-------------------- (logo van de krant uit '73) ------------------
Home - Inhoud - week 33-35 - week 39 - archief - col. we-33 - redactie DAGBOEKNOTITIES OP NIEUW-DENNENDAL.NL @@@@@@@ 'voorbij seks, drugs en rock 'n roll' @@@@@@@	WEKEN 36 T/M 38 (30/08/2004 - 19/09/2004)

DAGBOEK 30-08-04 22:22 uur: Eyes Wide Open Het verhaal over Bush' 'misrekening' (28-08) deed me afvragen hoe het zit met de aantallen doden in Irak. Daar zijn natuurlijk websites over. Een informatieve is Eyes Wide Open, over een tentoonstelling die door de VS reist. Ze is momenteel te zien in het Central Park in New York: voor iedere dode Amerikaanse soldaat een paar schoenen - nu 972. Er zijn een paar duizend schoenen die de Iraakse burgerdoden symboliseren. De website heeft een sectie met The Facts, zoals de Human Cost of War, met links naar Irag Body Count en Iraq War Casualties. Volgens de Body Count-site staat het aantal burgerdoden in Irak sinds maart 2003 nu op minimaal 11.717 en maximaal 13.724. De gegevens zijn gebaseerd op mediaverslagen. De War Casulaties-site houdt het op ruim 2.081 doden, maar daarbij gaat het uitsluitend om de periode 21 maart 2003 tot en met 31 juli 2003. Het duurt lang voordat de lijsten op het scherm komen, en dat is geen wonder: alle namen worden vermeld. Er is ook een lijst met burgergewonden voor die periode: 5535 HG

DAGBOEK 31-08-04 22:25 uur: Freek de Jonge (60) bij de RVU Voor wie het gisteravond niet kon zien: Freek de Jonge, een intiem portret, over zijn vader de dominee, de verloren baby van drie maanden, zijn depressies door het inleveren van emotionaliteit en moeten trekken van een pokerface op toneel, zijn angst en plankenkoorts, het móeten scoren van de lach, en over het summum: de moeiteloze voorstelling. HG

DAGBOEK 01-09-04 13:00 uur: Beste collega's, Schnabbelen en babbelen, mogen journalisten bijklussen? zo vroegen Rachida Azough en Maud Effting zich af in de Volkskrant van zaterdag 28 augustus. Ze noemen de namen van Pia Dijkstra, Paul Witteman, Annette van Trigt, Ferry Mingelen, Andries Knevel, Fons de Poel, Gijs Wanders en Maria Henneman - althans: de foto's van bovengenoemden worden prominent in beeld gebracht. Andere genoemden zijn Victor de Coninck, Frits Wester, Jeroen Pauw, Philip Freriks, Jan Tromp en Jack van Gelder. Vooral Gijs Wanders moet het ontgelden. Hij verdiende naast zijn salaris als journaallezer (50 tot 65 duizend euro) bij de uitkeringsinstantie UWV een ton per jaar bij, een bedrag waaruit blijkt dat het niet gaat om een paar centen. De kritiek draait essentieel om de vraag hoe het mogelijk is dat mensen die pretenderen onafhankelijke journalistiek te bedrijven of in een omgeving werken waarin die indruk wordt gewekt op de loonlijst voorkomen of honoraria bedingen van instanties (overheid of semi-overheid) en bedrijven waarvan ze geacht worden de vertegenwoordigers vanwege het maatschappelijk belang kritisch te volgen. Relevant in deze is de veel geciteerde opmerking van wijlen Kamervoorzitter Anne Vondeling, dat zelfs 'de indruk van belangenverstrengeling' niet mag ontstaan. Het artikel eindigt met een citaat van Marc Josten van het KRO-programma Reporter, dat de gegevens 'na drie jaar procederen' nu eindelijk naar buiten kan brengen: 'Het moreel besef moet groeien. Journalisten moeten niet relativerend doen over het belang van hun beroep: we zijn geen stukjespoepers of producenten van soundbites.' Als anonieme inktkoelie - maar collega-journalist (groen van afgunst en natuurlijk bezig zichzelf via deze kolommen eindeloos te promoten in de hoop over de rug van zijn collega's ook in het circuit te komen, laten we dat vooral erkennen) - kan ik alleen maar wijzen op Vondeling en de oproep van Josten beamen. Enkele dagboekjes terug heb ik me drie dagen zitten opwinden over John Jansen van Galen, die een klacht voor de Raad van de Journalistiek boven het hoofd hangt van Freek de Jonge en Joost Zwagerman wegens ongelofelijke onzorgvuldigheid - kennelijk voortvloeiend uit een schrikbarend soort oppervlakkigheid waarbij scoren en vorm prioriteit krijgen boven inhoud. De Jonge merkt ergens in zijn terugblik op dertig jaar clownschap - zie 31/08 - op dat iedereen met en in zijn eigen context rondloopt, hijzelf niet uitgesloten. We rechtvaardigen ons functioneren allemaal, lijkt hij te willen zeggen, en relativeert daardoor zijn 'acteurschap' in de documentaire. Welnu: journalisten zijn over het algemeen, ambtshalve zou ik bijna zeggen, nogal sterk in het rechtvaardigen van hun context. Alle bovengenoemden hebben op dit punt hun Olympische medailles ongetwijfeld in de kast hangen. Het zou mooi zijn als ze iets van de schroom van De Jonge zouden bezitten, bij zich te rade zouden gaan, en een poging zouden doen tot verantwoording. De gevestigde journalistiek lijkt door de affaire, want daar mag je toch wel van spreken, plotseling even verdacht als - zo niet verdachter dan - de gevestigde politiek. De kwestie roept vragen op over de correlatie beeldvorming-beeldschepper, over de aard van ethisch besef, over de blijkbare kwetsbaarheid en schijnbare onmogelijkheid van integriteit en authenticiteit. Noblesse oblige. In zijn 'Filosofie als een manier van leven' weidt Hadot uit over iets waarover de presocratische filosofen zich al druk maakten: 'de zorg om wat de Grieken de paideia noemen'. Hadot stelt: 'Al in de vroegste tijden van het Homerische Griekenland is de opvoeding van jonge mensen de grote zorg van de adel, van hen die arreté bezitten, dat wil zeggen de door adeldom verkregen voortreffelijkheid die later bij de filosofen deugd wordt genoemd, dat wil zeggen: de verhevenheid van de ziel' (p. 27). Pirsig definieert in 'Zen and the art of motorcycle maintenance' de bovengeoemde 'deugd' als een soort 'kwaliteitsbesef', het inzicht dat 'de Boeddha, de Godheid, even comfortabel aanwezig is in de circuits van een digitale computer of in de versnelling van een fiets als op de top van een berg of in bloemblaadjes' (p. 18). Mooie boeken, bij deze van harte aanbevolen voor de cursus ethiek aan de School voor de Journalistiek. (Pierre Hadot, Filosofie als een manier van leven, Ambo/Amsterdam - 1995; Robert M. Pirsig, Zen and the art of motorcycle maintenance, Bantam Books - 1974.) HG

DAGBOEK 02-09-04 11:51 uur: overschrijving Overgemaakt op 1234567 (t..n.v J. Grimm) - EURO 100.000,00 - Mededelingen: en nou niet meer zeuren! NOS-journaal, RTL-Nieuws, Volkskrant, Twee Vandaag, NOVA, Studio Sport, Netwerk, Den Haag Vandaag, UWV

DAGBOEK 03-09-04 12:21 uur: het Zijn het zijn zoeken. het haar zoeken haren zoeken zijnen zoeken zoeken zijn zijn zoeken haar zoeken hem zoeken het zoeken. het zijn. haar zijn mijn zijn jullie zijn zij zijn zí jn zijn zijn zí jn zíjn zíjn. hč hč. Gert Ploeg

DAGBOEK 03-09-04 (2) 12:37 uur: Donderstralen Gisteren bezoek aan Den Dolder gebracht. Auto geparkeerd bij de huisjes rond het Vijvertje, zoals vroeger, in 1971, toen ik in zusterhuis Fabiola woonde. Daarna naar paviljoen Donders gelopen. Het weggetje ernaartoe is plotseling weg, afgedamd door een hoop aarde. Puinhoop. Doorlopend door gras kom ik toch bij het paviljoen. Het staat blinkend wit in de middagzon. Het weiland ervoor is doorsneden door een weg - nota bene 'Dennendallaan' genoemd. De weg was er vroeger niet. Maar de bomen zijn dezelfde. Het portierswoninkje aan het uiteinde van het paviljoen, waar ik zo'n twee jaar woonde, is weg; het is gesloopt. Ik wist het al wel, en ik verbaas me erover dat het eigenlijk niet eens een schok is. Voor het paviljoen, voor de deur met erboven de in steen uitgehouwen naam DONDERS, zit een jonge vrouw; naast haar een peuter. Ze is in het zwart gekleed, armbanden, rasta-haar. Ik noem haar naam, zoals ik die ken uit de e-mail: Wendie (Maria Kraak). Ze staat op, lacht - open gezicht, sproetjes - verlegenheid gekoppeld aan intuďtieve herkenning. Zachte hand. Ik sta voor DONDERS. De zon schijnt. Ik vertel van de theetuin - de ruimte die ze gekraakt heeft. Van de portierswoning waar ik woonde, die weg is. Van de speakers in de hoeken van de vensterbank, waardoor soms luid de muziek van de Grateful Dead, Pink Floyd en de Eagles schalde. Ik laat foto's zien van het kamertje, van de platen op de grond, het plakboek met knipsels uit de Rolling Stone, de waterpijp... (God, wat is er toch gebeurd?) Ik maak kennis met Rutger, portier van GroenLinks in Utrecht en ex-coördinator van de landelijke jongerenorganisatie van de partij, en Thomas, meubelmaker in spe in Amsterdam. Ze wonen er met z'n achten, waaronder twee kinderen, maar er zijn er, inclusief de 17 maanden oude Fenna, maar vier aanwezig. Wendie (24) is 'moeder', maar werkt ook in de 'weggeefwinkel' in Utrecht. De vroegere theetuinruimte staat vol met een rommelige tafel, een noodkeukentje op butagas en derdehands meubilair. De wanden zijn helgeel geschilderd met een rode band erboven. Ze hebben geen elektriciteit, geen water - ze halen met een bakfiets water in containers uit Wier en Jeltje, die ook gekraakt zijn en waar wél water is. Ik vertel van de perzische tapijten aan de wanden en op de vloer, van de rijstpapieren bollen aan het plafond, de potten met varens, het ronde barretje voor het doorgeefluik (dat er nog is). Van de Telegraaffoto's met Frank Brave. De ruimte lijkt kleiner door alle voorwerpen erin, maar de ramen met spijltjes zijn dezelfde, en ook het licht is in zekere zin hetzelfde, hoewel het anders kleurt op de helgele wanden dan destijds op de zachtrode tinten van de perzen. Ze mogen er vooralsnog blijven zitten van de vastgoedhandelaar die Donders heeft opgekocht. Hij schijnt het gebouw voorlopig voor verdere sloop te willen behoeden, om de Midden-As op het terrein intact te houden. De later bijgebouwde laagbouw achter het paviljoen staat leeg. Elders wonen en werken nog wel mensen, maar het is duidelijk een aflopende zaak. Het hele vroegere Dennendal wordt op termijn gesloopt en 'teruggegeven aan de natuur', tenzij de plannen veranderen en er nog een andere bestemming wordt gevonden. Wendie zegt dat het personeel de kraak wel ziet zitten en de krakers het gevoel geeft dat ze welkom zijn. Enkele bewoners drukken soms hun neus vrijpostig tegen de ruiten om naar binnen te loeren. Ik vraag of ze er moeite mee hebben dat ze op het terrein van 'een gekkenhuis' - ik schrik zelf van de term, maar ik wil het duidelijk stellen - wonen. Ze lachen. Soms horen ze wel eens iemand schreeuwen. Ik vertel van toen, van de zwakzinnigen die opgesloten zaten in inrichtingen, van de jaren '60, de doorbraak, de behoefte en de noodzaak het isolement te verbreken, de idee van samenwonen en -werken, de verdunning, de bijna historische missie de hospitalisering en gekte op te heffen, van het Kralinger Popfestival en de shit, de subcultuur, van het conflict met het bestuur, de politieoverval, de ontruiming.... Ik krijg een flashback van Foudraine (Wie is van Hout) en Thomas Szasz (The Myth of Mental Illnes), realiseer me de enormiteit van wat er is gebeurd. (Hoe breng je dat over? Realiseer ik me dat zelf nog wel?) Wendie vraagt hoe het komt dat ik, dat we, al die dertig jaar niets of bijna niets hebben ondernomen om het contact met de bewoners te herstellen. Ik word verrast door de vraag, heb hem mezelf de laatste tijd ook vaak gesteld, en heb er maar voor een deel een antwoord op: 'Ik had het gevoel dat ik niet welkom was, dat het personeel ons zou wegsturen. Ze stonden vijandig tegenover ons. Er was ze verteld dat we er een puinhoop van gemaakt hadden.' (En we waren natuurlijk niet welkom van de oude stafleden die voor het bestuur kozen; we hadden het gevoel dat het niet kón; het was voorbij; en er kwamen nieuwe dingen, het leven ging door.) We maken een afspraak. Ik zal bellen als ik nog eens langs kom. Ik loop over het terrein, over de oude paden, over nieuwe paden, langs leegstaande laagbouw, het bos in, rond het vloeiveld, langs de vroegere Gehoorzaal en het Personeelsrestaurant, Jeltje, Wilhelmina, de gesloten paviljoens Camper en Spinoza, nog altijd zwaar omheind. Er komt me een groepje bewoners tegemoet. Grotesque gestalten, iemand kijkt me doordringend aan. Ik denk dat ik Marga van groep-4 zie, maar weet het niet zeker, voel me te ver weg om het te verifiëren. Wat een enorm terrein is het toch, en wat is het nog mooi, ondanks alle pogingen het te vernielen. En de bossen: schitterend. (En je ziet er nooit iemand - er is niks veranderd.) Ik verbaas me erover dat m'n auto er, na dertig jaar, nog staat.... HG

DONDERS GEKRAAKT (bij 'donderstralen', 03-09-04) Het voormalige theetuinpaviljoen Donders is sinds enkele maanden gekraakt: 'l histoire se repčte. Een foto-impressie, met dank aan de krakers (zie ook dagboek 03-09). (Dubbelklikken geeft vergroting - en Pink Floyd valt te beluisteren via Listen:Jukebox)

Donders anno 2004 (zonder portierswoninkje)

Wendie in d'r keuken - de voormalige theetuin

Wendie, Fenna, Rutger (kamer boven)

Laantje langs Donders

Theetuin gekraakt

Stukje van Donders met gekraakte theetuinruimte

DAGBOEK 05-09-04 12:19 uur: Beslan (dodencijfer op 396) He's five foot-two, and he's six feet-four, He fights with missiles and with spears. He's all of thirty-one, and he's only seventeen, Been a soldier for a thousand years. He's a Catholic, a Hindu, an Atheist, a Jain, A Buddhist and a Baptist and a Jew. And he knows he shouldn't kill, And he knows he always will, Kill you for me my friend and me for you. And he's fighting for Canada, He's fighting for France, He's fighting for the USA, And he's fighting for the Russians, And he's fighting for Japan, And he thinks we'll put an end to war this way. And he's fighting for Democracy, He's fighting for the Reds, He says it's for the peace of all. He's the one who must decide, Who's to live and who's to die, And he never sees the writing on the wall. But without him, How would Hitler have condemned him at Dachau? Without him Caesar would have stood alone, He's the one who gives his body As a weapon of the war, And without him all this killing can't go on. He's the Universal Soldier and he really is to blame, His orders come from far away no more, They come from here and there and you and me, And brothers can't you see, This is not the way we put the end to war. Donovan

DAGBOEK 07-09-04 11:52 uur: Frank Wiering Gisternacht nog de video bekeken die ik had opgenomen van Frank Wierings film uit 1984 over 'de Bhagwan-beweging'. Wiering bekeek de boel van de buitenkant, en komt in zijn film ook niet écht verder. Tóch een opmerkelijke en boeiende documentaire. Ben benieuwd naar het vervolg, volgende week maandag. De volgende tekst is gepikt van de website van Ecodorp. In 1984, 20 jaar geleden maakte programmamaker Frank Wiering onder de titel ‘De Nieuwe Mens’ een film over de Bhagwan beweging. Mensen die de Indiase goeroe Bhagwan Shree Rasneesh als hun meester erkenden en zich overgaven aan zijn lessen. Sanyassins zo heetten zijn volgelingen. Wiering volgde vier van hen, Ojas, Preyas, Dassana en Ekanto van een leefgemeenschap op de Veluwe via de commune in Amsterdam naar Rasneeshpuram in de VS, de plek waar de meester toen verbleef. Zij waren toen net als Wiering zelf op zoek naar verdieping van het leven, ontworsteling aan de dwang van de consumptie maatschappij, carričre en status. Het waren de jaren tachtig. Frank Wiering koos voor zekerheid, heeft een vaste aanstelling bij de VPRO, leeft in redelijke welstand en een niet vreselijk spectaculair pensioen daagt en dat voelt als uitzicht op het einde. Toch moet er meer zijn! Maar waar gaat een mens tegenwoordig te rade als hij zoekt naar enige verdieping van leven en toekomst. De mogelijkheden zijn beperkt. De pensioen adviseur? De financiële adviseur? Psychiater of Prozac? Misschien was het goed de zoekenden van twintig jaar geleden weer op te sporen en daar het licht op te steken. Want zij verbrandden toen alle schepen achter zich. Zij maakten een duidelijke levenskeuze. Waar zijn zij terecht gekomen? En hoe hebben de lessen van de meester hun verdere leven bepaald? Ze bleken zich over de wereld verspreid te hebben van Australië tot Denemarken. Dassana, vroeger leidster van de commune in Amsterdam woont op Ibiza. Ze is eigenaar van een meditatie centrum. Het leven staat klaar om ons cadeautjes te geven en daartoe moet je je openstellen. Maar angst weerhoudt ons dat te doen. Dus het gaat om durven te vertrouwen. En dat is geen vertrouwen in of vertrouwen op, maar domweg vertrouwen. Ojas woont met zijn vrouw Dorith op een flat in Buitenveldert, Amsterdam. Hij geeft trainingen, is mede-initiatiefnemer van Vereniging Ecodorp en danst. Ik ben mijn eigen goeroe, de meester zit in mijzelf. Ik ben de cirkel en het middelpunt tegelijkertijd. Ik ben leegte. Ik ben stilte... Preyas bouwde haar eigen huis in een natuurgebied in Australië. Kweekte en plantte er enkele duizenden bomen en struiken en geeft les aan kleuters. Ik heb me opengesteld voor het leven. Alles wat hier is, is me overkomen, het kwam op mijn weg. Ik kan dingen aan het bestaan vragen en ik krijg altijd antwoord. Ekanto woont in Denemarken en verbouwde een bouwval tot een paleisje. Hij had tiental baantjes van schoonmaker tot huisschilder. Was tegelijkertijd huisman, voedde zijn dochter op en kookt voor haar en zijn vrouw. Ik voel me als Diogenes. Die werd gevangen genomen en als slaaf verkocht.' Hé slaaf', riep hij uit. 'Leuk, dat ben ik nog nooit geweest, wat moet ik doen? Je hebt gelukkig en ongelukkig, als ik ongelukkig wegstreep hoef ik ook niet gelukkig te zijn, maar er is wel blijheid. 'De Meester en het Echte Leven' is een hernieuwde kennismaking met vier mensen die er ooit voor kozen hun leven een volstrekt nieuwe wending te geven. Het is een zoektocht naar een andere manier van en kijk op het leven. Een verbijsterde, jaloersmakende en ontroerende confrontatie met het bestaan. Voorafgaand aan De Meester en het Echte Leven herhaalt de VPRO De Nieuwe Mens (1984). Beide films worden uitgezonden in het programma Dokwerk. Uitzendingen: De Nieuwe Mens: maandag 6 september, 20.30 uur, Nederland 3 De Meester en het Echte Leven: maandag 13 september, 20.30 uur, Nederland 3 HG

DAGBOEK 08-09-04 10:57 uur: S., als je morgen weer gaat I'm all at sea Where no-one can bother me Forgot my roots If only for a day Just me and my thoughts sailing far away Like a warm drink it seeps into my soul Please just leave me right here on my own Later on you could spend some time with me If you want to All at sea I'm all at sea Where no-one can bother me I sleep by myself I drink on my own Don't speak to nobody I gave away my phone Like a warm drink it seeps into my soul Please just leave me right here on my own Later on you could spend some time with me If you want to All at sea Now I need you more than ever, I need you more than ever, now You don't need it every day But sometimes don't you just crave To disappear within your mind You never know what you might find So come and spend some time with me We will spend it all at sea Like a warm drink it seeps into my soul Please just leave me right here on my own Later on you could spend some time with me If you want to All at sea (All At Sea - Jamie Cullum.) Gert Ploeg

DAGBOEK 09-09-04 11:23 uur: Imagine De lyrische tekst over het gevallen en gevleugelde Woord die op de homepage en de reüniepagina is afgedrukt bevatte een link naar een clip waarop John Lennon achter de piano 'Imagine' speelde. De clip en de soundtrack gingen eindeloos door. Prachtig. Helaas doet de link het niet meer. Daarom is een speciale John Lennon-pagina gemaakt, met de tekst van Imagine, een foto van John en citaten. Gelukkig is het nog wel mogelijk Imagine via Real Player te beluisteren. Zie: Imagine PS: graag bericht als je een link treft die het niet meer doet HG

DAGBOEK 10-09-04 18:56 uur: zomer op Dennendal Te laat geplaatst voor de uitzending van vandaag, maar er komen meer. Hou het in de gaten, inwoners van de regio Utrecht die TV Utrecht kunnen ontvangen. De eerste uitzending bevatte beelden van Frank Wildschut en Ronald Pietersen, destijds van de F-groep van Lorentz. Het gaat om uitzendingen van tien minuten. De volgende uitzendingen vinden plaats op 12 (herhaling van 10?), 17 en 24 september, zie rtvutrecht. PS: Er schijnt een stuk over in het UN van vandaag te staan. Aagje Soede

DAGBOEK 11-09-04 01:01 uur: Anton Joost Mous heeft me een paar plakboeken met prachtige foto's gegeven, om te scannen en eventueel op de site te zetten. Het is allemaal eigen werk, en destijds zelf door Joost in een donkere kamer op Lorentz ontwikkeld en afgedrukt. Alvast een voorproefje. groeten van Anton (en Joost) HG

DAGBOEK 11-09-04 (2) 12:27 uur: 11/09 De Pink Floyd-site heeft een 'tribute' aan de gevallenen in de Twin Towers op 11-09-2001. Zie tribute. (Turn up the volume of your speakers.) HG

DAGBOEK 11-09-04 (3) 14:29 uur: zomer op Dennendal (2) Beste allen, Terecht schreef Aagje (via Hans) dat Frank en Ronald schitterden in deze uitzending. Met tranen in m'n ogen heb ik de uitzending, die steeds herhaald werd, twee keer gezien. Volgende week vervolg, aldus TV Utrecht. De eerste helft van het eerste deel is via onderstaande link voor iedereen te bezichtigen: zomer op Dennendal Als de link niet werkt ga dan naar tvutrecht en klik op Audio/Video. Er komt een menutje en klik dan op overzicht audio/video, en dan kom je er ook. (De video werkt met de Windows Mediaplayer - daarbij kun je het minibeeld vergroten door rechtsonder op een klein knopje, naast het minischermpje, te klikken.) Ook Cor Mantel komt uitgebreid in beeld. Ook bij het kopje Themapagina's kun je meer leze in deze! Veel groeten, Gerard Wijfjes

DAGBOEK 14-09-04 01:09 uur: Frank Wiering op zoek (2) Heb net de tv-docu van Frank Wiering over de oud-sannyasins Dekanto, Dassana, Ojas en Preyas, twintig jaar later, gezien (zie ook 07-09-04). Voor mij, als ex-maladrager, erg veel herkenning. Ons aller geschiedenis, zoekend, vindend, verliezend, winnend enzovoort. Ontroerend. Mooie mensen. Zinvol - en misschien 'jaloersmakend' - bezig, midden in de wereld, en enkelen op hele mooie plekjes. De uitzending is op Real Player te zien via VPRO: Dokwerk - maandag, 13 sept. De Nieuwe Mens (2). PS: er moest een nieuwe versie van RealPlayer voor gedowndload worden, en dat kostte wat tijd, maar dat is de moeite waard. HG

DAGBOEK 15-09-04 14:06 uur: Extra Gastenboek Helaas is het oorspronkelijke Gastenboek, met zeer veel bijdragen, door een technische storing gewist. Gelukkig vond ik onlangs op mijn schijf een bestandje met een aantal reacties op de reünie die in dat boek waren geplaatst. Hierbij dus een herhaling van die reacties. De meeste dateren van de week na de reünie, dus zo tussen 24 en 30 maart 2003: klik: Extra Gastenboek HG

DAGBOEK 15-09-04 (2) 19:43 uur: Ode Zoals u ziet heeft een bekende aan u gedacht en wil u graag laten delen in het nieuws van Ode. Omdat het om mensen gaat. Opinieblad Ode en de Ode Nieuwsbrief geven inspirerende informatie over mensen en ideeën die de wereld veranderen. Niet ver weg, maar dichtbij. Want verandering begint bij keuzes maken. En daarvoor is betrouwbare, onafhankelijke informatie nodig. Het plezier van die informatie ligt binnen handbereik. Zodra u aangeeft dat u de Ode Nieuwsbrief gratis wil ontvangen bent u zeker van toezending. Aanmelden is mogelijk via het invullen van uw e-mailadres onder Nieuwsbrief. Doorgegeven door: Carel Muller

DAGBOEK 16-09-04 14:29 uur: vakantie F-groep In de zomer van '73 ging de F-groep op vakantie naar Terschelling. Ze verbleven in een boerderij tussen Midsland en Formerum. Joost Mous maakte foto's: zie f-groep op vakantie. Er komt nog een serie portretten op basis van door Joost gemaakte foto's. HG

DAGBOEK 16-09-04 (2) 23:24 uur: een beetje sadomasochisme Ik ben gistermorgen begonnen met scannen. Het gaat langzaam want m'n pc is een ouwetje en de processor traag. Gisteravond had ik alles gescand. Vanochtend ben ik de pagina van de f-groep op vakantie in de html gaan bouwen. Daar heb ik tot in de middag over gedaan. Het is geconcentreerd, zéér nauwkeurig werk. Herhaaldelijk haalde ik de codes door elkaar. Soms kon ik bijna niet achterhalen waar de fout zat. Al met al ben ik zeker zo'n twintig uur bezig geweest. Eigenlijk ben ik zo al bezig sinds ik in 1999 met de site ben begonnen. Waarvoor? Voor het in kaart brengen van ervaringen van dertig jaar terug. Om een beter inzicht te krijgen in wat er is gebeurd. Om daarover te communiceren. Omdat er een gevoel is dat het er toe doet. Al doende werd ik weer getroffen door de merkwaardige aanwezigheid van de f-groepers, door hun wezen, hun 'uitstraling', hun meer dan gemiddelde menselijkheid. Ik ben gebiologeerd, gefascineerd. En het werk is uiteindelijk altijd lonend. De contacten die het oplevert zijn fantastisch, maar soms is het een beetje zoals Laing schrijft in zijn A Divided Self: 'In schizophrenia the self attempts to become a relationship which relates itself to itself, within there is a duality whereby the inner self splits to have a sado-masochististic relationship with itself'. Te lang achter de pc zitten heeft zo'n effect. Er splitst zich iets af dat er voortdurend op hamert dat het karwei af moet. Nóg een foto scannen, nóg een stukje html schrijven. Inmiddels staat de pagina er op. De f-groep, dertig jaar geleden, in een boerderij op Terschelling. Nu nog de portretten. En ondertussen maar eens in zazen... HG

DAGBOEK 18-09-04 23:09 uur: wie o wie? Joost portretteerde hem ergens in '73 of '74. Ik kende hem. Hij had een lach die de gehele omgeving oplichtte en tot een feestje maakte. Zijn ontbrekende tanden versterkten het effect. Hij was niet van Lorentz en ik weet zijn naam niet. Graag informatie. wie o wie? HG (PS: naam inmiddels bekend: het is Piet Bosman - gestorven omstreeks '85/86; en hij was wél van Lorentz: de B-groep.)