Home - Inhoud - Gids-2 (terug) - Vluch(t)schrift - Archief - DB-week 01-06/05 - red. GIDS OP NIEUW-DENNENDAL.NL (3)

WEEK 05 NO. 43 06 febr.

INTERACTIE: Vanaf eind oktober 2003 zijn opgenomen de rubrieken DAGBOEK & PRIKBORD en COLUMN, via redactie te vullen door sitebezoekers. Bij het ontbreken van bijdragen springt de redactie in. Graag ondertekening met naam en toenaam, en eventueel e-mailadres. Ook een fotootje behoort tot de mogelijkheden. Een sleutelwoord of kopje is handig. Plaatsing van het dagboek gebeurt naar dag van ontvangst, voor de column is in principe de vrijdag gereserveerd. De plaatsing kan op zich laten wachten door technische problemen, afwezigheid van de muze, vakantie e.d.

ONDERWERPEN: De column- ruimte bij nieuw-dennendal.nl is bij uitstek gewijd aan het Vrije Woord. Ze kan worden gewijd aan ieder mogelijk onderwerp: van politiek, psychologie en spiritualiteit tot poëzie en boekbespreking. Vanzelfsprekend blijft de redactie verantwoordelijk. Er geldt in principe een minimum van 350 en een maximum van 500/600 woorden, maar uitzonderingen zijn mogelijk. Eventueel wordt over de vorm ge-emaild. Dagboekinzendingen svp mailen onder 'dagboek', columns onder 'column'.

GIDS voor AVONTURIERS in RUIMTE en TIJD (3) Deel drie en slot van de Gids.

Hoofdstuk 6 Blessed are emotions Though some make you weep For the secrets that they keep. Geleid door deze nieuwe onnozelheid ontdekten de Avonturiers iets nieuws op het gebied van menselijke kleinheid: Angst. Angst die zij voelden als zij niet wilden beleven wat op hun pad kwam. Dat was erg merkten ze en bepaald geen lolletje. Erger nog, een hele horde emoties kwam tot leven bij alles wat ze niet begrepen. In het begin ging dat langzaam, telkens als iets niet goed begrepen werd, maar omdat er steeds meer was wat ze niet begrepen, volgden de emoties elkaar sneller op. Toen wij zagen wat er gebeurde, waren we geschokt. In geen enkele wereld, ooit, waren hoogstaande wezens zo vreselijk vastgelopen. Angst, verdriet, boosheid en schuldgevoelens hadden de overhand. Het werd óns haast teveel en meer nog als we ons indachten hoe erg het voor jullie zelf moest zijn! Het leek wel een bizarre verkleedpartij, totdat langzaam een soort genezing intrad. Niet van Bovenaf of zo, hoewel sommigen zeggen dat het een wonder was, maar van binnenuit. Het bleek dat de Avonturiers leerden van hun emoties en wij leerden daar weer van. Angst bijvoorbeeld ontstaat als je iets wat je tegenkomt niet wilt ervaren. Daardoor is angst een signaal dat je denken uit de pas loopt met de werkelijkheid. Het lijkt dan alsof de waarschuwing te laat komt, maar vaak zijn al eerder, andere emoties genegeerd. Er is natuurlijk meer goeds te zeggen over die emoties. Sommige waren prettig en warm of grappig en gek of hilarisch en bizar. Later vertelden ze ons dat juist het feit dat ze door al die emoties heengingen leidde tot de grootste prestatie van deze Illustere Wezens, namelijk het bereiken van Innerlijke Vrede. Dat lukt maar weinigen omdat het vereist dat je alles en iedereen voortdurend en overal aanvaardt, wat er ook gebeurt. Hoofdstuk 7 Life's an illusion Just waiting for you To act on your dreams So that they can come true. Het mag raar klinken, maar terwijl wij zagen hoe de Avonturiers aan het leren waren, viel ons iets op wat de meeste van hen nog niet doorhadden, namelijk: ze wórden dat wat ze gelóven, maar ergens tussen geloven en worden zit een 'daad'. Als ze een gedachte lang genoeg vasthouden, gaan ze daarmee mee-bewegen, mee-doen, en die beweging versnelt het materialisatieproces omdat het hun geloof in succes versterkt.Van ons uit gezien lijkt alles 'daar' gemakkelijk en vanzelfsprekend maar voor hun moeten Ruimte en Tijd wel uiterst mysterieus zijn. Zo lijkt de rol van de daad in het scheppingsproces geheel te ontsnappen aan de aandacht van mensen die de 'waarheid' van het leven proberen te vinden. Deze doorzetters lijken het belangrijker te vinden wát ze doen, dan waaróm ze het doen. Sommigen zitten op een bergtop te mediteren alsof ze dan dichter bij de engelen komen die al op hun schouder zitten. Anderen denken wijsheid te vinden door te ontsnappen aan wie ze zijn, alsof het antwoord dat ze zoeken gevonden kan worden door de vragen die in hen leven te ontlopen. En dan zijn er degenen die zichzelf kleineren, bekritiseren en stuk analyseren, alsof de concentratie op wat fout is, al het goede zal openbaren. En dan zijn er die vinden dat ze de goede dingen moeten lezen, de juiste dingen moeten zeggen, goed moeten eten en op het goede moment met de juiste mensen naar de goede plekken moeten gaan. Alsof er iemand is die dat bijhoudt! Hoofdstuk 8 In the depths of space, There isn't a trace, Of the power that brought it to be. But if you look inside, It cannot hide, It was the spirit of life set free. Langzamerhand heeft alles wat leven heeft, waar dan ook, gehoord over Ruimte en Tijd en over de briljante Avonturiers die dat schiepen. Diegenen van hen die een kijkje komen nemen zijn zo onder de indruk van wat ze aantreffen in deze uithoek van de schepping, dat ze nooit meer hetzelfde zijn. Dat komt niet alleen door de pracht van de planeten en het uitbundige leven daarop, of door de machtige gedachten die ze op gang houden..Ze zijn sprakeloos en voelen zich klein bij de Avonturiers die 'terug zijn gekomen'. Dat wil zeggen bij hen die zichzelf hebben gevonden temidden van al dat geleer en al die verwarrende spelletjes. Die daardoor veel meer zijn geworden dan al hun ervaringen bij elkaar, méér dan wat ze waren toen het allemaal begon. We noemen hen de 'Roemrijken', wier uitstraling en goddelijke verlichting een teken is van het onwankelbare weten dat alle dingen en gebeurtenissen uit hun eigen gedachten zijn voortgekomen en dat alles goed is. Dat wil zeggen dat alles, overal en altijd precies zo is als het moet zijn. Alleen door zichzelf kwijt te raken en in hun illusies gevangen te zitten konden ze via hun emoties en hun verlangen zover komen dat ze hun eigen goddelijkheid weer terugvonden. Door werkelijk te begrijpen dat hun eigenste gedachten, woorden en daden bepalen wat er gebeurt, hebben ze een vreugde en begrip verworven die iedereen die hen ontmoet inspireert. Dit allemaal gezegd hebbend verbaast het ons dat er niet meer zijn die zich bij de Roemrijken hebben aangesloten. Waarschijnlijk worden ze nog even zó in beslag genomen door hun indrukwekkende avonturen, dat 'elders en anders' ze even niet kan schelen. Misschien begrijpen jullie hen beter, maar het lijkt ons zo zonde dat zij voorbijgaan aan hun onuitputtelijke energie en geniale creativiteit. Als zij, al was het maar even, een glimp zouden opvangen van hun grootsheid als onoverwinnelijke gladiatoren zou alles radicaal veranderen. Niet dat ze 'terug' moeten komen. Hemeltjelief nee! We denken alleen dat ze een prettiger 'tijd' zouden hebben als ze zich zouden herinneren dat ze oneindig machtig zijn en overal Aanwezig. Avonturiers bezig met mens-zijn. Denk je ook niet ? Maar goed, genoeg zo. De echte reden om dit verhaal te schrijven was om jullie aandacht even te krijgen en je te laten weten dat we je door hebben! The Universe. www.tut.com Vertaling: Carel Muller