HOME - INHOUD - TERUG - VOLGENDE EEN MOOIE SNEEUWBAL 3.5: Paviljoen Donders

Paviljoen DONDERS had een portierswoninkje, waarvan de ramen links en rechts in de omlijsting zichtbaar zijn, en natuurlijk de theetuin met beheerder Frank Brave.

Rijstpapieren lampen, varens en véél, héél veel perzische tapijten. Het voor permanente bewoning afgekeurde paviljoen, waarin naast de theetuin ook enkele lokaaltjes voor arbeidstherapie waren gevestigd, had een portierswoninkje. De ruimte werd aanvankelijk bewoond door theetuinbeheerder Frank Brave, die zich bij het bouwen van de tuin had laten inspireren door bezoeken aan Afghanistan en de Melkweg in Amsterdam. In '72 kwam het woninkje vrij doordat de functie van permanente theetuinbeheerder werd opgeheven en Frank naar Den Dolder verhuisde. Ik kreeg het vertrek toegewezen met de vraag of ik ook voor de planten in de theetuin wilde zorgen, en sleepte m'n spulletjes van Fabiola naar Donders. Zuster Krik zou klagen waar de klerenhangers van Fabiola waren gebleven, en de stoel, en de tafel. De theetuin was geheel bekleed met tapijten en had geriefelijke zit- en ligbanken met fraaie rondingen. Er hingen rijstpapieren lampen en er stonden grote varenplanten. In de hoek was een ronde houten bar, waar je muesli en thee kon krijgen. Er brandde altijd wierook. Uit de speakers klonken de klanken van favoriete bands als Emerson, Lake and Palmer, Steve Miller en Pink Floyd. In '71 kwam iedereen in de theetuin lunchen. In de loop van '72 werd het project echter op een laag pitje gezet en nam de belangstelling af. De kleurige letters op de gevel zouden uiteindelijk door de technische dienst worden overgeschilderd in beige. De psychedelische schilderingen op de muren in de gangen mochten nog even blijven. Later herkreeg Donders zijn functie van ontmoetingscentrum. In '73 werden er sporadisch rock-'n-roll-feestjes gehouden. Toen het tweede conflict escaleerde, vonden er massale vergaderingen plaats, zoals de bijeenkomst waarop Nieuw-Dennendal werd uitgeroepen.