-------------------- (logo van de krant uit '73) ------------------
Home - Inhoud - we. 01-05 - we. 10-05 - db-archief-3 - col. we-05 - redactie DAGBOEKNOTITIES OP NIEUW-DENNENDAL.NL @@@@@@@ 'voorbij seks, drugs en rock 'n roll' @@@@@@@	WEKEN 06 T/M 09 (07/02/05 - 06/03/05)

'The miracle today is communication. So let's use it' (John Lennon, 1969). 'Waarvan men niet spreken kan, daarover moet men niet zwijgen' (Piet Gerbrandy, 2004). Het Woord was gevallen, gevleugeld maar toch gevangen: re-Ünie. En we proeven elkaar opnieuw, met woorden als vogels van de Nieuwe Tijd, scherend over de golven voorbij het stiltegebied. Zeemeerminnen wuiven, Kabouters spelen blindemannetje, Anders-Globalisten komen ons beschilderen. We stijgen en dalen los van parachutes door de sferen. Iedere ademstoot pleegt een kleine revolutie. Een volle maan belicht de tijd-ruimte, transcenderend, integrerend, vreedzaam, vrij en vreugdevol. Engelen bekogelen ons met serpentines en uit de jukebox schalt Imagine. Het Woord staat op, breekt uit, ademt in onze buik, maakt steeds wijdere kringen..... (uit Reünie).

INTERACTIE: Het DAGBOEK/PRIKBORD wordt geschreven door sitebezoekers of de redactie. Deelname is mogelijk via een mailtje naar dagboekredactie onder vermelding 'dagboekje'. Graag ondertekening met naam en toenaam, en e-mailadres. Een sleutelwoord of kopje is handig. Plaatsing kan op zich laten wachten door technische problemen, vakantie e.d. Voor rechtstreekse bijdragen is er het Gastenboek. Als je liever geen e-maildres laat vermelden vanwege spam-gevaar of andere redenen, laat het weten.

ONDERWERP EN STIJL: De dagboekruimte is vrij. Het ging toen om: verdunning, democratisering, zelfontplooiing; het thema van nu ligt in het verlengde daarvan: bewustzijnsverruiming in liefde (voor minder doen we het niet). De ruimte is open voor reacties op de nieuw-dennendalsite, tot commentaren op dagboekjes, tot hedendaagse geschiedschrijving, tot poëzie, tot ... ? Het dagboekje telt in principe maximaal 300 woorden, maar met die beperking wordt flexibel omgegaan (in de column kun je er meer kwijt).

DAGBOEK 00-03-05 00:00 uur: kopje jouw tekst afzender

DAGBOEK 05-03-05 13:50 uur: Op reis (2) Het dagboek wordt steeds meer een dag boek. We zijn mentaal aan het afscheid nemen. De Volkskrant is verruild voor de Loneley Planet, waarbij vooral de kadertjes opvallen (waarschuwingen voor van alles en nog wat, maar ook de info dat sommige sadhu's zich kunnen dematerialiseren - verdwijnen dus, wat bij mij associaties oproept met Bram Vingerling, een jongensboek over een jongetje dat onzichtbaar kon worden, de natte droom van mijn jeugd). Het voorlopige reisschema is nu Delhi, Agra (Taj Mahal), Shimla, Dharamsala (McLeoadganj), Bir, Rishikesh, Varanasi, Bodh Gaya (Boeddhaboom) - en weer terug naar Delhi. Maar het zal vast anders lopen. Een speciale zorg is de temperatuur. Terwijl het in Delhi al tegen de 30 graden Celsius loopt is het aan de voet van de Himalaya nu overdag tussen de 10 tot 20 graden Celsius. ´s Nachts vriest  het er echter nog tot -5 tot  -10 graden Celsius. Dus moeten er ook warme spullen mee. Ondertussen lokt in Amsterdam de sneeuw. Ga de stad in: geld wisselen, laatste info opdoen. Groet, hg

DAGBOEK 03-03-05 (2) 23:30 uur: Op reis (1) Fiets nu al twee dagen door Amsterdam ter voorbereiding van een zesweekse reis naar India. We vliegen volgende week donderdagochtend half zeven, en het uur U nadert. Paspoort, vaccinaties, malariapillen, visum en tickets zijn rond. Nu nog de rest: wat nemen we mee? Bij mij gaat het dan in eerste instantie om de literatuur. Ben dus gistermiddag naar Scheltema & Holkema geweest voor Tony Parsons' laatste Dialogen-boek, uit 2004, dat ik nog niet had. S. & H. had het ook niet, maar zou het bestellen. Ze hadden wel een nieuwe koffiebar, met uitzicht over de gracht - beter dan de eerdere bar die geen ramen had. Bovendien lag er sneeuw, gistermiddag, langs de grachten. Zwaar fietsen, maar wat een genot voor ogen en ziel! (De Nw-Dennendalstrip heet niet voor niks: Een mooie sneeuwbal!) Ik ving dus bot bij S. & H. Vervolgens naar de Himalaya-shop in de Warmoesstraat, altijd gezellig en leuk voor een bezoek. Daar hadden ze het boekje wel, en ook nog Parsons' eerste boek: The Open Secret. Beide aangeschaft - maar ik neem maar ééntje mee. Vanmiddag, opnieuw door de sneeuw, bij de ANWB op het Museumplein langs: heupgordels voor paspoort en waardevolle papieren, reiswekkertje (het oude doet het niet meer), dompelaartje (voor het koken van water op hotelkamer) plus wereldstekker, opvouwbaar rugzakje - totaal 46 euro. Daarna het Kruidvat in: bioforce, zofirax (voor koortslip - het is 29 graden Celsius in Delhi), oral rehydration tegen uitdrogen, lopramide tegen diarree. We zijn er klaar voor. O ja. Waarom doen we het? Nou: de boom in Bodh Gaya zien waaronder Boeddha zat (de Gierenpiek waar hij de befaamde bloempredikatie hield ligt in de beurt), de Taj Mahal als eerbetoon aan de liefde, Rishikesh met zijn ashrams aan de Ganges - in de voetheuvels van de Himalaya , en een bezoek aan McLeodganj, boven Dharamsala, waar de Dalai Lama zit met z'n uit Tibet gevluchte schare. (In '75 zijn we daar ook geweest, over land, deels met de Magic Bus vanachter het Museumplein. Er was een eethuisje genaamd Crazy Horse, met een kok die hinnikte als een paard.) Is dat een verklaring? Nee natuurlijk. 't Is een soort queeste, bedevaart, dankzegging. Het heeft iets van: als Mozes niet naar de berg komt, komt de berg wel bij Mozes. 't Is de ultieme paradox. Want het worden natuurlijk vooral zes hectische weken, met vermoedelijk weinig stilte, rust en vrede, en als het tegenzit leeglopende darmen. Om eerlijk te zijn, ik weet het niet. Ik ben er gewoon aan toe. Het moest gebeuren. We doen het gewoon. (Later meer.) hg

DAGBOEK 03-03-05 (1) 23:00 uur: Internet Toen het water voor de kust van Zuid-India zich terugtrok, en de zee een aanloop nam voor zijn verwoestende sprong voorwaarts, zagen vissers door mensen gemaakte bouwwerken vrijkomen. Zo schreef mijn krant deze week. Waarschijnlijk waren dit overblijfselen van de mythische stad Mahabalipuram die in de 7e eeuw door de zee verzwolgen werd.. Op één tempel na, die steeds op het strand heeft gestaan. Google ontsloot een wereld achter dit bericht ! Verslagen uit dat gebied van vóór en na de Tsunami,websites van reizigers zoals de" zusjeshartog" , archeologiesites met wereldschokkende vondsten en een verwijzing naar de India Daily. In die krant een bericht met fotoos van 31 december 2004: In de dagen voorafgaand an de Tsunami hebben heel veel mensen UFO's gerapporteerd in de door de Tsunami getroffen gebieden in India en Indonesie. Volgens experts zijn er altijd UFO's in rampgebieden. Op één of andere manier weten zij daar vooraf van, lijkt het. Trouwens ook andere delen van India,met name de Himalaya, en China en Bangla Desh hebben de laatste tijd veel UFO activiteit gemeld. "De Indiase regering en militairen zijn daarover zwijgzaam. Sommigen geloven dat buitenaardsen met India contact hebben gezocht, zoals ze dat in het midden van de vorige eeuw deden met de VS." Zo kom je nog eens wat te weten. Interessant en raadselachtig.! Al gauw bleek dat de India Daily op 6 januari 2005 doorging op dit thema. "New Delhi zit midden in een geheimzinnig intern debat. Aan de ene kant wil swerelds grootste democratie graag aan zijn burgers uitleggen hoe het staat met de contacten die gaande zijn met UFO's en buitenaardsen, omdat de regerende partij de politieke gevolgen van een verzwijgen vreest. Aan de andere kant zijn er internationale afspraken die moeten verhinderen dat er paniek uitbreekt onder de wereldbevolking. Experts op het gebied van UFO's en buitenaards leven zijn van mening dat alle "nucleair powers"contact hebben met wezens van andere planeten. Recent zijn er in India veel berichten geweest over UFO contacten en geheime UFO bases in de Himalaya. In Ladak wijzen bewoners op het dagelijks verschijnsel van grote driehoekige ruimtevaartuigen die van onder de grond komen en begeleid worden door Indiase veiligheidstroepen.. Militaire autoriteiten en politici hebben toegegeven dat er contacten zijn. India has been told the rules of the Universe." Beste Hans, zou jij, als correspondent India en Omstreken, af en toe eens het luchtruim willen afspeuren? Carel Muller

DAGBOEK 2-03-05 20:00 uur: Brian Wilson Afgelopen maandagavond was er een voor mij opnieuw ontroerende aflevering van uurvandwolf, dit keer met een portret van Beachboy Brian Wilson (zie het archief van de uurvandewolf-site). De docu gaat over Smile, de elpee die Brian in '67 wilde produceren om de Beatles voor te zijn met een psychedelisch album. De Beatles kwamen evenwel in '67 met hun roemruchte Sgt. Peppers, terwijl Brian met Smile in een cul de sac belandde.Hij verstopte zich in de studio, waar hij probeerde met veel blowen en trippen in de juiste stemming voor het project te geraken. Hij belandde in een depressie (bleef twee jaar in bed liggen), waar hij uiteindelijk pas na zo'n dertig jaar definitief uit wist te klimmen. Een van de oude vrienden die in de docu worden opgevoerd noemt het drugsverhaal overdreven en spreekt van 'een red herring' (een dwaalspoor). Brian was fantastisch bezig en ongelofelijk productief, zegt hij. Brian was eerder het slachtoffer van de druk die op hem werd uitgeoefend en van zijn makkers, die hem onvoldoende steunden. Brian zelf is er, voor zover ik weet, altijd veel genuanceerder over geweest. In de docu komt een scene voor waarin hij over LSD begint en zegt dat hij daardoor in een nervous breakdown belandde. Brian ontmoette in '95 een lieve vrouw, die hem in contact bracht met goede hulpverleners. Een paar jaar geleden werd Smile alsnog in Londen opgevoerd. Aan het slot roept Brian zijn oude tekstschrijver en maatje Van Dyke Parks op het podium, die een Charlie Chaplin-achtige act doet. Eind goed al goed. (Niet helemaal: Brians stem is toch wel minder dan in '67, en de drummer van de band kwam in december op een Thais strand om bij de tsnunami - zo is het leven.) hg

DAGBOEK 28-02-05 23:59 uur: Ontdekken Ik besloot mijn dagboek van 11 februari met : "Water luistert en laat zich diepgaand beinvloeden door wat het hoort en ziet" Dat is natuurlijk goed nieuws voor aquariumhouders en waterdrinkers, maar het zegt ook iets over de basis, de grondslag, de kern van al het geschapene. Die basis is niet materie, hoe ultra-klein ook, maar energie/bewustzijn. Voorbij het allerkleinste verschijnt het Kwantumveld, het Zero Point Field, het bewustzijnsveld dat kijkt, luistert, niet aan tijd en plaats gebonden is en dus het allesomvattende draagvlak is voor alles wat bestaat of nog geschapen wórdt. Goed nieuws voor de Doe-het-zelver die zich niet meer verkijkt op de ogenschijnlijke soliditeit van zijn meubilair maar weet dat zijn gedachten, woorden en gevoelens door het kwantumveld worden opgenomen en daarom scheppend zijn. Dat geldt ook voor ons DNA hebben Russische wetenschappers onder leiding van Pjotr Garjajev vastgesteld. De 90% van ons DNA dat tot nu toe "junk DNA" werd genoemd omdat het niet betrokken is bij de chemische opbouw van genen verzorgt de communicatie met de omgeving! Die communicatie rust op dezelfde structuur als die, die de basis is van alle bestaande menselijke talen. Talk to me ! De gevolgen van dit inzicht zijn natuurlijk enorm: met taal geprogrammeerde geluids of lichtgolven kunnen genetische defecten aanpakken. Aids, kanker en veroudering zijn niet langer het solide meubilair van ons leven, maar tijdelijke stolsels die door woorden/informatie weer vlot te trekken zijn. Kortom: de wonderen zijn de wereld niet uit, we gaan ze nu ontdekken ! Carel Muller Zie: www.fosar-bludorf.com

DAGBOEK 28-02-05 11:41 uur: Ischa (7) Dag Hans, weet niet of je het zelf al wist (kon het stukje op je site niet zo snel vinden), maar kwam toevallig op de vpro-site een berichtje tegen over een herhaling van een programma over Ischa Meijer, en andere info: Ischa Baadt het niet... R.

DAGBOEK 26-02-05 12:06 uur: Michael Barnett 'Mooi, de dingen waar ik het vanmorgen over heb en het nog verder over zal hebben in deze reeks, zijn dingen waar je over na moet denken. Ofschoon ik er iets over vertel hoe je, zeg maar, uit je denken kunt komen, moet je er ook over nadenken. Je kunt niet gedachteloos springen. Slechts een enkeling kan dat, en zelfs zo'n persoon heeft het op de een of andere manier via het denken ontdekt. Je moet het denken gebruiken om te ontdekken wat het denken is. We moeten dat wat we bezitten toepassen om vervolgens de beperkingen ervan te kunnen ontdekken. Te ontdekken wat daarbovenuit gaat. Wat transcendent is. We moeten vanuit daar waar we zijn een glimp van de transcendentie te pakken zien te krijgen voordat we kunnen transcenderen. Op een andere manier gaat het niet. Alleen een dwaas kan op een andere manier springen. En hij zal te pletter vallen, dat is een ding wat zeker is. Hij zal niet vliegen.' Citaat uit Michael Barnetts - Hints on the Art of Jumping, Hoofdstuk 9. (De Nederlandse vertaling verschijnt hoogstwaarschijnlijk medio Pasen 05.) R.

DAGBOEK 24-02-05 (2) 23:39 uur: Schizofrenie Bulletin OPLEVERING EERSTE WOONCOMPLEX GESTART DOOR OUDERS ALMERE, 24-2-2005 - "De grond kan modderig zijn, trek dus geschikte schoenen aan." Wie dergelijke woorden opneemt in een uitnodiging, moet wel iets heel bijzonders gaan doen. Maar wat in Almere gaat gebeuren is ook heel bijzonder. Vandaag vindt de feestelijke opening plaats van het Acomplex, een woonvoorziening voor mensen met schizofrenie die tot stand is gekomen op initiatief van ouders die elkaar kenden van Ypsilon. Onder het motto "Het feit dat iemand die toevallig schizofrenie heeft is nog geen reden om hem fatsoenlijke huisvesting te onthouden" hebben zij een jaar of vier geleden de handen ineen geslagen en de mouwen opgestroopt. Daarmee hebben ze dezelfde weg afgelegd die veel ouders van verstandelijk gehandicapten hen voorgingen: regel zelf de huisvesting voor je kind. En het resultaat mag er zijn: Het complex dat vandaag wordt opgeleverd bestaat uit 37 ruime driekamerwoningen en een clubhuis rond een gemeenschappelijke binnentuin. Het complex is geen behandelcentrum, maar een veilige, prettige en permanente plek om te wonen. De bewoners zijn mensen die al lange tijd lijden aan de ziekte schizofrenie en die dit in zekere mate geaccepteerd hebben, met een minimumleeftijd van 30 jaar. Zij kunnen zorg en ondersteuning krijgen van triAde, een stichting buiten de reguliere GGZ die zijn werkterrein heeft in de provincie Flevoland. Dag en nacht zal personeel aanwezig zijn. Een aantal van hen zijn verpleegkundigen, maar niet al het personeel is afkomstig uit de zorg. Een tuinman, sportbegeleider of iemand die goed kan koken, past prima in de filosofie van de initiatiefnemers. Van het begin af aan heeft het project grote landelijke belangstelling genoten, zowel van media als ook van andere familieleden die soortgelijke initiatieven overwegen. Zo hebben ook Ypsilonleden in Breda concrete plannen voor een wooncomplex voor mensen met schizofrenie. En 'complex' is het, om een dergelijk plan te realiseren. Vooral het op 1 lijn krijgen van alle betrokken partijen kan een hele kluif zijn. In Almere ging ze dat goed af, blijkens de lijst van mensen die speechen. Anna Zanstra spreekt, als voorzitter van het Acomplex, en Jan Verlaan vanuit triAde, maar ook woningstichting Ymere en de bestuursvoorzitter van het DAC. Een prominente plaats is bovendien ingeruimd voor Annemarie Jorritsma, burgemeester van Almere. Copyright: Redactie Schizofrenie Bulletin / Ypsilon, locatie: schizofrenieplein Het Schizofrenie Bulletin is een service van Ypsilon, de vereniging voor familieleden van mensen met schizofrenie of een psychose. Voor meer informatie: ypsilon Elk Schizbul-bericht mag u onbeperkt verspreiden onder iedereen die er mogelijk belangstelling voor heeft, mits u geen tekstuele wijzigingen aanbrengt en "Schizofrenie Bulletin / Ypsilon" vermeldt als bron. Gerard Wijfjes

DAGBOEK 24-02-05 10:52 uur: stofsneeuw in de Ardennen De stofsneeuw die er op woensdag is gevallen is te verwaarlozen. Maar dat geeft niet want er ligt nog altijd tussen 35 en 50 cm in de Oostkantons. Alle ski pistes zijn geopend, en ook de wegen zijn bij ons op het ogenblik beter te berijden als in de rest van Belgie... Dankzij mijn zoon Jochen hebben we woensdagnamiddag en nacht in een nonstop website programmeersessie alle sneeuwberichten van de afgelopen winter 2004-2005 in een nieuw kleedje gestoken op onze website. U zult het merken wanneer u rondkijkt op wirtzfeld.be, een kompleet nieuw gezicht volgens het weblog principe. Hubert Savelberg

DAGBOEK 21-02-05 (2) 22:44 uur: Tony Parsons, again Hoi, Ik lees net je transcriptie van een audiofragment van Tony Parsons op nieuw-dennendal.nl. Aan het eind heb jij "bird" gehoord maar ze zeggen "burk" (sufferd, domkop). Dat is wel vrij essentieel want daarom heet het fragment ook "burkedom". Het verklaart ook de hilariteit in de zaal :-). Groetjes, Johan Wisserhof. Ik heb het fragment opnieuw beluisterd, en enige wijzigingen in de transcriptie gemaakt, met een toevoeging in de introductie. Veel dank, beste Johan. hg

DAGBOEK 21-02-05 11:05 uur: K(c)apucijners Gisteren samen met Dries Hondebrink en Gerard Wijfjes naar de opening van de expositie van Aris Engel in het 12de-eeuwse kerkje van Oud-Velp geweest. Prachtig werk in passend decor. Etsende monnik met inktvlekken op stevige handen Afdrukken van stukken dakgoot op in water gedrenkt papier Vrije associaties van landkaarten, mythologische dieren Titels als Rivier der vergetelheid, Winternacht, Zomernacht Gaten vullen vormen. Het Kerkje van Oud-Velp maakt deel uit van een complex met een Kapucijner-klooster. Op het naambordje wijzend naar de kloosterkerk wordt de naam met een 'c' geschreven: Capucijners. De kerkdeur van de kloosterkerk stond open en we drongen even binnen in het heiligdom. Het Kind en het Kruis in vele gedaanten. Een sterker contrast met de ingetogenheid van het werk van Aris was haast niet mogelijk. Het Ene wordt verschillend gespeld. Zie voor meer informatie over de tentoonstelling het dagboekje van 2 februari. Tentoonstelling 'Papier' hg

DAGBOEK 19-02-05 (2) 19:15 uur: columns, over 'kwaliteit' en 'contact' De Volkskrant van vandaag heeft twee columns die me opvielen: eentje van Marjolijn Februari, die citeert uit Robert Pirsigs 'Zen and the art of motorcycle maintenance', en eentje van Aleid Truijens, over het plezier en de ellende van e-mail. Februari mengt zich in de discussie over het dichterschap van Dichter des Vaderlands Driek van Wissen, die volgens Volkskrant-medewerker Michaël Zeeman een niet overmatig getalenteerd dichter is en volgens sommige ingezonden-briefschrijvers best Dichter des Vaderlands kan zijn, omdat zijn poëzie ten minste begrijpelijk is. Februari merkt op dat ze in het debat het criterium 'kwaliteit' niet is tegengekomen, en vindt dat jammer. Want daar gaat het volgens haar om. (Gewoon 'het gevoel voor wat goed is'.) Het leuke is dat ze het begrip 'kwaliteit' definieert aan de hand van Pirsigs illustere bestseller uit de jaren '70. Volgens Februari laat Pirsig in zijn boek zien 'dat er helemaal geen verschil bestaat tussen lezen en sleutelen aan een motorblok'. En dan komt ze tot de volgende memorabele uitspraak: 'Bij alle intellectuele en ambachtelijke taken draait het uiteindelijk om precies hetzelfde: kwaliteit. Leg je hart in je werk, streef naar het beste. Be that scooter.' (Niets aan toe te voegen, toch?) Aleid Truijens houdt een verhaal over de voor- en nadelen van e-mailen. Dat je vaak te veel post in je postvak vindt, en daardoor niet zelden een oppervlakkige, om niet te zeggen overdreven zakelijke, en dus niet-leuke, uitwisseling van mail krijgt. Maar dat het aan de andere kant ook verduiveld handig kan zijn in een paar minuten allerlei nuttige info uit te wisselen of contacten te leggen. Merkwaadig genoeg noemt ze één aspect van e-mailen niet, en dat is nu juist een enorm pluspunt. Het kan interactie verhogen. Naast e-mailen is er natuurlijk de oude vertrouwde telefoon. Als er het gevoel is dat mailtjes niet werken, pak de telefoon. E-mail is gewoon een extra mogelijkheid tot contact, en kan dat vergemakkelijken. Als je het gevoel hebt dat het contactarmoede of isolement in de hand werkt, moet je bij jezelf beslist aan de bel trekken en op een andere manier contact maken. Zo simpel is het. (En vermijd het valluik van: ik heb een mailtje rondgestuurd, en ik krijg geen antwoord, dus doe ik ook geen moeite meer.) hg

DAGBOEK 19-02-05 12:22 uur: Tony Parsons Beste mensen, Tony Parsons komt in april 2005 weer naar Amsterdam. We geven jullie hierbij een overzicht van het programma: Vrijdagavond 8 april, van 19:30 tot 21:30, entrée € 15,- (geen reservering). Zaterdagmiddag 9 april, van 13:30 tot 18:00 uur, € 40,-. Zondagmiddag 10 april, van 13:30 tot 18:00 uur, € 40,-. Alle bijeenkomsten vinden plaats in de aula van het Montessori Lyceum Amsterdam, ingang Nicolaas Maesstraat tussen de Hobbemakade en de Pieter de Hoochstraat. Voor de zaterdag en zondag willen wij graag je betaling voor 31 maart 2005 ontvangen, anders vervalt je reservering. Wanneer het bedrag op de giro staat is de plaats besproken en bevestiging volgt in de week voor de bijeenkomsten. Men kan zich opgeven middels het strookje onder aan de brief (sturen naar Wanuskéwin, Ferdinand Bolstraat 28, 1072 LK Amsterdam), per fax: 020-679 4675, of per e-mail: books@wanuskewin.nl . Betalingen kunnen worden gedaan op gironummer 7323030 t.n.v. P.Boerma, Amsterdam o.v.v. "Tony april 2005". Zie ook de website theopensecret voor meer informatie over gesprekken en retraites met Tony. Met vriendelijke groeten, Philip Boerma / Denise Plooij Wanuskewin

DAGBOEK 18-02-05 11:43 uur: Ischa (6) Beste Hans, leuk idee: 'aandacht voor Ischa' in je 16 febr. dagboek. Ik vond daardoor een briefje terug dat ik in december 93 aan mijn dochter in de USA stuurde. Lieve Sarah, We hebben hier al een tijdje een nieuwe zender op de tv, RTL 5. Die schijnt bedoeld te zijn voor Hoger Opgeleiden, maar goed. Wat ze wel hebben is 3 x in de week Ischa Meier die mensen interviewt. Een menselijk wezen zie je niet zo vaak op de tv, daarom alleen al is het leuk om naar hem te kijken. Zie je hem nog voor je? Koboldachtig postuur, een door het leven en een halfzijdige verlamming getekende gezicht, very low profile kapsel en heel lieve ogen. Het mooie van die interviews is dat hij heel intuitief probeert de essentie van iemands werk of persoon te pakken. Als het nodig is hakt hij zich met geweld een pad door het brandhout dat zijn gasten soms om zich heen opstapelen.Spannend, heel spannend. Van één van de eerste uitzendingen herinner ik me bv een prachtig slapende prinses van het ballet die met een zucht wegging: goh iemand die mij echt begrijpt. Als je meer uitzendingen ziet merk je dat Ischa als minnaar soms ook hoofdpijn heeft. De zin in het liefdesspel ontbreekt, de afstemming is slecht, de hand gaat te snel naar het kruis of helemaal niet. Drie maal per week is ook wel veel. Liefs Carel. Carel Muller

DAGBOEK 16-02-05 (3) 23:00 uur: Ischa (5) Als ik aan Ischa denk, zie ik een lui en gemakkelijk zittende jongen in mannengedaante op zondagmiddag. Ietwat verveeld, misschien op familiebezoek bij opa en oma. Tussen de klok en de geur uit de keuken heen en weer kijkend - wanneer gaan we weer naar huis en oma kookt altijd zo lekker. Een wezen om te willen knuffelen, altijd, voortdurend deze aantrekking - maar het komt er nooit van. Daar zorgt hij wel voor. En daarom heb ik hem gewoon stiekem lief. R.

DAGBOEK 16-02-05 (2) 20:53 uur: Ischa (4) Waarom word ik nou zo getroffen door de docu over Ischa? Heeft het te maken met Koffiehuis De Hoek, waar hij altijd zat, op de hoek van de Reestraat - waar hij woonde - en de Prinsengracht? Ik werkte bijna twintig jaar in een pand aan de Keizersgracht en haalde broodjes in de Hartenstraat, het verlengde van de Reestraat. (De Hartenstraat loopt tussen de Herengracht en de Keizersgracht, de Reestraat is het stukje tussen de Keizersgracht en de Prinsengracht, parallel aan de Westermarkt.) Ook bezocht ik het koffiehuis wel eens. Ischa zag ik er nooit. Ik hoorde pas dat hij er habitué was - mooi woord: habitué - na zijn dood in 1995. (Het moet kort daarna geweest zijn, want ik had iets van: hé, hier heeft ie gezeten - ik voelde bijna de warmte van zijn stoelzitting; waarschijnlijk heb ik na zijn plotselinge overlijden ergens gelezen dat hij er vaste bezoeker was, en heb ik dat onthouden.) Ik was bijna een beetje jaloers op hem - dat kan kennelijk, zelfs op iemand die gestorven is. Hij had veel: in de Reestraat wonen, een koffiehuis hebben om de hoek - dat ook nog De Hoek heet - en dat allemaal op loopafstand van de Westerkerk; en dan ook nog schrijven voor VN, Parool, HP enzovoort. Die jaloersigheid brengt me terug bij de vraagstelling. Waarom word ik zo getroffen? Nou? Zijn het al die liefdesaffaires? (Onder wie héel leuke: Jenny Arean, Connie Palmen.) Dat ongegeneerde vreemdgaan? (In ieder geval niet de hoerenloperij; die schrikt eigenlijk voornamelijk af, hoewel ik de spanning wel kan begrijpen.) Is het zijn eerlijkheid, authenticiteit - hoe gespleten hij verder ook was? (Het was bij hem juist de openheid over zijn gespletenheid, die als het ware een excuus was voor zijn immer voelbare, niet kwaadaardige maar eerder jongensachtige, agressie: ik heb hem een paar keer op de radio gehoord en zat dan onmiddellijk gefascineerd te luisteren; die stem, dat timbre, er gebéurde plotseling wat; de interviewer stapte uit zijn rol van beleefde luisteraar en scherpzinnige vragensteller, om de geïnterviewde bruusk, op het botte af, de pas af te snijden; en meestal was dat wel terecht; die indruk kreeg je dan in ieder geval - van de tv-interviews heb ik geen herinneringen, van z'n 'legendarische' interviews in VN is me evenmin iets bijgebleven, hoewel ik er vast wel iets van heb gelezen.) Komt het door de geraffineerde en knappe documentaire van Kees de Groot van Embden? met zijn freudiaanse dieptepsychologie: de aandacht voor Ischa's jeugd, de wanhopige relatie met zijn ouders - vooral die met zijn moeder -, de rol van 'het kamp'. Is het de combinatie van kind en volwassene in hem, de spanning tussen beiden? De eeuwige schelm - of beter: de sympathieke etterbak? Misschien is het de gedachte dat ik door hem geïnterviewd had willen worden. Ik heb zo het gevoel dat ie, met zijn jarenlange ervaring met psychoanalyse, behoorlijk geflipt zou zijn over mijn fascinatie voor advaita, zen, het dharma, de tao. Hij zou geglimlacht hebben, en handenwrijvend geprobeerd hebben de obsessieve kant ervan door te prikken. Wat zit erachter, welke angsten en fobieën, welk machtsstreven, worden verdrongen in het zoeken naar het spirituele, de zucht naar verlossing, bevrijding, ontwaken? en dan die waanzinnige behoefte daarover te communiceren. Hoe zit dat? En dan zou ik geantwoord hebben: ahhh Ischa! Relax, het is allemaal gewoon zoals het is! Die hele kamp- en jeugdtrip, die dichtslaande treinwagondeuren, die hele moeilijke relatie met je moeder en je vader, al die schaamte en gevoelens van vernedering, al die vriendinnen. Het ging allemaal gewoon om liefde, genegenheid, acceptatie van een beetje geluk.... gewoon om acceptatie van dit, van ons samenzijn, van dit moment: this is it, en verder is er niks! En misschien zou ie geglimlacht hebben, hadden we samen een kop koffie gedronken, in Koffiehuis De Hoek, uitziend over het water van de Prinsengracht; misschien zou het carillon van de Westertoren te horen zijn geweest; misschien waren er zelfs een paar duiven langs gevlogen, hadden we Anne Frank even kunnen vergeten. hg

DAGBOEK 16-02-05 12:41 uur: Ischa (3) Waarom werd ik nou zo getroffen door de docu over Ischa? Die vraag wordt - later - beantwoord, maar het zou leuk zijn als ook anderen zich die stellen en hun verhaal doen. hg

DAGBOEK 15-02-05 22:58 uur: Ischa (2) Heb de docu over De Dikke Man gevonden, gewoon via het archief van nps:uurvandewolf. (Het probleem ontstond doordat het geen vpro- maar een nps-productie is.) En je klikt op de tekst, naast de foto's, er verschijnt een handje, en voor je het weet zit je op een pagina die geheel gewijd is aan 'Ik hou van mij', en je krijgt toegang tot niets ontziende eerlijkheid, onverhulde authenticiteit: een Ischa-verhaal gezet in het raamwerk van een interview met een studente van de School voor de Journalistiek. En dan begint het.... over de tweede generatie, maar meer dan de tweede generatie, ons aller generatie.... Bergen Belsen, de terugkeer, 'waarna mijn vader en moeder een nieuw kampje bouwden' ...'achter een leuke opvoeding zit vaak een slechte opvoeding' ....'had ie een prachtig speelgoedautootje gekregen, en dan maakte ie het helemaal kapot'.... 'alles werd kapot gemaakt, dat was het gezin-Meijer' .... 'mijn vader wilde gewoon de beste zijn, en Ischa wilde ook de beste zijn' .... 'enzovoort enzovoort' (zien!) hg

DAGBOEK 14-02-05 23:06 uur: Ischa Meijer Heb net zitten kijken naar een docu over Ischa Meijer, in VPRO's Uur van de wolf. Info daarover is ook te vinden onder documentaire.nl. Indrukwekkende en ontroerende film, die Ischa mooi neerzet. Je blijft als kijker overigens wel met heel veel vragen zitten. En het enige dat je dan wilt doen - althans ik - is de docu nog eens zien. Helaas heb ik hem niet opgenomen. Dus ging ik zoeken wanneer ie wordt herhaald. En dat blijkt niet te vinden op bovengenoemde sites, ook niet op de site van vpro-tv Of ben ik nou zo dom? (Hellup?) hg

DAGBOEK 12-02-05 12:50 uur: water en zwaartekracht regen op de sneeuw stil onophoudelijk slinkt het wit - bijna zichtbaar met het oog R.

DAGBOEK 11-02-05 (2) 21:56 uur: Gerrit Achterberg Gerrit Achterberg blijkt een tijdje verpleegd te zijn op de afdeling psychiatrie van de Willem Arntszhoeve, althans dit maak ik op uit bijgaande biografische gegevens, vermeld op website Nedweb (literatuur in context). 'In 1931 debuteerde hij officieel met de bundel Afvaart. Aan de ene kant vond men het werk vaag en eigenaardig, aan de andere kant ook erg dichterlijk. Critici vergeleken hem zelfs met A. Roland Holst en Leopold. Ondanks de lovende kritieken verkocht Afvaart slecht en weigerde De Gids een publicatie. Achterberg kwam hierdoor in een zware crisis terecht. Samen met de breuk met Bep had dit een negatieve invloed op zijn literaire productie, vervreemdde hij van de werkelijkheid, begon hij te twijfelen aan de kwaliteit van zijn poëzie en raakte hij erg met zichzelf in de knoop. In 1932 kwam hij eerst terecht in de kliniek in Utrecht waarna hij werd overgebracht naar de psychiatrisch-neurologische kliniek ´Willem Arntzhoeve´ in Den Dolder. Toen hij dankzij Roel Houwink vrijkwam, leerde hij in Utrecht Roel Es en haar dochter kennen. Hij huurde bij Roel Es een kamer en begon een relatie met deze vrouw. Op 15 december 1937 schoot hij haar neer en verwondde hij haar dochter, waarna hij werd opgenomen in het ´Rijksasyl voor Psychopathen´ te Avereest. Hij bleef schrijven en in 1939 kwam de bundel Eiland der ziel uit, die echter minder goed werd ontvangen dan Afvaart.' Ik vind dit wel curieus. Is er iemand die hier - van Achterbergs verblijf op de WA-Hoeve - meer van weet? die bijvoorbeeld weet waar er meer informatie over te vinden is? misschien in de biografie over Achterberg van Wim Hazeu? (Ik kan natuurlijk dat laatste boek opsporen en zelf lezen, maar als iemand het gelezen heeft en er iets over kan vermelden, graag.) PS: Achterbergs 'kleine ode aan het water': Zo staat de regen als een raam over de bloemen, mond en maan leggen er groot en rond zich aan, liggen er groot en rond om dicht, o teug, waaraan ik lig; met mijn gezicht in maan en water staan bloemen in mijn ogenwater gespiegeld, sta ik spiegelend in waterramen en maanbloemen. hg

DAGBOEK 11-02-05 13:12 uur: water Ik ben helemaal in de ban van het prachtige boek van Masaru Emoto: Wat water ons te vertellen heeft ('Messages from water'). Een druppel schoon bronwater vormt, na bevriezing, schitterende kristallen. Bijvoorbeeld zo: schoon bronwater Vervuild of 'dood' water kan er zó uitzien: 'dood' water Op deze manier (druppel, bevriezen, fotograferen, uitvergroten) onderzocht Emoto alle denkbare watersoorten in Japan: kraanwaters, bron-rivier-gletsjer en regenwater. Aan het denken gezet door de bewering dat muziek mensen (70 % water), dieren en planten positief zou beïnvloeden, bedacht hij dat dat dan aan de kristallen te zien zou moeten zijn. En ja hoor! Water ziet er na Bach beter uit dan daarvoor, namelijk zo: 'Bach'-water Het tweede gedeelte van het boek laat aan de hand van foto's zien dat water gevoelig is voor muziek, gesproken woorden, gebeden, zelfs voor geschreven woorden en plaatjes! water uit flesje met op etiket 'You make me sick/I will kill you' idem met op het etiket 'Love/appreciation' Water luistert en laat zich diepgaand beinvloeden door wat het hoort en ziet! Schitterend! Andere sites over Masaru Emoto: hado.net research emoto (Wordt vervolgd.) Carel Muller

DAGBOEK 10-02-05 12:25 uur: Jim Capaldi Keith Knudsen, drummer van de Doobie Brothers, is gestorven, zo valt in de krant van vandaag te lezen. Knudsen is voor mij een vrijwel onbekende grootheid. Beter bekend ben ik met Traffic-drummer Jim Capaldi, die op 28 januari stierf. Hij werd 60. Capaldi's website heeft een in memorial: August 2, 1944 - January 28, 2005 After Glow I’d like the memory of me to be a happy one. I’d like to leave an afterglow of smiles when day is done. I’d like to leave an echo whispering softly down the ways, of happy times and laughing times and bright and sunny days. I’d like the tears of those who grieve to dry before the sun, of happy memories that I leave behind when day is done. hg

DAGBOEK 09-02-05 23:07 uur: zwaartekracht Sinds een paar dagen heb ik een proefabonnement op Trouw. Vandaag staat er dit leuke stukje in: BUNNIK- Jongens hebben maandagmiddag in Bunnik een fiets op de Parallelweg naast de A-12 gegooid. Zij deden dit vanaf een voetgangersbrug over de snelweg. Niemand raakte gewond door de actie. Het gaat om drie jongens uit Bunnik, een van 15 en twee van 16 jaar oud. Een man zag wat zij deden en waarschuwde de politie. De drie verklaarden bezig te zijn in het kader van een zwaartekrachtproject van hun school. De agenten maakten hen duidelijk hoe gevaarlijk en onzinnig hun gedrag was. De drie begrepen wat ze fout hadden gedaan en gingen na de vermaning vrijuit. Carel Muller

DAGBOEK 08-02-05 22:44 uur: Martin Heidegger (of waarom filosofie zo leuk is) Ben nog steeds bezig in Rüdiger Safranski's 'Heidegger en zijn tijd'. Had me zelf ooit beloofd duidelijk te maken waarom die bijna-foute meneer - hij werd in 1933, vanwege het elan en de vitaliteit, korte tijd bekoord door de toen aanstormende nazi-ideologie - zo'n aantrekkingskracht uitoefende en uitoefent op velen, onder meer Sartre, Hannah Arendt en Herbert Marcuse. Safranski schrijft over de 'fundamentele metafysische stellingname' waardoor in de ogen van Heidegger de mens is veranderd in een 'subject' tegenover 'een wereld van objecten'. 'De mens richt zich op, hij ziet zichzelf niet langer als een wezen dat in een wereld is toegelaten - die wereld wordt integendeel datgene waar hij tegenover staat en wat hij in het wereldbeeld fixeert. De mens wordt het middelpunt waarop het zijnde als zodanig wordt betrokken.' 'Maar is hij dat niet altijd geweest?' vraag Safranski. 'Nee', zegt Heidegger, 'ooit was het anders en het zal, op straffe van de ondergang, ooit weer anders moeten worden.' Voor Heidegger was het anders in het oude Griekenland. Hij houdt een voordracht met een beknopte weergave van zijn verbeelding over de 'aanvankelijke' manier om in de wereld te wonen. Voor de oude Griekse beschaving (en dus ook voor onze toekomst, als we er tenminste nog één willen hebben) geldt - en hier volgt het citaat waar het allemaal om gaat: 'Het zijnde is het opkomende en zich openende, wat als het aanwezige over de mens als de aanwezige komt, dat wil zeggen over degene die zichzelf door het vernemen opent voor het aanwezige. Het zijnde wordt niet pas zijnde als de mens het aanschouwt, zeker niet als dat aanschouwen wordt opgevat als voorstellen (...) Veeleer is de mens degene die door het zijnde wórdt aanschouwd, door wat zich naar het bij hem aanwezige toe opent en er wordt verzameld. Door het zijnde aanschouwd, in de openheid ervan opgenomen en bewaard en er zo door gedragen, heen en weer geslingerd tussen zijn tegenstellingen en door tweespalt getekend: ziedaar het wezen van de mens in de grote Griekse tijd' (blz. 365). Heidegger, geschoold als priester en op jonge leeftijd van het geloof gevallen, kreeg het verwijt dat hij God in de filosofie en de taal binnensmokkelde, dat hij eerder een dichter dan een denker was. Hij schiep voor Zijn en Tijd een eigen jargon, met de 'eigenlijkheid' van dingen en gebruik van werkwoordconstructies als 'werelden'. Zijn tijd was deels die van het surrealisme en dadaïsme. Zelf was Heidegger jarenlang gefascineerd door Husserls fenomenologie. Hij gaf naast schrijvers als Sartre en Camus een belangrijke impuls aan het existentialisme, dat zo sterk de tweede helft van de 20ste eeuw zou tekenen. Daarmee was hij een van de grondleggers van het postmodernisme (waar aan ontstegen moet worden en waarover later meer). hg

DAGBOEK 07-02-05 (2) 23:05 uur: Bram Tuk Oud-Dennendaller Bram Tuk heeft kortgeleden een artikel voor de website van zijn werkgever Pharos, kenniscentrum vluchtelingen en gezondheid, geschreven. Het gaat over de gezondheid, veiligheid en ontwikkelingsvoorwaarden van asielzoekersjeugd. Bram vindt dat deze kinderen structureel verwaarloosd worden, waarbij de kans reëel is dat zij (blijvende) schade oplopen. Asielzoekerscentra dreigen de nieuwe achterstandswijken van Nederland te worden. Wie meer wil lezen: Pharos met de groeten van Bram Bram Tuk

DAGBOEK07-02-05 22:57 uur: Doornvlak Vogelhut Doornvlak in de duinen tussen Castricum en Bakkum geeft uitzicht op een spiegelend stil water, rond een met mos en stompjes rietstengel begroeid eilandje; het zachtgele zand is afgezet met een franje van dennenbomen - niet vergeten bij het verlaten het luikje dicht te doen met het houten draaiklosje. Vogels waren er overigens gisteren niet te zien - wel te horen, in de bosjes achter ons. hg