 07.00, als wij de
deur van onze 150 Rs-per-nacht-kamer in Guesthouse Ganesh opengooien om de
zon te verwelkomen, zit pa al aan een vuurtje gehurkt, druk bezig thee te
zetten. De rest van de familie komt geleidelijk aanschuiven.
Goden op een schommel
|
Shiva in chaishop
|
Een verdieping lager op de gelaagde rotsen
die in Omkaneshwar de oevers van de Narmada vormen, legt en oude man
kleden in de zon te drogen. Langzaam klimt hij van beneden naar boven en
omgekeerd. Op de top van de rotspartij trekt een vrouw haar tent recht.
Ze heeft een koord tussen twee takken van een boom gespannen, waarover
ze een bruin kleed heeft gehangen. Het doek reikt aan weerszijden van het
koord tot aan het trottoir en wordt aan beide onderkanten uit elkaar
getrokken door zware keien. Het vormt zo een driehoek. Ze is er bovendien in geslaagd een
zijkant met een andere doek af te sluiten.'s Morgens is vanwege de zon de
westkant afgesloten, 's middags de oostkant.
Tempel in Narmada-river
|
Sadhu on bridge
|
Als ik later die dag langs haar optrekje loop, ligt ze
op een zij met naast haar een fles bronwater en een pannetje op een
kerosinebrander. Het is in de voormiddag en snikheet. Ze is bejaard, zeker
in de 70 schat ik. Ze is blij met de 10 Rs die ik haar geef. Op de foto
die ik van haar neem houdt ze haar ogen gesloten.
groeten Hans
|
ORCCHA, 20 MRT
Mr. Canara hangt aan de muur van de Canara Bank in Orccha, een
kerstboomslinger om zijn portret. Hij kijkt wat streng en vooral waardig
naar zijn personeel: een vriendelijk ogende, grijzende man achter een pc,
een bankiersachtig type met een buikje en een cassiere, een pinnige
schooljuffrouw. We komen geld wisselen: 150 euro in
rupees. We worden door de pc-beambte doorgeloodsd naar het bankierstype,
dat achter de balie plaatsneemt. Hij legt uit dat er slechts 100 euro mag
per dag mag worden gewisseld, maar komt dan zelf met de oplossing: we zijn
immers met z'n tweeen, en kunnen ieder 100 euro wisselen, of, als we dat
willen, 100 euro en 50 euro. Dan moeten we echter wel tweemaal commissie,
te weten tweemaal 30 rupees, betalen. We gaan akkoord en krijgen ieder een formuliertje
waarop naam, paspoortnummer, huisadres en lokaal adres moeten worden
vermeld. Vervolgens worden de gegevens gecheckt aan de hand van het
paspoort en vult 'buikje' nog de geldigheidsduur van het visum en de
plaats van uitgifte (Den Haag) in. We krijgen waar voor onze 30 rupees.
(De wet op grond waarvan buitenlanders - en hun financiele handelingen
- dienen te worden geregistreerd dateert uit 1939, weet een Amerikaanse
hotelgast. De wet regelt de wijze van registratie en gaf de stoot tot de
enorme boekwerken die standaard in hotels en banken worden gebruikt. De
Britten zijn in 1947 verdwenen maar hun bureaucratie tiert in India
anno 2007 nog welig voort.)
De gegevens gaan naar de pc-beambte, die de
transactie fiatteert. De cassiere slaat aan het tellen. Er worden 56
biljetten van 100 rupees voor o.g. en 28 stuks van 100 rupees voor
Marie Louise opgeleverd. We vragen een kwitantie, die graag wordt
geschreven.Bulkend van de biljetten verlaten we de Canara
Bank.
Sadhu bij
de rivier de Betwa
|
Stadspoort van
Orccha met
hotel
|
Buiten
slaat de zon ongenadig toe. Bij een van-alles-en-nog-wat-winkeltje kopen
we snoepjes tegen de droge keel. Die kosten gewoonlijk een halve rupee,
maar dit keer een hele. We protesteren. De winkelvrouw haalt haar beter
Engels sprekende man er bij. Uiteindelijk komt er een compromis: we
krijgen zeven stuks voor tien rupees. Tevreden zuigend slaan we
bedelaars van ons af, een meisje dat shampoo wil voor haar haar, een
jongetje dat een schoolpen vraag, iemand die armbandjes van tien rupees
wil verkopen enzovoort. Twee maanden India en we zijn aardig
ingeburgerd. We zorgen er angstvallig voor geld in de portemonnee te
hebben en kweken ondertussen wat eelt op de ziel. Pijnlijk bewust van
onze dure vliegtickets en het oprukkende fenomeen van de toeristenprijzen,
vechten we bijna even hard als Indiers voor de waarde van onze rupees.
Tot mails, Hans
|