Home - Inhoud - Gids-1 (terug) - Gids-3 - Archief - DB-week 01-06/05 - red. GIDS OP NIEUW-DENNENDAL.NL (2)

WEEK 05 NO. 42 05 febr.

INTERACTIE: Vanaf eind oktober 2003 zijn opgenomen de rubrieken DAGBOEK & PRIKBORD en COLUMN, via redactie te vullen door sitebezoekers. Bij het ontbreken van bijdragen springt de redactie in. Graag ondertekening met naam en toenaam, en eventueel e-mailadres. Ook een fotootje behoort tot de mogelijkheden. Een sleutelwoord of kopje is handig. Plaatsing van het dagboek gebeurt naar dag van ontvangst, voor de column is in principe de vrijdag gereserveerd. De plaatsing kan op zich laten wachten door technische problemen, afwezigheid van de muze, vakantie e.d.

ONDERWERPEN: De column- ruimte bij nieuw-dennendal.nl is bij uitstek gewijd aan het Vrije Woord. Ze kan worden gewijd aan ieder mogelijk onderwerp: van politiek, psychologie en spiritualiteit tot poëzie en boekbespreking. Vanzelfsprekend blijft de redactie verantwoordelijk. Er geldt in principe een minimum van 350 en een maximum van 500/600 woorden, maar uitzonderingen zijn mogelijk. Eventueel wordt over de vorm ge-emaild. Dagboekinzendingen svp mailen onder 'dagboek', columns onder 'column'.

GIDS voor AVONTURIERS in RUIMTE en TIJD (2) (Zie voor het vervolg: deel 3 .)

Hoofdstuk 3 Time and Space Aren't quite as they seem Just magical props In a magical dream. De Avonturiers begonnen zich af te vragen hoe ze echt 'deel' konden worden van die mysterieuze, betoverende, materiële wereld die ze hadden geschapen. Zij dachten: als onze materie gewoon in de ruimte bestaat en we weten dat wij overal tegelijk zijn, zouden we dan op dezelfde plek kunnen zijn waar nu materie is? Onmiddellijk begrepen ze dat dat kon en terwijl ze dat dachten gebeurde het ook. Zij konden gewoon binnen in de materie zijn alsof het een 'ergens' was als zij maar alle 'elders' uit hun gedachten banden. Gelijk daarop, alsof de dingen die ze geschapen hadden al niet interessant genoeg waren, bedachten ze het spel 'Verstoppertje'. En voor je het wist waren de Avonturiers druk bezig zich te verstoppen in hun creaties en daar konden ze natuurlijk niet zomaar gevonden worden.Telkens als ze zich verborgen hadden noemden ze zich MENS: Momenteel in Eigen Nieuwe Schepping. Het was een groots idee. Zo goed eigenlijk dat niemand ooit gevonden werd. Dat was wel jammer omdat ze daardoor niet meer van elkaar wisten wat ze allemaal beleefden. Daarom Schiepen zij de Tijd om het vinden van elkaar te vergemakkelijken. Daarmee konden ze weer even vooruit, tot het begon te vervelen en een nieuw idee opkwam. Wat als we ons nu eens allemaal tegelijk, op hetzelfde moment, naar dezelfde plek in de Ruimte verplaatsten?! Dat sloeg enorm in en daverde als een Big Bang door de hele schepping. Hoofdstuk 4 It's you who decides On your mission and fate, For how else could you learn Of your gift to create? Het is nu wel duidelijk dat deze Avonturiers niet onderschat moeten worden. Ze waren op een creatieve missie, nameljk om zoveel mogelijk plezier te hebben. En wat dat betreft zijn ze, zoals we weten, erg succesvol geweest, hoewel ze op een paar probleempjes zijn gestuit die nog opgelost moeten worden. Bijvoorbeeld toen de Tijd eenmaal was uitgevonden besteedden de Avonturiers daar zoveel van met spelen dat ze schepsel waren tussen de scheppingen dat ze zich steeds minder richtten op wat ze 'nog Meer en Anders waren'. Nadat ze besloten hadden allemaal tegelijkertijd naar dezelfde plek te gaan, hadden ze zo'n schik dat ze veel langer bleven hangen dan eerst het plan was. Door hun eindeloos verstoppertje spelen bleven ze zo lang MENS, natuurlijk ook omdat ze niet ontdekt wilden worden, dat ze al het andere vergaten. Daar kwam nog bij dat ze te maken kregen met elkaars creaties en gedachten die ze mixten met die van henzelf. Doordat er bovendien zovéél mensen waren, wisten ze op den duur niet meer wat nou van wie was. Kortom erg verwarrend! Hun bestaan werd behoorlijk onvoorspelbaar. Gelukkig waren er bepaalde steeds terugkerende creaties: voorwerpen, gebeurtenissen, gedachten, die houvast boden. Zij realiseerden zich niet dat deze creaties gewoon creaties waren die meer aandacht hadden gekregen dan andere. In hun onzekerheid begonnen ze deze scheppingen een soort status en algemene geldigheid te geven en ze noemden dat Realiteit! Dat was natuurlijk niet zo handig want nu werd alles wat niet met die zogenaamde Realiteit strookte als irreëel afgewezen. Ze waarschuwden elkaar ook zich daar niet mee in te laten, om niet voor gek te staan. Op deze manier raakten ze helaas veel kwijt van wat ze vroeger geweten hadden. Hoofdstuk 5 Believe in your self And soon you will see, How happy and free You were meant to be. Eigenlijk waren de Avonturiers, zonder het te beseffen, begonnen een Geloofssysteem op te bouwen. Een deel daarvan is nog over in precies hetzelfde stuk Ruimte waarin wij nu verblijven. En dat allemaal omdat een paar vaak voorkomende gedachten tot feiten verheven werden. Geen gedachte of idee is méér waar of méér reëel dan een andere. Gedachten zijn gewoon gedachten. Als ze vaak genoeg gedacht worden, en andere gedachten worden buitengesloten, dan krijgen ze vanzelf consistentie, vaart en realiteit. Daar is niets mis mee, want dat is waartoe gedachten nu eenmaal leiden: het worden dingen. De uitdaging is natuurlijk om je te herinneren dat er andere standpunten, gedachten, zijn, dan degene die je gekozen hebt om tot werkelijkheid te maken. Hoe dan ook, met het verstrijken van de tijd en met hun Feiten en Overtuigingen hoog in het vaandel gingen ze zichzelf zien als menselijke wezens in plaats van als wezens die mens waren. Gehypnotiseerd door hun overtuigingen en verward in hun illusies raakten de Avonturiers in een steeds diepere verdoving. Het werd zelfs zo erg dat ze zich gevangen voelden in hun lichaam en hulpeloos te midden van hun eigen creaties. Ze zagen niet meer dat ze zelf degenen waren die de dingen en gebeurtenissen in hun leven creëerden (want dat bleef natuurlijk gewoon zo) maar ze dachten dat het hun overkwám! Ze waren zó gebiologeerd door hun maaksels dat de meesten al lang vergeten waren dat ze eigenlijk op Avontuur waren. Sommigen ontkenden zelfs dat ze ooit geweten hadden van hoe Materie tot stand komt. Dat was pas echt een dom gezicht, althans van hier uit gezien. (Zie voor het vervolg: deel 3 .) www.tut.com Vertaling: Carel Muller