-------------------- (logo van de krant uit '73) ------------------
Home - Inhoud - we 41/42 - we 47/48 - db-arch.-3 - col. we-43 - redactie DAGBOEKNOTITIES OP NIEUW-DENNENDAL.NL @@@@@@@ 'voorbij seks, drugs en rock 'n roll' @@@@@@@	WEKEN 43 T/M 46 (18/10/04 - 14/11/04)

'The miracle today is communication. So let's use it' (John Lennon, 1969). 'Waarvan men niet spreken kan, daarover moet men niet zwijgen' (Piet Gerbrandy, 2004). Het Woord was gevallen, gevleugeld maar toch gevangen: re-Ünie. En we proeven elkaar opnieuw, met woorden als vogels van de Nieuwe Tijd, scherend over de golven voorbij het stiltegebied. Zeemeerminnen wuiven, Kabouters spelen blindemannetje, Anders-Globalisten komen ons beverven. We stijgen en dalen los van parachutes door de sferen. Iedere ademstoot pleegt een kleine revolutie. Een volle maan belicht de tijd-ruimte, transcenderend, integrerend, vreedzaam, vrij en vreugdevol. Engelen bekogelen ons met serpentines en uit de jukebox schalt Imagine. Het Woord staat op, breekt uit, ademt in onze buik, maakt steeds wijdere kringen..... (uit Reünie).

INTERACTIE: Het DAGBOEK/PRIKBORD wordt geschreven door sitebezoekers of de redactie. Deelname is mogelijk via een mailtje naar dagboekredactie onder vermelding 'dagboekje'. Graag ondertekening met naam en toenaam, en e-mailadres. Een sleutelwoord of kopje is handig. Plaatsing kan op zich laten wachten door technische problemen, vakantie e.d. Voor rechtstreekse bijdragen is er het Gastenboek. Als je liever geen e-maildres vermeld vanwege spam-gevaar of andere redenen, laat het weten.

ONDERWERPEN/STIJL: De dagboekruimte is vrij: het thema was, is en blijft: grenzeloze bewustzijnsverruiming, een vrije val in liefde. Dat betekent dat de ruimte in principe kan worden gewijd aan alles, van reacties op de nieuw-dennendalsite tot commentaren op geplaatste dagboeken tot persoonlijke oprispingen tot hedendaagse geschiedschrijving tot poëzie enzovoort. De idee is het delen van waardevolle ervaringen. Het dagboekje telt in principe maximaal 300 woorden, maar met die beperking wordt flexibel omgegaan.

DAGBOEK 14-11-04 11:50 uur: hoe een kwartje kan vallen Vanochtend roepen Balkenende en Donner op Teletekst op tot matiging in het gebruik van het vrije woord ten aanzien van gelovigen. Daar wordt aan toegevoegd dat het geen trap na is in de richting van Theo van Gogh, maar ik krijg toch een rare smaak in mijn mond. Gisteravond heb ik geprobeerd het allemaal nog eens op een rijtje te zetten, zie hoe een kwartje vast kan zitten. Voor de inspiratie is vooral gelezen Safranski's Wieviel Wahrheit braucht der Mensch? HG

DAGBOEK 12-11-04 11:57 uur: Submission De film van Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali is via Google op internet te bekijken, o.a. via de webloggen van Michiel Veenstra (10 november) en Zacht Ei - hoewel het mij niet lukte doordat ik de melding kreeg dat er iets aan mijn Real Player ontbrak, waarna ik in een vicieuze cirkel belandde: over realiteit en illusie gesproken. De makkelijkste methode is wellicht via ifilm, een site die trailers van films brengt en Submission heeft gekoppeld. Vul bij 'search' submission in en je komt bij submission. Als je de gratis Realplayer-versie hebt, moet je kiezen voor 56k of 200k (uiteraard afhankelijk van de snelheid waarmee je server gegevens doorgeeft). Een andere mogelijkheid is een gedeeltelijke versie via de Nova-website (fragmenten met een commentaar van drie vrouwen en Van Gogh himself): submission En wat mijn persoonlijke mening betreft: gisteren citeerde Renate Dorrestein op de radio rapper Ali B. die gezegd zou hebben: 'Het is niet 'wij tegen hen', maar 'wij tegen de extremisten'.' Met andere woorden: het is zaak genuanceerd te blijven en onderscheid te maken tussen gewone, vredelievende mensen en gewelddadige types, los van hun gezindte. In die zin lijkt de film van Van Gogh en Hirsi Ali z'n doel voorbij te schieten. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen de koran als heilsboodschap en de koran als instrument van onderdrukking. Net als met de bijbel laat het boek zich verschillend interpreteren. De bijbel van het apartheidsregime was een andere dan die van Huub Oosterhuis. (Waarschijnlijk vond Van Gogh dat overbodig, of was hij zo geëmotioneerd geraakt door de realiteit van de negatieve interpretatie dat hij daar maar aan voorbijging: hij richtte zijn peilen tegen bepaalde schendingen van de menselijkheid die binnen het arabisch-islamitische milieu voorkomen - overigens: daar niet alleen.) Ten overvloede wellicht, maar toch: er is en wordt door velen op gewezen dat niet 'de islam' de vrede bedreigt, maar dat in de Arabische wereld nog resten van oude stammentradities voortwoekeren, inclusief vergelding, eerwraak en een archaďsche visie op de rol van man en vrouw. Ook voor die tradities geldt natuurlijk dat ze alleen maar als negatieve voedingsbodem dienen voor gefrustreerde lieden waaraan een steekje los is. Dit alles laat onverlet dat een verlichte en vrije interpretatie van de koran de mystiek en het paradijs binnen bereik brengt - denk maar aan soefistische stromingen en zie een andere submisson. HG

DAGBOEK 10-11-04 12:57 uur: sneeuw in Limburg Vannacht is er tien centimeter sneeuw in Limburg gevallen (bron ANP) HG

DAGBOEK 09-11-04 11:35 uur: Theo van Gogh (7) Via video valt een video te bekijken en te beluisteren met een open brief van vrienden van Theo van Gogh aan Mohammed B. Ook wordt er aangekondigd dat Bram Peper en Maarten van Rossum vanmiddag bij de crematie het woord zullen voeren namens 'de gemeenschap'. (Het is - op dit moment - de eerste entry, links-boven; even door de beleggingsreclame heen bijten.) Zelf neem ik nu afscheid: 'Ik had je graag beter leren kennnen. Dag Theo.' HG

DAGBOEK 08-11-04 12:00 uur: Theo van Gogh (6) Het houdt niet op. In de bus ligt een pamflet van de gemeente: morgen is de Kruislaan voor alle verkeer gesloten, zodat er ruimte zal zijn voor een samenkomst bij de ingang van de Oosterbegraafplaats, waar een videoscherm komt te staan. De crematie is in besloten kring. Woorden zijn te veel, maar ze stormen al dagen door m'n kop (dus toch maar): Rode tranen zullen we huilen, Bruine, gele, groene, zwarte tranen zullen stromen, De tabaksfabrikanten zullen wenen, Het zal indrukwekkend en ontroerend zijn, Jammer dat je het niet kunt meemaken, TvG. (PS: aardige en relevante web-log: Marokkaanse.nl) HG

DAGBOEK 06-11-04 12:02 uur: Theo van Gogh (5) De krant van vandaag opent met 'Jihad onder ons'. Verder zeker nog tien pagina's gewijd aan de discussie over moslimfundamentalisme-en-wat-je-daarmee-aan-moet. De jihad wás al onder ons: nieuwe ronde van de jihad in Palestina (2000), 09/11/01 (aanval op de VS), inval in Afghanistan (eind 2001), inval in Irak (maart 2003), Nederland doet mee aan de Iraakse coalitie als een van de trouwste volgers van de regering-Bush (zomer 2003), treinaanslagen in Madrid (maart 2004), en daar tussendoor nog de aanslagen in Casablanca, de aanslag op de synagoge voor de Tunesische kust, de aanslagen in Indonesië (Bali 2002), de Tsjetsjeense oorlog, de burgeroorlog in Algerije. Ook de aanslag op Pim Fortuyn kan niet los worden gezien van het gewelddadige internationale klimaat en het onvermogen van de matigende krachten als de VN, de internationale hulporganisaties en de westerse democratieën. (Let wel: ik zeg niet dat ze direct daar het gevolg van is, maar ze 'kan er niet los van worden gezien'; het gaat om contextuele invloeden waarin bepaalde losgeslagen individuen en groepen een rechtvaardiging zien voor gewelddadige destructiviteit.) Als je nu constateert dat 'de jihad onder ons is' lijk je te vallen in het valluik van de blikversmalling: het dorp wordt wakker en zal in eigen kern orde op zaken stellen. (Net als de rechtse christelijke kiezers in de VS.) Dat werkt dus niet, want het is in wezen een internationaal (mondiaal), geen nationaal probleem. De moord op Theo van Gogh is een gevolg van de instabiliteit die wordt veroorzaakt door de ontwikkeling van de informatietechnologie, nieuwe mondiale verhoudingen, de olie-oorlogen, de roep om internationale rechtvaardigheid. Miljarden armen in het Midden-Oosten, Afrika, Azië en Latijns-Amerika hebben toegang tot televisie, internet, mobiele telefoon; ze eisen hun aandeel op. En als dat niet in eigen continent of land lukt - deels door onze steun aan verkalkte, reactionaire regimes zoals in het Midden-Oostent en Latijns-Amerika- of door continuering van achterhaalde handelsprincipes en verkapte, voortgezette koloniale exploitatiedrift, komen ze hiernaartoe. Dat is een proces dat al decennia bezig is en zal doorgaan. Het is vreselijk politiek-correct en hopeloos gedateerd-links, maar het is niet anders: andersglobalisering, internationale bewustwording en rechtvaardigheid, dáár gaat het vooral om - en natuurlijk moet je niet wegkijken van de problemen in eigen parochie en tegelijkertijd ook zien wat je kan doen om bepaalde ontwrichtende processen om te buigen. Zie ook vredeseducatie (een tip van Gert Ploeg). HG

DAGBOEK 05-11-04 13:29 uur: Theo van Gogh (4) Moest naar de tandarts en fietste op de terugweg door de Linnaeusstraat, voorbij de plek waar je te pakken werd genomen: een langgerekte rechthoek van rood-witte houten planken, met daarbinnen veel bloemen, vellen papier met teksten, krantenknipsels, foto's. Eén tekst is me bijgebleven, waarin de PvdA wordt bedankt voor 'het wegkijken' van de problemen, en de overkill aan tolerantie. De Volkskrant van vanochtend heeft een portret van de dader, Mohammed B., een hier opgegroeide jongeman (26) van Marokkaanse ouders, die kennelijk besloot een jihad te beginnen. 'Gewoon samen mens zijn', is het motto van de website. Dat lijkt moeilijk na zoiets. Tóch zal het moeten, meer dan ooit. Of het nu gaat om een losgeslagen individu of een losgeslagen groep. Rechten moeten gerespecteerd worden, er zal altijd naar de nuance moeten worden gezocht. Een andere weg is er niet. PS: de VN, waarin een uitvoerig portret van je werd beloofd, was bij de AKO op het Constantijn Huygenplein uitverkocht; moest het doen met de Revue en Elsevier HG

DAGBOEK 04-11-04 12:33 uur: Theo van Gogh (3) Gisteravond alsnog de straat gevonden: de Pythagorassstraat, waarmee treffend een associatie wordt opgeroepen met de presocratici. Voor je deur stonden tientallen kaarsstompjes te branden. Veel bloemen en bloemstukken, vellen papier met teksten: doe de groeten aan Pim; weg met de beulen van de profeet (zowel in het Arabisch als het Nederlands), beter staand te sterven dan op de knieën te leven! De Telegraaffoto is schokkend, met dat mes in je buik; Ayaan Hirsi Ali heeft het in de Volkskrant van vandaag over een 'rituele slachting'. Martin Brill, Kees Fens, Kader Abdollah, allemaal komen ze met aan jou gewijde teksten. Sommigen verwoorden de moeite die ze met je stijl hadden: Kees Fens erkent vanochtend dat hij 'nooit had gedacht dat hij nog eens om Van Gogh zou huilen', Marcel van Dam beëindigt zijn column met de opmerking dat hij nooit heeft geloofd in 'de manier van Hirsi Ali en Van Gogh', provocatie, om het moslimfundamentalisme te bestrijden - het moet volgens Van Dam 'als een druppel die een steen uitholt'. Ook Remco Campert had gisteren bedekte kritiek: 'Ik vind dat iemand die toen schreef 'wat ruikt het hier naar caramel .... vandaag verbranden ze alleen suikerzieke joden' niet als een held van de vrije meningsuiting de geschiedenis in moet gaan'. Bij mij dringen zich beelden op van Het Lieverdje, en uche uche kuchende kabouters. Provocatie als leefstijl, als obsessieve behoefte op andere, geheel eigen wijze contact te maken met 'de ander, de rest'; in jouw geval vaak schofferend, als een verliefde puber die zich geen raad weet met zijn gevoelens en dan maar voor arrogantie kiest, hopeloos verdeeld tussen enerzijds de behoefte aan contact, anderzijds de ontkenning van die behoefte. Was dat je geheim? Was je een overcompenserend diep verlegen jongetje? De foto op je website, met die bh op je kop, en de hand naar de kijker uitgestrekt, doet zoiets vermoeden. Hirsi Ali constateert dat je als cineast 'zoveel mogelijk probeerde de islamitische jeugd niet uit te sluiten maar hen aansluiting te geven', en noemt je tv-serie Najib en Julia. Je eerdere film over telefoonseks getuigt van net zo'n behoefte over de grenzen heen contacten te leggen. Naast me stonden nog enkele mensen: een vader met zijn zoontje (beiden op de fiets), een vader met zijn dochtertje (ook op de fiets), een man in zakenpak die me deed denken aan Emile Ratelband (uit een auto gestapt) vond het na een halve minuut wel genoeg. Je buren, of bezoekers van hen, arriveerden. Een man en een meisje. Ze stapten van de fiets, zetten die tegen de gevel, manoeuvreerden omzichtig langs de bloemstukken en kaarsen, en gingen de deur naast de jouwe binnen. Hun komen en verdwijnen deden me realiseren dat je ongetwijfeld ontelbare malen net zo van je fiets bent gestapt, die tegen de muur hebt gezet, de sleutel in het slot hebt gestoken, en naar binnen bent gegaan. Nooit meer. Bewaking en bescherming wees je af - uiteraard, beducht voor beperking van je vrijheid -, maar je was je wel bewust van de dood en koesterde een zekere zorg over wat er daarna zou gebeuren: 'Theo van Gogh bereidde enkele weken geleden zijn eigen uitvaart voor. Niet wegens de bedreigingen aan zijn adres, maar omdat hij bang was een geplande vliegreis naar New York niet te overleven', meldde het ANP vanochtend. Merkwaardig bericht. Was je zo met je einde bezig? Dit lijkt een 'op zoek naar Theo van Gogh' te worden. In de internationale berichtgeving werd aan je gerefereerd als 'de achterkleinzoon van de broer van Vincent van Gogh'. Ik kreeg tranen in m'n ogen, gisteravond, daar staande voor je voordeur. Eventjes maar, maar toch.... HG

DAGBOEK 03-11-04 11:18 uur: Theo van Gogh (2) Gisterochtend, toen ik het hoorde, dacht ik even: het is een stunt voor je film over Pim Fortuyn. Je laat je door 'een geitenneuker met een baard in een djellaba' neersteken (in m'n gedachten citeerde ik je) om vervolgens, sjekkie draaiend, op te staan. Ik kon het niet geloven! Gistermiddag ben ik, op weg naar m'n werk, naar de Amerikaanse verkiezingen, (portretjes schrijven van Bush, Kerry enzovoort) door de Linnaeusstraat gefietst: afgezet, hekken. Omfietsend kwam ik voorbij het Oosterpark: afgezet, hekken. Gisternacht, naar huis fietsend, zocht ik in de Watergraafsmeer naar je woning, waar bloemen zouden liggen. Ik reed door de verkeerde straat, zag geen bloemen. Ik kende je van tv, en ontmoette je af en toe op straat (dokwerkergestalte, bretels, je was moeilijk niet te herkennen). Je zoontje zat op dezelfde school als waar mijn kinderen ooit op zaten: beroepsprovo, enfant terrible. We staan allemaal bij je in het krijt - ik zie je je schouders ophalen. Where have all the flowers gone? HG

DAGBOEK 02-11-04 (2) 12:02 uur: Theo van Gogh doodgeschoten Theo van Gogh. HG

DAGBOEK 02-11-04 10:57 uur: Nederbeat Nederbeat.nl Ken je deze al?? Ik kwam hem toevallig tegen. Alexander Bon

DAGBOEK 01-11-04 11:03 uur: Zero point field 'Een nieuwe generatie wetenschappers vindt de bewijzen voor vermoedens van hun voorgangers: het aardse bestaan wordt bepaald door een allesomvattend energieveld dat mens en materie met elkaar verbindt en dat alles en iedereen voortdurend beďnvloedt', zo begint de intro van een artikel van Tijn Touber in de Ode van november 2003. Het artikel is het waard gelezen en herlezen te worden. Touber vervolgt: 'Het verhaal dat u op het punt staat te lezen, heeft voor nogal wat beroering op onze redactie gezorgd.Het onderwerp raakt aan alles, maar dan ook werkelijk álles wat wij, mensen, in ons leven doen. Dat is confronterend, verontrustend en hoopgevend tegelijk. Maar dat was niet de enige reden voor de beroering. Ook was er voortdurend discussie over de wijze waarop het onderwerp geďntroduceerd moest worden. Immers, schrijven over een energieveld dat mens en materie met elkaar verbindt en dat alles en iedereen voortdurend beďnvloedt, tja, dat is nu eenmaal wat minder eenvoudig dan het gemiddelde onderwerp in een krant of tijdschrift. (Het 'Zero Point Field: een introductie valt te lezen in het archief van Ode nummer: 61; bij klikken op 'de onwaarschijnlijke beloften van het Zero Point Field' verschijnt het hele artikel.) Carel Muller

DAGBOEK 31-10-04 12:35 uur: Ongeneeslijk Je handen om het laken geklemd Je ogen volgen mij nauwlettend Geen seconde wijken ze Overgeleverd voel jij je Ik machteloos Doe wat ik moet doen zachtjes pratend diepte peilend Dan een hand op mijn haar Nauwelijks voelbaar Strelend Je voelt mijn machteloosheid Met moeite doe ik wat ik moet doen met bibberende stem volhard ik Adem inhoudend kijk ik je aan ik deed wat ik moest doen Je ogen onveranderd Ontmoeting volgt zwijgend begrijpen wij elkaar ziek en gezond Liefde verbindt ons. Adriana

DAGBOEK 22-10-04 (4) 13:57 uur: WEEKJE WEG (hervatting de 31ste) En, omdat het dagboek vandaag een jaar bestaat, een herhaling van Carel Mullers bijdrage van 02/07/04: Ik zie ik zie wat jij niet ziet Ik lees ik luister en noteer En geef met graagte door Het moois waar ik van hoor. Nu even Niet: De spin verlaat zijn wwweb Om elders, anders, beetje stoned Zijn draden aan te knopen. De site gaat dicht De mind blijft open! HG

DAGBOEK 22-10-04 (3) 11:50 uur: Safranski Over de duivel gesproken: Safranski - zie 19/10/04 - siert pagina 24 van de Volkskrant van vandaag (Cicero uiteraard), inclusief koffielijntjes boven getrimde snor en baard. De ZDF heeft een informatieve website over de Philosoph und Schriftsteller, zie Safranski. Hij heeft een nieuw boek uit: 'Wieviel Wahrheit braucht der Mensch?', in het Nederlands vertaald door Frank Wildschut, die ook Safranski's 'Heidegger en zijn tijd' en Heideggers 'Zijn en Tijd' vertaalde. Over Heidegger is er ook een aardige website: Heidegger, weliswaar in het Spaans, en dus voor mij onleesbaar, maar wel met veel prachtige foto's. En je wordt natuurlijk wel nieuwsgierig naar iemand wiens biografie je zit te lezen, helemaal als blijkt dat ie door tal van dames - Hannah Ahrendt, Elisabeth Blochmann - zo opwindend werd gevonden. Rest mij nog te vermelden dat ik van zaterdag 23 t/m zaterdag 30 okt. ben wandelen op de Schwäbische Alp, van Tuttlingen naar Reutlingen, jawel, precies tussen Heideggers geboorteplaats Messkirch en Freiburg, de plaats waar hij op school zat en later een leerstoel bekleedde: op zoek naar de hut in Todtnauberg, waar Sein und Zeit deels werd geschreven. HG

DAGBOEK 22-10-04 (2) 11:48 uur: schizofrenie Even een tv-tip: ik zat net het programma PaPaul te bekijken, met daarin een interessant optreden van een mevrouw die belangen behartigt van schizofrene mensen. Geweldig, met welke passie en recht-door-zee- gaandheid zij zich inzet. Vrijdag in de herhaling, ned 1 15.30 uur. Gert

DAGBOEK 22-10-04 11:41 uur: Rimbaud Rimbaud werd op 20 oktober 1854 geboren in de rue Pierre Beregovoy in Charleville-Méziéres, in de Franse Ardennen. Hij stierf op 37-jarige leeftijd, in 1891. Maar hij leeft nog altijd, zie Rimbaud. HG

DAGBOEK 21-10-04 10:51 uur: Derrida De Groene Amsterdammer van 15 oktober heeft een interview van zes pagina's met de vorige week gestorven Jacques Derrida, over leren-leven ('hoegenaamd niet! leren-leven zou betekenen dat je leert sterven', maar 'ik heb de dood nooit leren aanvaarden'), over sociale rechtvaardigheid (de wereld telt nog altijd miljarden mensen die geen menswaardig bestaan hebben), over schrijven (zijn liefde voor de Franse taal), over zijn joods-Algerijnse(Arabische) afkomst, over 'de suďcidale politiek van Israël', over het fundamentalistisch-christelijke, hegemonistische element binnen de huidige Amerikaanse regering en de noodzaak dat Europa zijn krachten daartegen bundelt, over 'deconstructie' enzovoort. HG

DAGBOEK 20-10-04 11:52 uur: Uni-München oh professorin in de grosse hörsaal ik hier op de bovenste rij, één van velen. u een klein stipje. 'k hoor uw stem lautsprecherstimme, 'k zie op de overhead, grosse texte dazugehörend. één van de velen. even kwamen onze blikken samen bij een potlood dat zo grappig viel en rolde. één moment grijpbaar. (mei 2001) Gert

DAGBOEK 19-10-04 12:07 uur: postmodernisme (5) Safranski's 'Heidegger en zijn tijd' is nog steeds niet uit. Gelukkig maar, want het is fascinerend leesvoer. Ik zit nu op blz. 206 en heb nog te gaan tot 528, voetnoten niet meegerekend. Om een idee te geven. Bladzijde 206 begint met een citaat van Heidegger: 'Het M e n, waarmee de vraag naar het w i e van het alledaagse bestaan is beantwoord, is het n i e m a n d, waarin elk bestaan zich in het-onder-elkaar-zijn telkens al heeft uitgeleverd.' Heidegger vond voor zijn klassieke werk Sein und Zeit een eigen taal uit ('niemanden', 'werelden'). Hij wilde de lezer transformeren, een bewustzijnsinjectie geven. Kernbegrippen zijn eigenlijkheid, oneigenlijkheid, moed, angst en zorg (in de betekenis van het heden dat via het verleden 'zorg' draagt voor de toekomst). Heidegger komt in zijn fenomenologie heel dicht bij het nondualisme. Hij begint in zijn methodologie direct te verklaren dat 'de wereld' een proces is en dat het werkwoord beter dan het zelfstandig naamwoord dat procesmatige weergeeft. Heideggers 'moed' om 'het bestaan in geworpenheid' op je te nemen leverde ongetwijfeld grondstof voor Tillich. Zeker is dat hij een inspiratiebron vormde voor Sartre. En daarmee komen we al dichter bij het filosofisch postmodernisme, dat in de jaren '70 via Derrida, Lyotard e.a. zou voortborduren op Sartre's existentialisme. De vraag is hoe New Age zich met dit alles verhield (wordt vervolgd). HG

DAGBOEK 18-10-04 12:02:00 uur: Amma (2) Amma haalt niet alleen Met het Oog op Morgen (zie 17/10/04), maar ook de Volkskrant. Verslaggever Bart Jungmann vertelt dat ze ook vandaag nog de bezoeker omhelst, in de Bossche sporthal De Maaspoort. Jungmann kopt met 'Oermoederlijke omhelzing ontroert tot tranen toe'. Hij weet ook nog dat ze dichter bij Gandhi dan Bhagwan staat en zegt in een adem dat ze de Verenigde Naties heeft toegesproken en diverse onderscheidingen heeft ontvangen. Bhagwan heeft dat inderdaad niet, en je kunt natuurlijk onderscheid maken op grond van maatschappelijke erkenning. Maar op het punt waar het om gaat, Liefde, is dat toch moeilijker en lijkt zo'n vergelijking weinig zinvol. Woensdag is ze in Mannheim. HG