Home - Inhoud - serie-11 - serie-13 - archief - Column-10 - redactie DAGBOEKNOTITIES OP NIEUW-DENNENDAL.NL

WEEK 2 serie 12 (05/01 - 11/01)

INTERACTIE: Het DAGBOEK/PRIKBORD wordt geschreven door sitebezoekers of, indien geen inzendingen voorhanden zijn, de redactie. Deelname is mogelijk via een mailtje naar dagboekredactie onder vermelding 'dagboek'. Graag ondertekening met naam en toenaam, en - vrijwillig - vermelding van e-mailadres en een maatschappelijke identiteit. Een sleutelwoord of kopje is handig. Datering gebeurt naar dag van verzending/ontvangst. Plaatsing kan op zich laten wachten door technische problemen, vakantie e.d., afwezigheid van de muze of andere omstandigheden.	ONDERWERPEN: De ruimte bij nieuw-dennendal.nl kan vrij worden gewijd aan ieder mogelijk onderwerp. Variërend van reacties op de nieuw-dennendalsite, op andere sites (die vermeld kunnen worden), tot commentaren op geplaatste dagboeken, tot de waan van alledag: kortom van verstandelijk-gehandicaptenzorg, tot zen, tot de liefde. Commerciële verhalen worden in principe niet opgenomen en er geldt vanzelfsprekend de verantwoordelijkheid van de redactie voor wat wordt gepubliceerd. Voor het dagboek geldt in principe een maximum van 150 woorden, maar daar wordt niet streng de hand aan gehouden.
NIEUW-DENNENDAL.NL: 'beyond seks, drugs and rock 'n roll', van toen naar nu, van de collectieve zaak van de verstandelijk-gehandicaptenzorg naar het publieke debat van heden: een site waarop gedacht, gediscussieerd, gespeeld, gedeeld én gedanst kan worden! Nieuw-Dennendal.nl is gewijd aan iedere ontwikkeling die een vrije, meditatieve mens voorstaat, met een behoefte aan constructieve individuele en collectieve zingeving. Daartoe wordt opgeroepen tot participatie aan hedendaagse geschiedschrijving, creatieve reflectie, poëzie en onderzoek naar het verband tussen subject en object, innerlijk en uiterlijk, psyche en politiek. Site van de Week: Richard Brautigan
DAGBOEK 05-01-04 (1): 11:36 uur: Richard Brautigan Martin Brill begint zijn Volkskrantcolumn van afgelopen vrijdag, 2 januari, met een verwijzing naar de Amerikaanse schrijver Richard Brautigan, vooral bekend van het in 1967 verschenen 'Trout Fishing in America' (in het Nederlands door Helen Knopper vertaald als 'Forel Vissen in Amerika', uitgeverij C. de Boer Jr. - Bussum). Brill deelt al in de eerste alinea van zijn stukje plompverloren mee dat Brautigan 'in september 1984 een einde aan zijn leven maakte....' Ik was Brautigan helemaal vergeten, maar prompt kwamen glimlach oproepende herinneringen op aan onvergetelijke passages, oeverloze uitweidingen en een adembenemend gevoel voor poëzie. Ik las Brills ode aan de 'Kleinste Sneeuwstorm Aller Tijden' van Brautigan dus gebiologeerd uit, maar hoe mooi het stukje ook is, ik was vooral geschokt door Brills mededeling dat Brautigan in 1984 zelfmoord had gepleegd. Op verschillende websites over Brautigan en diens werk wordt uit de doeken gedaan hoe. Hij is op 25 oktober 1984 dood aangetroffen in zijn woning in Bolinas, Californië, met naast zich een revolver en een fles drank. Hij was al enkele weken dood. Ook blijkt bij lezing van Brautigans biografie dat het hem bepaald niet goed is gegaan in de late jaren '70 en begin jaren '80. Wat verder opvalt is zijn armoedige jeugd; hij blijkt opgegroeid te zijn in schuurtjes in de Northwest. 'Ahhh Richard, wish you were still here, with us...' HG (217 woorden, 67 strafpunten over de limiet)
DAGBOEK 06-01-04 (1): 13:32 uur: Marie van Miltenburg Mary Pauw stuurde een mailtje over het overlijden van haar tante, Marie van Miltenburg. Marie is op 30 december vorig jaar gestorven en is maandag in Eindhoven begraven. Ze is 81 geworden. Ik heb haar nog in de Dennendalstrip getekend; ze is het middelste figuurtje, met de hand onder de kin - een typerende Marie-pose. Alleen maar goeie herinneringen: de wereld is kleiner zonder haar. Hans Grimm
DAGBOEK 07-01-04 (1): 10:45 uur: In memoriam, Marie van Miltenburg (2) Ik wil jullie laten weten dat wij op 5 januari in Eindhoven mijn tante Marie van Miltenburg hebben begraven. Een paar weken geleden werd ze plotseling zo ziek dat ze in het ziekenhuis opgenomen moest worden. Haar bloeddruk was verlaagd, ze had longontsteking en gaf zelf ook aan dat het niet goed met haar ging, wat heel opmerkelijk was. Het ging namelijk altijd goed met haar, want haar pijngrens was moeilijk te peilen. Ze is op 30 december, onder andere in aanwezigheid van haar twee zussen, heel rustig overleden. Ze woonde al heel lang in een kleine groep waar ze intensieve begeleiding en verzorging kreeg en waar ze zich prima voelde. Marie kreeg de laatste jaren maar weinig medicijnen en bracht ook elk jaar een bezoekje aan haar familie in De Bilt, Bilthoven en Haaren (bij Den Bosch). Mijn moeder (74 jaar oud) en mijn tante (79) hadden sinds lange tijd de gewoonte ontwikkeld om altijd per fiets vanuit Den Bosch naar haar verjaardag te gaan. Toen ze daar afgelopen jaar toch enigszins vermoeid aan kwamen rijden reageerde Marie (81) heel terecht met: “Jezus Christus daar komen twee ouwe wijven aan!”. Het was prettig voor Marie dat ze nog altijd dacht in Bilthoven te wonen en dat de poes uit haar jeugd nog leefde. Haar verzorgers hebben net als de meeste mensen van Lorentz goede herinneringen aan haar. Ze betreuren het dat het zo stil geworden is in haar huiskamer. Mary Pauw
DAGBOEK 08-01-04 (1): 12:14 uur: The Supremes Gisteren, ergens in de mist op de A1 tussen Amsterdam en Utrecht, tussen al het nieuws over de aardbeving in Bam en de moord op Anna Lindh enzovoort, zette 'heaven' de luidsprekers open: The Supremes met 'Stop, in the name of love' en 'Baby Love'. Stoppen was geen optie, maar dit lezende kun je écht niets beters doen dan de betekenis van de Supremes voor het gevoelsleven te overpeinzen en de moeite nemen de URL aan te klikken, en te luisteren. HG (maximaal 150 woorden)
DAGBOEK 09-01-04 (1): 11:40 uur: Kees Fens Kees Fens heeft deze week een eredoctoraat ontvangen van de Universiteit van Amsterdam. Paul Depondt schrijft hierover in de Volkskrant van vandaag dat Fens er in zijn dankwoord op wijst dat er altijd 'schouders van voorgangers' zijn 'op wie men kan staan'. Fens noemt dan een docent Nederlands van wie hij les kreeg, een zekere W. Kramer, die hem ooit complimenteerde met 'U kunt heel goed poëzie lezen' en 'u kunt heel goed schrijven'. Fens was verkocht. 'Ik heb hem geloofd.' Fens heef veel schouders gehad. Hij kan leren en bewonderen. ´'Ik bewonder graag', tekent Depondt op uit zijn mond. 'Het ontmoeten van iets dat groter is dan jezelf, daar begint het: een kunstenaar die iets kan dat ik niet kan. Je zou kunnen spreken over leermeesters.' Op 21 september 1998 publiceerde de VK een in memoriam van Fens over een van zijn kennelijke 'leermeesters', de toen net overleden literatuurcriticus H.A. Gomperts - onder de kop 'Er is altijd. Er was altijd'. En ook Gomperts kon leren en bewonderen. Fens citeert Gomperts over Ter Braak. 'Ik kan u dat poëtische van de stijl van Ter Braak niet bewijzen. (...) Er is zelden zo geschreven in Holland als Ter Braak deed. Het is de poëzie van het essay, de poëzie van een formulering, die hangt in zijn tegendeel, hangt in het evenwicht van zijn ernst en zijn humor, het is de poëzie van de intelligentie, die lichamelijk is geworden, die ademt en beweegt'. En Fens merkt dan op: 'Dat is zonder meer schitterend.' Fens kan dus kennelijk zelfs leren van en bewondering opbrengen voor de leermeesters van zijn leermeesters. Hij verdient zijn eredoctoraat. Hij kan héél goed lezen, en prachtig bewonderen en schrijven. Een geweldig communicator. HG (275 woorden)
DAGBOEK 10-01-04 (1): 19:41 uur: Wim Meijering Heb per e-mail contact weten te maken met Winne Meijering, zelf destijds actief voor Nieuw-Dennendal als lid van Provinciale Staten van Utrecht en een dochter van dr. Wim Meijering, die in het eerste conflict als inspecteur van gezondheidszorg voor de provincie Utrecht Carel Muller steunde en in '74 het Landelijk Ouderberaad Moderne Zwakzinnigenzorg adviseerde. In de strip wordt Meijering geciteerd op 12-2: Meijering in een interview met Heerma van Voss: 'Muller geeft hard tegenspel op harde actie, en dat recht heeft hij wel' (HP: 2-2-'74). Verder is er nog een citaat op 14-4: Meijering gaf in de NRC van 4 juli een kort, terughoudend verslag van de ontruiming, dat door z'n soberheid misschien nog wel het ontroerendst was van wat erover werd vermeld: 'Vooral de ouders waren zeer geëmotioneerd. Sommigen barstten in snikken uit. Anderen werden agressief, pupillen werden zoveel mogelijk gekalmeerd door de groepsleiding die de eigen emoties nauwelijks de baas kon blijven. Sommige ouders, die te veel overstuur waren, liet de politie gaan.' Winne schreef desgevraagd dat haar vader in 1979 is overleden, nog net geen 65 jaar oud. Meijering was de laatste zeven jaar van zijn leven directeur van centrum'45, het behandelcentrum van de stichting 40-45 voor oorlogsslachtoffers. (Hij had zelf in een concentratiekamp gezeten.) HG
DAGBOEK 11-01-04 (1): 21:04 uur: Bewoners, werkers, opleiding en diversen Er was schaatsen in het Thialf-stadion, vandaag. Maar ik wilde een nieuwe fotopagina plaatsen: bewoners, werkers, opleiding en diversen. Tuitert en consorten zag ik dus maar heel af en toe voorbijflitsen. Er zitten vier foto's bij van de Z-opleiding. Het was de eerste lichting Z-gediplomeerden van Dennendal. Lorentzer Gerard Wijfjes was onfortuinlijker. Hij voerde lang strijd om het diploma alsnog te krijgen, tot aan de Tweede Kamer toe - zie chronologie-2 - maar zou het niet krijgen.. - Uit de Chronologie: 27 sept 1974: Dr. (Wim) Meyering, Bram Peper en Jan Mulder hebben met Hendriks gesproken. De staatssecretaris zegt toe dat binnen enkele weken een besluit zal worden genomen over het wel of niet doorgaan van een experimentele zwakzinnigeninrichting Nieuw Dennendal. Gerard Wijfjes stuurt een open brief aan de Vergadering van Direkteuren van Inrichtingen voor Zwakzinnigen (VDIZ), waarin hij zijn beklag doet (verbijstering uitspreekt) over de steun van de VDIZ aan het besluit van de Opleidingscommissie de examens van de Z-cursisten van Nieuw Dennendal niet te erkennen (uiteindelijk zal dankzij bemoeienis van ARP-Kamerlid Hannie van Leeuwen erkenning worden gegeven, maar niet van het eindexamen - dat kan worden overgedaan; Gerard weigert dat.) HG