-------------------- (logo van de krant uit '73) ------------------
Home - Inhoud - week 39-40 - week 43 - db-archief-3 - col. we-41 - redactie DAGBOEKNOTITIES OP NIEUW-DENNENDAL.NL @@@@@@@ 'voorbij seks, drugs en rock 'n roll' @@@@@@@	WEKEN 41 T/M 42 (04/10/04 - 17/10/04)

'The miracle today is communication. So let's use it' (John Lennon, 1969). 'Waarvan men niet spreken kan, daarover moet men niet zwijgen' (Piet Gerbrandy, 2004). Het Woord was gevallen, gevleugeld maar toch gevangen: re-Ünie. En we proeven elkaar opnieuw, met woorden als vogels van de Nieuwe Tijd, scherend over de golven voorbij het stiltegebied. Zeemeerminnen wuiven, Kabouters spelen blindemannetje, Anders-Globalisten komen ons beverven. We stijgen en dalen los van parachutes door de sferen. Iedere ademstoot pleegt een kleine revolutie. Een volle maan belicht de tijd-ruimte, transcenderend, integrerend, vreedzaam, vrij en vreugdevol. Engelen bekogelen ons met serpentines en uit de jukebox schalt Imagine. Het Woord staat op, breekt uit, ademt in onze buik, maakt steeds wijdere kringen..... (uit Reünie).

INTERACTIE: Het DAGBOEK/PRIKBORD wordt geschreven door sitebezoekers of de redactie. Deelname is mogelijk via een mailtje naar dagboekredactie onder vermelding 'dagboekje'. Graag ondertekening met naam en toenaam, en e-mailadres. Een sleutelwoord of kopje is handig. Plaatsing kan op zich laten wachten door technische problemen, vakantie e.d. Voor rechtstreekse bijdragen is er het Gastenboek. Als je liever geen e-maildres vermeld vanwege spam-gevaar of andere redenen, laat het weten.

ONDERWERPEN/STIJL: De dagboekruimte is vrij: het thema was, is en blijft: grenzeloze bewustzijnsverruiming, een vrije val in liefde. Dat betekent dat de ruimte in principe kan worden gewijd aan alles, van reacties op de nieuw-dennendalsite tot commentaren op geplaatste dagboeken tot persoonlijke oprispingen tot hedendaagse geschiedschrijving tot poëzie enzovoort. De idee is het delen van waardevolle ervaringen. Het dagboekje telt in principe maximaal 300 woorden, maar met die beperking wordt flexibel omgegaan.

DAGBOEK 17-10-04 15:10 uur: Amma Gerard Wijfjes had het al eens over haar, zie het daboek van 03-11-03: Amma. Vrijdagavond haalde ze zelfs de radiorubriek Met het Oog op Morgen. Iemand kwam enthousiast vertellen van de omhelzing die hij had genoten. 'Alsof ik door m'n moeder in de armen werd genomen'. HG

DAGBOEK 16-10-04 2:55 uur: Terug op Dennendal Ben vanmiddag met Aagje Soede op bezoek geweest bij Bertjan Hibma, met wie we dertig jaar geleden in Lorentz gewerkt/samengeleefd hebben. Bertjan woont op Veldweg nummer 12, ongeveer op de kruising van de laantjes die destijds liepen van Leeuwenhoek naar Lorentz/Van 't Hoff en van Donders naar de Keet. Het gaat goed met Bertjan. Hij heeft een ruime kamer, met grootbeeldtelevisie. En hij heeft het duidelijk naar z'n zin. We hebben gepraat met Saskia Ooievaar, George Lammers - die sinds 1976 op Dennendal werkt -, Mat Pijpers - die er ook al sinds de helft van de jaren '80 werkt - en Marcel Klerks - van 1973 tot 1984 Heygraaf en daarna, tot op heden, Dennendal. Ingewijden dus. Bertjan bracht ons naar een andere wooneenheid, waar Frank Wildschut - bekend van de tv-serie - woont. Daar liet Marcel ons een video zien van een musical die in 1993 is opgevoerd over de geschiedenis van Dennendal. Groepsleiders spelen de leidende rollen, bewoners figureren op de achtergrond, onder anderen Riekje de Vries. Andere bewoners van de eenheid druppelden binnen, zodat we ten slotte met een clubje zaten te kijken. Met Marcel spraken we over de gevolgen van het conflict, hoe dat er in had gehakt, en hoe het er de oorzaak van is geweest dat pas nu weer enig contact met de 'pupillen' van toen mogelijk is. Blokkades, wederzijds wantrouwen enzovoort enzovoort. Voor mij was het een beetje als een thuiskomen. Frank herkende ons niet of nauwelijks, maar dat deed er niet zo erg toe. De sfeer was dezelfde. Op het tv-scherm ontstaan twee partijen: hippies en netter geklede groepsleiders. Ze gaan elkaar te lijf, potsierlijk gehelmde agenten - een beetje als in de tijd van het Duitse keizerrijk - komen tussenbeide. De jaren '60/70 kwamen in de jaren '90 duidelijk nog even spoken op Dennendal. Na het bezoek aan Bertjan en Frank zijn we nog bij Donders langs geweest, waar de krakers - Rutger en Peter - bezig waren kraaiennesten te verwijderen uit schoorsteenpijpen. Ze willen de schoorstenen gaan gebruiken voor houtkachels, want ze hebben natuurlijk geen verwarming - ook nog geen water en stroom. We hebben het paviljoen bekeken. Aagje heeft er nog gewerkt, in 1969. De kraak ademt helemaal de sfeer uit van eind jaren '60, alternatief, illegaal, buiten en wars van de orde en het establishment. Ik hoop dat ze het redden, daar in Donders. Ze kunnen in ieder geval bogen op historische inspiratie. (Zie voor meer informatie: donderskraak, dagboek 03/09/04.) Ik wil over het bezoek aan Dennendal nog uitvoeriger en diepgaander schrijven in de columnruimte en beperk me nu tot deze korte notitie. Ga een paar ouwe foto's, van Piet, Driekus en Ton van de E-groep bij de historische beeldsen-serie op het net zetten, bij hist. beelden 4.3. HG

DAGBOEK 15-10-04 17:36 uur: postmodernisme (4) Koppijn vandaag, noodbezoek aan de tandarts. Heb in de tandartsstoel uit alle macht liggen transcenderen en maar afgezien van het integreren. Had bijna het dagboekje overgeslagen; er zijn van die dagen (zucht). Maar buiten is het bloedmooi met de zon op de herfstbladeren. En het postmodernisme moet gefileerd en ontstegen worden. Ik kies de makkelijke weg. In m'n postvakje zat een boodschap van Roeland Schweitzer - zo'n naam kan geen toeval zijn - over de Tao: 'Als de heerser en het volk ervoor kiezen elkaar geen kwaad te doen, stapelen de zegeningen zich op' (lijkt me iets voor het kabinet); zie: teken van leven, 60. HG

DAGBOEK 14-10-04 12:12 uur: postmodernisme (3) Heb gisteravond tot diep in de nacht naar een video van enkele jaren geleden zitten kijken uit VPRO's 'Uur van de Wolf', een programma over 'losers' Mink de Ville, Marianne Faithfull en Leonard Cohen. Ze gingen alle drie in de jaren '60 of begin jaren '70 aan de heroïne en worstelen daar in zekere zin nog mee, althans op het moment van het interview. Faithfull vraagt zich op een gegeven moment, bijna vertwijfeld, af hoe het toch mogelijk was dat zoveel 'briljante en talentvolle' pioniers van de jaren '60 junkie werden. Cohen gaat ietsje dieper dan de andere twee geïnterviewden en suggereert een antwoord. Hij wijst op de leegte na de oorlog - na Auschwitz -, op het ontbreken van een spiritueel perspectief. Hij wijst er ook op dat voor de naoorlogse generatie drugsgebruik een sterk element had van 'zoeken', van op weg zijn naar een nieuw bewustzijn, een nieuw elan en een nieuwe vitaliteit. Terloops merkt hij op dat zijn zenmeester 'Roshi' (mogelijk Genpo Merzel Roshi) onderkent dat hij problemen heeft met het spirituele en hem heeft geadviseerd vooral te blijven drinken. Hij noemt alcolhol zijn favoriete drug en merkt ironisch en al zippend van een glas wijn op: ,,Drinken kan ik goed". Wat heeft dit alles met het postmodernisme te maken? Zoeken, de vraag naar zingeving, hoop op een antwoord, een gevoel van een antwoord, herkenning van een antwoord. Het postmodernisme was natuurlijk de historisch noodzakelijke ontwikkeling die volgde op Nietsche's God is dood, op de beide wereldoorlogen, op Auschwitz, op de gruwelijkheden van de Koude Oorlog en de Vietnamoorlog. In een dergelijke context - en die is gezien het internatonale terrorisme en het antwoord van het Westen daarop wezenlijk niet veranderd -, lijkt niets positiefs stand te houden. Het Grote Verhaal van de vooruitgang op basis van rationaliteit en technologische ontwikkeling zoals dat eeuwenlang min of meer kon worden geloofd, brokkelde af. Er ontstond een behoefte aan het Kleine Verhaal, behoefte aan veiligheid en gezelligheid in de eigen context, behoefte aan ruimte voor het individu. De jaren '60 waren zo gezien ultiem postmodernistisch, ze waren een poging een nieuw perspectief te scheppen in een wereld die met ieder Verhaal had gebroken. Er werd zonder ballast vanuit het verleden met van alles geëxperimenteerd uit een diepe noodzaak van vernieuwing. De wereld moest opnieuw uitgevonden worden. Er was geen context, geen orde om op terug te vallen. Er werd constant getranscendeerd, de Kosmos kwam binnen bereik, maar er werd vergeten de transcendentie te integreren met het bestaan zelf, in de aarde. Vervolgens is er dertig jaar lang gevochten tussen degenen die bleven kicken op de grenzeloze vrijheid van het Kleine Verhaal en degenen die terug wilden naar het Grote Verhaal of daar een nieuwe impuls aan wilden geven, tussen de mensen die vanuit angst voor beperking iedere spirituele context afwijzen en degenen die daar uiteindelijk toch alle heil in zoeken. (En dan had/heb je natuurlijk nog de derde categorie, de grootste waarschijnlijk, die deels onbewust, deel bewust tussen beide percepties heen en weer zwalkt(e).) Ze hebben geen van beiden gelijk. Volgens het integralisme van Wilber en anderen gaat het om zoiets als de integratie van beide polen, om de golfbeweging van transcendentie en integratie, en uiteindelijk om transcendentie dóór integratie. Volgens de nondualisten en zen-liefhebbers laat het Woord, gebonden als het is door het discursieve en rationele, ons hier in de steek. Ga maar op het kussen zitten en tel je ademhaling, of ga maar wandelen en tel je zegeningen. Gelukkig is er dan nog Piet Gerbrandy met zijn: 'Waarvan men niet spreken kan, daarover moet men niet zwijgen'. HG

DAGBOEK 13-10-04 11:44 uur: Ramses Ramses, Ramses, Ramses. Jij bent het levende bewijs. en ik, ik ben zeer zeker te laat geboren gert

DAGBOEK 12-10-04 10:39 uur: postmodernisme (2) Mijn zoektocht naar het postmodernisme begon jaren geleden bij het lezen van Ken Wilber, die het begrip gebruikt in een poging het post-postmodernistische tijdperk van het Integralisme in kaart te brengen. Wilber zegt daar van alles over, maar dat wil ik hier nog even laten rusten. Op internet geeft Wikipedia, de vrije encyclopedie, een aardige beschrijving. Zie postmodernisme. Relevant lijken de opmerkingen onder postmoderne filosofie, en dan met name de observatie: ' Sinds 1945 heeft de filosofie pogingen ondernomen zich in de wereld van de wetenschap en techniek een nieuwe plaats eigen te maken en heeft wat betreft het herontdekken van sacrale overkoepelende theoretische benaderingen van waarden- en normenstelsels filosofen als Arnold Gehlen, Herbert Marcuse, Charles Taylor, Peter Sloterdijk en Boris Groys voortgebracht'. Nadat eerst het postmodernisme is gedefinieerd als een stroming die door aandacht voor fragmentatie, differentiatie en individualisering - het 'deel' in het 'geheel' - een noodzakelijke distantie schiep ten aanzien van het integrerende optimisme en vooruitgangsdenken van het Modernisme wordt een aanzet gegeven tot herevaluatie en kritiek. Het bovengenoemde boek van Doorman en Pott geeft ook aardige informatie. Ik struikelde met name over enkele passages in het portret dat door Veronica Vasterling wordt geschetst van Martin Heidegger. VasterIing constateert dat Heideggers filosofie zo belangwekkend blijft omdat die latere filosofen als Rorty (pragmatisme), Derrida (grammatologie) en Lyotard (postmodernisme) aangrijpingspunten bood. 'Heideggers onorthodoxe aanpak en uitwerking van de zijnsvraag opende nieuwe filosofische perspectieven die in feite met de metafysica in klassieke thomistische of kantiaanse zin niets meer van doen hebben.' Vasterling zegt verder dat 'al deze filosofen gemeen hebben dat ze zich in hun postmetafysische filosofie sterk hebben laten inspireren door Heideggers eigenzinnige benadering van de metafysica' (blz. 24). Ten slotte nog even waar het allemaal om draait: verruiming van de zijnservaring. Vasterling gaat in op Heideggers onderscheid tussen 'eigenlijkheid' en 'oneigenlijkheid', en citeert de 'ziener uit het Zwarte Woud' met de volgende passage: ''In plaats van zelf te leven laten we ons leven door de dingen die beslag op ons leggen en door de verhalen van anderen die ons vertellen wat belangrijk is. De tijdservaring is vervlakt tot een vluchtig heden. Hoewel dit verval in de oneigenlijkheid onontkoombaar is, kan deze toestand doorbroken worden door momenten van eigenlijkheid. Verleden en toekomst krijgen dan hun dragende en open dimensie terug. Wij confronteren onszelf met de eigen bestaansmogelijkheden. Dit vergt moed, een moed tot angst, omdat de uiterste mogelijkheid die we onder ogen moeten zien het eigen niet-zijn, de eigen dood is. In confrontatie met de eigen dood verschijnen als het ware de contouren van het bestaan. We realiseren ons dat we, ongevraagd geworpen in het bestaan, het eigen bestaan op ons moeten nemen' (blz. 26). Dat doet sterk denken aan Gebsers zoeken naar de 'Ursprung', Tillichs 'Moed om te Zijn', en Wilbers promotie van meditatie (zazen) en poging tot introductie van het Integralisme, en is gewoon prachtig. (Wordt vervolgd.) HG

DAGBOEK11-10-04 12:40 uur: postmodernisme Jacques Derrida is gestorven, volgens Fokke Obbema vanochtend in de Volkskrant 'de laatse levende Franse filosoof die tot de 'denkers van 1968' behoorde, met Sartre, Lacan en Foucault'. Obbema kopt het stukje met 'Basis voor postmodernisme'. Derrida legde dus volgens Obbema de basis voor het postmodernisme, maar in 'Filosofie van deze tijd' (2002, Bert Bakker) noemen Maarten Doorman en Heleen Pott niet Derrida maar Jean-François Lyotard de 'aanstichter' van het debat over het postmodernisme - samen met Habermas en Rorty (blz. 205). Doorman en Pott zeggen verder over Derrida dat hij als filosoof een van degenen is geweest die 'het failliet' van de klassieke filosofie hebben onderkend (blz. 253), dat wil zeggen: hij constateerde samen met anderen dat 'het Ene en het Ware en het Goede' niet door de mens gerealiseerd wordt. (Dat lijkt een open deur, maar er valt wel degelijk over te filosoferen.) Was Derrida nu de grondlegger van het postmodernisme of was hij een van degenen die aan het debat deelnam? Hoe het zij: alles draait om het postmodernisme, een begrip dat meer vragen dan antwoorden oproept, maar niettemin - of juist daarom - van belang lijkt. Nieuw-dennendal.nl wil graag helderheid en roept deze week, als eerbetoon aan Derrida, uit tot 'week van het postmodernisme'. Graag bijdragen, dus, beste postmodernisten(haters). HG

DAGBOEK 10-10-04 (2) 12:34 uur: Wandelen met Cicero Gisteren het strand op geweest, bij Castricum. In de auto nog de Cicero-bijlage van de Volkskrant van vrijdag verder doorgenomen: juweeltjes van Gert J. Peelen (over Gilles Quispel), Kees Fens (over de Naturalis Historia van veelweter Plinius de Oudere) en Piet Gerbrandy (over 'mystiek bij Nachoem Wijnberg'). Van Wijnberg citeert Gerbrandy het volgende (ik kan het niet voor me houden): 'Wat gebeurd is in de woorden die nodig zijn om stil te zijn. Het is stil en daaromheen is dit niet dit.' Exegeet Gerbrandy voegt hieraan toe: 'Waarvan men niet spreken kan, daarover moet men niet zwijgen, om uiteindelijk toch stil te kunnen worden. Probeer het maar.' Gisteravond een nieuwe serie portretten van Joost Mous geplaatst, zie JM-3 HG

DAGBOEK 10-10-04 12:23 uur: Taalraadseltje: Vul 3x hetzelfde woord in: Als ik wandel in de .............. en de donk're wolken ................. dan denk ik: we krijgen een .................. (antwoord in Gastenboek, 10/10/04) Adriana Vogel

DAGBOEK 09-10-04 11:44 uur: zaterdag: wandeldag 'Wil je wel eens als de wiedeweerga onder de douche gaan, je scheren, broodje pakken, en op Pad! De zon schijnt! Niks geen pc vandaag!' HG

DAGBOEK 08-10-04 15:47 uur: Grimmologie 'Grimmologie op hoog niveau', kopt de Volkskrant van vandaag op de achterzijde van het Cicero-katern. We doen er allemaal aan: we stellen de wondere wereld van het sprookje tegenover de prozaïsche van het nieuwsbericht; utopie tegenover realiteit; metafysica tegenover fysica; gevoel tegenover verstand; we classificeren in geleide zelfontplooiïng, spontane zelfontplooiïng, zelfbeschikking (Tonkens) - om maar niet te spreken van premodern/modern/postmodern; archaïsch/magisch/mythisch/mentaal/integraal (Gebser), subjectief-individueel (intentioneel)/subjectief-collectief (cultureel)/objectief-individueel (behaviouristisch)/objectief-collectief (sociaal) - Wilber; stoffelijk niveau/ organisch niveau/gevoelsniveau/waarnemingsniveau/plezier-pijn (emoties)/beelden/concepten en meningen/logica/creatieve rede/ziel-wereldziel/nous (intuïtief mind)/het Absolute Ene - de grote holarchie volgens Plotinus; stof/organisme/ sensatie/perceptie/vitaal-emotioneel niveau/lager mind/concreet mind/logisch mind/hoger mind of netwerkmind/ verlicht wereldmind/intuïtief mind/Satchitananda of supermind (God) - de holarchie volgens Sri Aurobindo (vertalingen o.g.). Met andere woorden: we gebruiken onze verstandelijke en communicatieve vermogen om onze emotioneel-prerationele/rationele/transrationele/visionaire en nondualistische beleving van de wereld op het mentaal-rationele niveau 'rede-nerend' te beschrijven. Daarbij doet zich het probleem voor dat die wereld door de gebruikte methodiek als het ware wordt gekleurd, verengt tot een rationeel gebeuren, 'ontleeft' zei Heidegger. Alsof het mentaal-rationele alles zou zijn. Mystiek, muziek, rituelen, poëzie, het lezen van spirituele literatuur, gebed, yoga, zazen, therapie enzovoort kunnen helpen om de deurtjes naar het magische, mythologische en integrale weer te openen. Inge Mans doet het op haar heel eigen wijze: zie de column van vandaag: Niks geen moreel appél! HG

DAGBOEK 07-10-04 (2) 12:15 uur: Dylan (2) Martin Brill vermeldde in zijn Dylan-column - zie 05/10/04 (2) - dat Dylan een autobiografie heeft uitgebracht, de Chronicles. Via chronicles is een fragment te beluisteren waarin Sean Penn Dylans verslag van een bezoek aan Woody Guthrie voorleest. Meer informatie over de Chronicles valt te verkrijgen via de Dylan-site: Dylan. HG

DAGBOEK 07-10-04 12:04 uur: WIJ ZIJN VEEL KLEINER In een actualiteitenprogramma hoor ik de voorzitter van een wandelvereniging, die vecht voor het mogen wandelen (...), zeggen: "Ja, zeg, de natuur is er toch voor de mensen. De natuur is er niet voor zichzelf!" Een wandelliefhebber die dat zegt heeft niets begrepen. Het stemt mij diep verdrietig. gert ploeg

DAGBOEK 06-10-04 12:28 uur: Diepe indruk maart 2004 alleen je fiets bij het hek en je schoenen er naast een klein briefje ten afscheid dat was alles daar langs de spoorlijn en niemand weet waarom 13 jaar nog maar oktober 2004 zelfde spoorlijn oranje gympen aan je voeten op klaarlichte dag waarom hield niemand je tegen? sprong je je vrijheid tegemoet? een leegte achterlatend. 11 jaar nog maar Adriana

DAGBOEK 05-10-04 (2) 11:33 uur: Brill en Dylan´s New Morning Martin Brill heeft het vanochtend in zijn Volkskrantcolumn over Dylans New Morning,'een raadselachtig sloom album uit 1970'. Natuurlijk onmiddellijk in de Dylan-sectie van de verzameling gezocht. En daar klonk het onsterfelijke 'If not for you, babe, I couldn't find the door, couldn't even see the floor'. Hoe bedoel u? beste Brill, 'raadselachtig sloom?' (Klikken op 'New Morning' geeft een verbinding met Real Player, en, als die goed is geïnstalleerd, een fragment van If not for you - die voorziening heeft de Volkskrant niet, www.nieuw-dennendal.nl wel.) HG

DAGBOEK 05-10-04 00:27 uur: Frontier Symposium Op zaterdag 13 november a.s. zal wederom een dag gevuld worden met boeiende lezingen over interessante, mysterieuze, ongrijpbare fenomenen als UFO's, graancirkels, verdwenen beschavingen, geheime technologieën en verborgen machtsstructuren… en de uitreiking van de Frontier Award. Tevens zullen er een groot aantal stands aanwezig zijn van personen en organisaties die zich bezighouden met de grenswetenschappen. Zie Frontier Symposium, tip van... Carel Muller