-------------------- (logo van de krant uit '73) ------------------
Home - db. terug - db. volg - db-arch.-3 - col. we. 9-05 - redactie DAGBOEKNOTITIES OP NIEUW-DENNENDAL.NL @@@@@@@ 'voorbij seks, drugs en rock 'n roll' @@@@@@@	WEKEN 37 T/M 52 (12/09/05 - 01/01/06)

De Dennendalkrant werd in de zomer van ´73 opgezet als forum over de 'verdunning', een magische term met vele ladingen ('integratie', 'omgekeerde integratie', 'emancipatie', 'ontasylering' en 'ontstigmatisering', maar zeker ook 'bevrijding', zowel van de mensen met wie je werkte als van jezelf... ). Het was de bedoeling dat de 'Dennendalwerkers' - zo noemden we onszelf en zo werden we genoemd - er hun ideeën in konden spuien. De interactie tussen 'zachtzinnige kabouters' en 'mensen met een verstandelijke handicap' of 'mensen met bijzondere mogelijkheden' (destijds: zwakzinningen) had ervoor gezorgd dat het uniform was uitgetrokken; de krant was één van de mogelijkheden daar op voort te borduren. Het krantje sneuvelde in het najaar onder het geweld van 'het conflict'. Maar onkruid vergaat niet; dus hier is ie opnieuw: de Dennendalkrant.

UITNODIGING, INTERACTIE: Het DAGBOEK/PRIKBORD wordt in principe geschreven door sitebezoekers. Zo nodig gooit de redactie zelf een fles in zee. Deelname is mogelijk via een mailtje naar dagboekredactie onder vermelding 'dagboekje'. Een kopje is handig. Plaatsing kan op zich laten wachten door technische problemen, vakantie e.d. Voor rechtstreekse bijdragen is er het Gastenboek. Als je liever geen e-maildres laat vermelden vanwege spam-gevaar of andere redenen, laat het weten.

ONDERWERP EN STIJL: De dagboekruimte is geen weblog. Het gaat niet alleen om reacties, maar ook om de inspiratie van het moment, om het openen van het 'ik', óp naar het 'wij' en de omhelzing van het 'zij'. De redactie is geen drempel of hindernis, maar een medesamenzweerder bij de stormloop op het onbegrensde. Het dagboekje telt in principe maximaal 300 woorden, maar met die beperking wordt flexibel omgegaan (in de column kun je er meer kwijt).

DAGBOEK INDIA - DAG INDIA - DAGBOEK INDIA - DAG INDIA Aan Dagboek India wordt verder gewerkt. Teksten worden uitgebreid en geredigeerd. Er worden meer foto's geplaatst. Het project is op zijn eigen beperkte wijze een poging tot informatie en integratie. Zie Dagboek India. (Alle beetjes helpen, ook de bitjes in cyberspace.)

VORIGE REEKS DAGBOEKJES DAGBOEKWEKEN 22 t/m 36:(30/05/05-11/09/05): - 30/05: Dennendalpagina's (Jan Gerhardus bouwt verder) - 31/05: stemadvies EU-grondwet (?) - 02/05: zinvolle dagbesteding (Jan Gerhardus) - 03/06: vertellen tegen het vergeten (Arjan Peters, VK) - 03/06: asielzoekers (Willem de Haan) - 08/06: Amsteldam, lyriek - 13/06: het Woord (bij het overlijden van Eugénio de Andrade) - 15 en 17/06: Piet van Seeters, in memoriam - 20/06: Ed vd Elsken en Geel - 26/06: voor B.: vier keer vier is negen (A) - 01/07: The Beatles in Rishikesh - 02/07: Karel Glastra van Loon, in memoriam - 06/07: Evelien Tonkens politica af - 12/07: ode aan Blijburg - 17/07: nieuwbouw cliënten Dennendal, deel 2 (Aagje Soede) - 19/07: never ending story (Piet Reckman in de VK) -25/07: Donderskraak (Wendie) - 01/08: Anneke Vonk? (Wendie) - 04, 09, 23, 27/08: Tien Rode Jaren (recensie) - 14/08: Tony Parsons weer naar Amsterdam - 15/08: Boekenmarkt - 20/08: Rajasthan en Gujarat - 10/09: Dolf Hartsuiker ook schilder.

DAGBOEK 00-01-06 00:00 uur: kopje jouw tekst afzender

DAGBOEK 01-01-06 12:23 uur: 2006 Een gelukkig 2006! Hoe het jaar voor de nw-dennendalsite zal uitpakken, weten we nog niet; maar zeker is dat het zal gaan over de zwakkeren in de samenleving, mensenrechten, globalisering enzovoort. En Youp van 't Hek for president, met Jan Siebelink als premier... hg

PRIKBORD 24-12-05 12:35 uur: Bob Dylan, Daniël Cohn-Bendit De tv blijft dezer dagen als bron van informatie en inspiratie interessant. Na de docu over Daniël Cohn-Bendit komt nu ook de Scorsese-docu over Bob Dylan, eindelijk, op de Nederlandse buis: dinsdag en woensdag aanstaande, in het Uur van de Wolf, respectievelijk 22:45 en 22:55 (Ned. 3). Ten zeerste aanbevolen. Zie voor meer informatie Prikborden van 28 en 29 september. hg

PRIKBORD 23-12-05 21:02 uur: Christelijk Rationalisme Sinds enkele jaren ben ik een regelmatige bezoeker van een van oorsprong Braziliaanse spirituele stroming genaamd het Christelijk Rationalisme (CR). In deze filosofie wordt een centrale plaats ingenomen door de overtuiging dat het leven op aarde een leerschool is en dat we door middel van reincarnatie vele malen geboren worden om uiteindelijk een steeds hogere evolutie te bereiken. Op verschillende plaatsen in Nederland vinden vijf maal per week CR bijeenkomsten plaats en ik ben met enige regelmaat gast in het Rotterdamse centrum. De bijeenkomsten vonden tot voor kort plaats in de Portugese taal, maar gezien de verdere ontwikkeling en uitbreiding zijn er recentelijk ook bijeenkomsten in de Nederlandse taal georganiseerd. Ook wordt er gewerkt aan een website in het Nederlands. Zie christian-rationalism -engelstalig- racionalismo-cristao -portugees- Met een vriendelijke groet, Hans Bogers

PRIKBORD 20-12-05 12:21 uur: Daniel Cohn-Bendit Zondagavond werd ie op tv geïnterviewd door schrijfster Nelleke Noordervliet: el Rojo Danny oftewel Daniël Cohn-Bendit. Er was een aardig fragment te zien met Janis Joplin, en hij heeft een eigen website, zie Daniël Cohn-Bendit. Via de vpro-site is meer over het interview en Cohn-Bendit te vernemen. Zie: wereldgasten. De uitzending wordt herhaald op 24 december om 11.00 uur op Nederland 3. hg

DAGBOEK 16-12-05 13:54 uur: Bedelbrief Vader, moeder, zoon en dochter Ahmad zijn in 1992 gevlucht uit Afghanistan. In december 1999 kwamen zij, na veel omzwervingen, in Nederland terecht. Zij vroegen asiel en kregen inderdaad een verblijfsvergunning, maar op tijdelijke basis. In mei 2004 werd de vergunning ingetrokken, omdat de Taliban niet langer aan de macht was en Afghanistan ‘dus’ weer veilig zou zijn. Sinds die tijd worden Afghaanse vluchtelingen geacht terug te keren naar hun land. Vader Ahmad was hiertegen in beroep gegaan, omdat hij bij terugkeer vreesde voor zijn leven en voor dat van zijn vrouw en kinderen. In de communistische tijd was hij hoofd van een district in Kabul geweest en mensen die een dergelijke positie bekleedden zijn hun leven nog steeds niet zeker in Afghanistan. De IND echter ging volledig voorbij aan deze argumenten voor een permanente verblijfsstatus. Dit is vrij gebruikelijk in asielprocedures en dan is het zaak dat de (toegewezen) advocaat bezwaar aantekent bij de rechter. Helaas gebeurt het ook vaak dat advocaten (die slecht betaald worden voor asielzaken) geen tijd of gelegenheid hebben om een gedegen bezwaarschrift te maken. Zelfs toen Paul Huigsloot hiervoor het nodige materiaal aandroeg, verzuimde de advocaat dit onder de aandacht van de rechter te brengen. Zodoende raakte vader Ahmad, en met hem vrouw en kinderen, na vier en half jaar ‘uitgeprocedeerd’. Sinds mei 2004 was alle hoop gevestigd op een verblijfsvergunning op grond van het oude ‘driejaarbeleid’. Dit beleid hield in dat mensen, die langer dan drie jaar op een beslissing over hun asielaanvraag moesten wachten, aanspraak konden maken op een ‘reguliere’ verblijfsvergunning. Dit om asielzoekers te beschermen tegen al te grote termijnoverschrijdingen van de IND. Helaas is dit beschermingsbeleid afgeschaft, en wel op 1 januari 2003. Omdat vader, moeder en kinderen Ahmad zich op 28 december 1999 als asielzoekers in Aanmeldcentrum Zevenaar hadden aangemeld, was de hoop in mei 2004 dat het driejaarbeleid voor hen nog net opging. Ook hierin echter hebben ze pech, want onlangs stelde de Raad van Staten dat niet de datum van aankomst in het Aanmeldcentrum telt, maar de datum van het eerste IND-interview. Normaliter vindt dit direct na aanmelding plaats, maar de familie Ahmad moest tot 7 januari 2000 wachten vanwege personeelsgebrek. Zeven dagen te laat dus, zo blijkt nu, om in aanmerking te komen voor het op 1 januari 2003 afgeschafte driejaarbeleid. Het beroep erop loopt nog steeds, maar sinds de uitspraak van de Raad van Staten is duidelijk dat dit beroep geen kans maakt. Inmiddels is Paul samen met vader Ahmad begonnen met de voorbereiding van een tweede asielprocedure. Om daarvoor toestemming te krijgen moet men nieuwe bewijsstukken kunnen tonen. De broer van vader Ahmad probeert hem die toe te sturen vanuit Afghanistan. Zelf ook bedreigd door de Taliban, leeft de broer incognito en gescheiden van zijn gezin, nu eens hier, dan weer daar wonend. Hij heeft de familie Ahmad dringend gewaarschuwd niet terug te keren. De Nederlandse regering heeft Afghanistan veilig verklaard, maar Amnesty en andere internationale organisaties bestrijden dit. Politieke moorden zijn er aan de orde van de dag, de Taliban beheerst nog steeds grote delen van het land en vrouwen en niet-moslims worden zwaar onderdrukt. Bovendien ligt het land bezaaid met mijnen en zit het overgrote deel van de Afghaanse bevolking zonder werk, veilig drinkwater, voedselzekerheid en basisgezondheidszorg. Sinds de afwijzing van de asielaanvraag in mei 2004 is de bijstandsuitkering van de familie Ahmad stopgezet. Het (nog lopende) beroep op het driejarenbeleid geeft hen weliswaar het recht om de procedure in Nederland af te wachten, maar dit recht houdt verder niets in: geen recht op huisvesting, medische zorg en geld om van te leven, en ook geen recht om te werken en zo hun eigen brood te verdienen. De familie wordt dus geacht van de lucht te leven. Dit is iets wat alle asielzoekers overkomt die hun eerste asielprocedure verloren hebben maar wel een beroepsprocedure, tweede asielprocedure of aanvraag voor verblijf bij partner mogen beginnen en in Nederland mogen afwachten. Op dit moment zijn er waarschijnlijk zo’n tienduizend asielzoekers die in deze onmogelijke situatie leven. Zij zijn geheel afhankelijk van de goede wil en financiële hulp van particulieren, kerkelijke organisaties en de paar fondsen en fondsjes, die er op dit gebied zijn. Anderhalf jaar lang heeft Paul Huigsloot, met hulp van enkele vrienden en fondsen, kans gezien om de familie Ahmad van de straat te houden en de kinderen (15 en 17 jaar) naar school (VWO) te laten gaan (waar zij het goed doen). Maar Paul en zijn hulpbronnen raken uitgeput en er zijn zeker nog vier tot zes maanden nodig om meer duidelijkheid te krijgen over de kansen van de tweede asielprocedure. De kosten van het levensonderhoud, de huur van een flatje en de school (VWO) van de kinderen bedragen ongeveer 1000 euro per maand. Wie de zorgen van de familie Ahmad (en Paul) wil helpen verlichten, kan geld sturen naar rekeningnummer: 566402394 t.n.v. G.Luttenberg te Hilversum o.v.v. ‘Noodpot’. Inge Mans

PRIKBORD 08-12-05 20:55 uur: Hans Joachim Klein De Frankfurtse kraker en actievoerder Hans Joachim Klein draaide in de jaren "70 door, belandde in kringen van de RAF en de Revolutionaire Zellen, en werd een van de terroristen die in 1975 het OPEC-gebouw in Wenen bezetten, de aanwezige olieministers gijzelden en daarbij drie mensen doodschoten. Klein wist zich later te ontworstelen aan het extreem-linkse gewelddadige milieu waarin hij was beland, zat jaren ondergedoken in Normandië, gaf zich eind jaren '90 aan, knapte alsnog vijf jaar gevangenisstraf op en is sinds enkele jaren weer op vrije voeten. De cineast Alexander Oey maakte een interessante documentaire over zijn leven, zie dokwerk:hansjoachimklein. Ook over de steun van Sartre, Joschka Fischer, Daniël Cohn-Bendit (Rode Danny) e.a. voor Hans Joachim. De documentaire wordt op de IDFA vertoond, en is niet via internet oproepbaar. Er is wel een interview met Oey, geïllustreerd met beelden uit de docu. De vraag die je je kunt stellen is of het jou/mij/ons ook had kunnen overkomen. In hoeverre waren de bezetters van Nieuw-Dennendal na de ontruiming rijp voor gewelddadige actie. En waarom is het er eigenlijk nooit van gekomen? Waren we niet zo radicaal? Was de Nederlandse maatschappij zoveel aardiger en beter dan de Duitse, de Franse, de Italiaanse? Ik heb me die vraag vaak gesteld en ben er ook wel op ingegaan, zie met name onder 'na Dennendal": tussenwerkelijkheidenutopie. Maar daarmee is natuurlijk niet alles over dit thema gezegd. hg

DAGBOEK 03-12-05 13:30 uur: It's good to be king De burgemeester van Maastricht wil wietteelt gaan legaliseren, om af te komen van de achterdeurcriminaliteit in de coffeeshops. Er schijnt een Kamermeerderheid voor te zijn. 't Is natuurlijk van de gekke dat na al die jaren softdrugs niet gelegaliseerd zijn. Maar het schijnt eindelijk tot Den Haag door te dringen - niet tot Donner overigens - dat de onrechtvaardigheid ten aanzien van het veel schadelijker alcoholgebruik - en de veel schadelijker alcoholgebruikers - maatschappelijk en uit ethisch oogpunt niet langer verteerbaar is. Een maatschappij die dergelijke hypocrisie tot norm verheft, neemt zichzelf niet serieus en kan niet serieus genomen worden. En dat de burgemeester er ook maar van mag genieten. (Lijkt me wel aardig in dit verband de lyrics af te drukken van Tom Petty's It's good to be king.) It’s good to be king, if just for a while To be there in velvet, yeah, to give ’em a smile It’s good to get high, and never come down It’s good to be king of your own little town Yeah the world would swing if I were king Can I help it if I still dream time to time It’s good to be king and have your own way Get a feeling of peace at the end of the day And when your bulldog barks and your canary sings You’re out there with winners, it’s good to be king Yeah, I’ll be king when dogs have wings Can I help it if I still dream time to time It’s good to be king and have your own world It helps to make friends, it’s good to meet girls A sweet little queen, who can’t run away It’s good to be king, whatever it pays Excuse me if I have some place in my mind Where I go time to time hg

BERICHT 25-11-05 21:53 uur: Bericht van Marion Bloem en Stichting Een Royaal gebaar Ik overweeg de Nederlandse regering aan te klagen voor dood door nalatigheid. Ondanks hun onjuiste beweringen, ondanks hun vele fouten, ondanks het gebrek aan medewerking wanneer Nederlandse burgers hen erop attent maken hoe het asielbeleid er in de praktijk aan toe gaat, zijn de ministers Donner en Verdonk niet bereid hun falen te erkennen en af te treden. Congo (en mogelijk andere landen) informatie doorspelen, onschuldige mensen opsluiten, kinderen van school halen en gevangen zetten, mensen terugsturen naar een land waar ze vermoord of gemarteld worden, gezinnen uit elkaar halen, mensen zonder voorzieningen op straat zetten, jongens van achttien, die buiten hun schuld geen papieren hebben, gevangen zetten, mensen opsluiten in ondeugdelijke brandgevaarlijke cellen...noem maar op...het kan allemaal in Nederland. Wij laten niet zomaar toe dat de regering fundamentele rechten van de mens blijft schenden. De verantwoordelijke ministers horen eindelijk hun fouten te erkennen. Het beleid moet anders, met meer respect voor onze medemens. Een royaal gebaar naar de mensen die hier al langer dan vier jaar verblijven is een eerste vereiste stap om ons niet meer voor ons land te hoeven schamen. Wie wil dit initiatief ondersteunen en helpen om deze aanklacht ook werkelijk vorm te geven? Ga dan naar: eenroyaalgebaar Inge Mans

PRIKBORD 24-11-05 13:14 uur: dankbaarheid Hier een interessante site en werkwijze om je ideeen via het www te verspreiden: dankbaarheid Hans Bogers

PRIKBORD 22-11-05 12:57 uur: YPSILON: wonen moet zo! VOORBURG/UTRECHT, 19-11-2005 - Hoe kijkt Ypsilon aan tegen de veelheid aan wooninitiatieven die voor langdurige zorgafhankelijke patienten worden ondernomen? En welke eisen vindt ze dat schizofrenie aan huisvesting stelt? Het antwoord op die vragen is te vinden in een zogeheten visiesheet die de Ledenraad van Ypsilon vandaag in Utrecht vaststelde. In het document, 1 A4-tje groot, beschrijft Ypsilon recente ontwikkelingen, moedigt ze aan om succesvolle voorbeelden na te volgen en legt ze vast wie bepaalt hoe de huisvesting eruit moet zien. De vereniging heeft bovendien mimimumeisen opgesteld met betrekking tot huisvesting bij schizofrenie, die als speciale bijlage aan de visiesheet zijn toegevoegd. De visiesheet 'Wonen met zorg' is, met bijlage, te vinden op Ypsilon Hans Bogers

RECENSIE 13-11-05 21:06 uur: Knielen op een bed violen Jan Siebelink vocht dertig jaar met de vaderfiguur in zijn hoofd, een strijd die zijn weerslag vond in tal van verhalen en boeken, met als laatste het magistrale Knielen op een bed violen. Er is al veel gezegd over het met de AKO-literatuurprijs onderscheiden boek en het is niet de bedoeling dat hier nog eens over te doen. Maar toch: Siebelink heeft niet alleen het calvinisme en de Nederlands Hervormde Kerk met zijn daarvan afgescheiden hagepredikers opnieuw op de kaart gezet, hij heeft - mogelijk onbedoeld en ongewild - het onderwerp spiritualiteit nieuwe adem weten in te blazen: het boek is een nationale bestseller. Leer ze kennen: Hans Sievez (pa Siebelink), Josef Mieras, Chris Ibel en Huib Steffen; zie ook Jan Siebelink, met onder 'knipsels en fragmenten' een 40 minuten durend interview met de schrijver. En zie het dagboek van 29-01-05, dat is gewijd aan een recensie van Arjan Peters van Siebelinks boek in de Volkskrant van 28-01-05. hg

PRIKBORD 10-11-05 22:50 uur: Beeldbank De Beeldbanksites bieden niet alleen verrassende terugblikken op straten en huizen uit jeugdjaren of anderszins - bijvoorbeeld in het geval van Leeuwarden Beeldbank Leeuwarden -, maar ook beelden van Dennendal. Vul in de beeldbank van het Nationaal Archief in het zoekgedeelte 'Dennendal" in en je krijgt vier pagina's met 64 foto's, met als laatste shot een heel mooie van Martin Vernooy. Veel foto's staan op de nw-dennendalsite, maar veel ook niet. redactie

PRIKBORD 10-11-05 22:28 uur: Terugblik Carel Muller schreef in maart 2002 op verzoek een stuk voor de RVU, die in die zomer van dat jaar uitvoerig aandacht besteedde aan de gehandicaptenzorg. Het RVU-verhaal was aan de nw-dennendalsite gekoppeld via een link, maar die link werkt sinds enige tijd niet meer en is verwijderd. Gelukkig had de RVU nog een kopie, die we hierbij in de columnruimte van de nw-dennendalsite afdrukken. Zie Terugblik. redactie

BERICHT 04-11-05 14:55 uur: Addis ADDIS ABABA (4-nov. ) - Vandaag rijden er geen taxi's of minibusjes dus is er in feite een staking aan de gang. Wij blijven dicht in de buurt van ons hotel en enkel om zoals nu te internetten moet ik een kwartiertje lopen naar het Hilton hotel. Op het internet lees ik dat er op sommige plaatsen geschoten wordt en dat het oppakken van mensen, oppositie leden, pers en mensenrechten organisaties door gaat. Vanmorgen op straat stonden plukjes mensen bezorgd met elkaar te praten, voornamelijk vrouwen. Een kennis vertelde mij dat hij donderdag niet de stad in kon omdat de invalswegen waren geblokkeerd door militairen. We houden jullie op de hoogte. ADDIS ABABA (2-nov.) - Addis Ababa is vandaag een politiestaat waar veel geschoten wordt en mensen worden gearresteerd, op een niet zachtzinnige manier, zoals ik zelf heb kunnen aanschouwen. We moeten heel dicht in de buurt van het hotel blijven omdat elk moment een actie kan plaatsvinden. Eigenlijk is het gevaar voor ons nihil vergeleken met veel Ethiopiërs. Toch is het schokkend om te zien dat arrestanten met lange latten worden geslagen. Niet al te beste tijden hier dus. De internetcafés zijn gesloten; dus vanavond ben ik in het Hilton Hotel om jullie gerust te stellen over ons welvaren hier. Ik maak veel aantekeningen dus binnenkort een uitgebreider verslag van het gebeuren hier en mijn gevoelens hierover. Ik zal proberen elke dag een teken van leven te geven maar wees niet ongerust als ik een dag oversla want je van een plaats naar de ander begeven is momenteel niet risicoloos, en het hotel heeft geen internet service. ADDIS ABABA (1-nov.) - Even een kort berichtje uit Addis Ababa. Er zijn vandaag weer vechtpartijen geweest tussen veiligheidstroepen en protestanten alles als uitvloeisel van de verkiezingen van mei dit jaar. Hierbij zijn 5 doden gevallen en 20 gewonden. Sofia en ik hebben maken het goed. Af en toe is de telefoon en het internet verkeer afgesloten, maar ik doe mijn best om jullie op de hoogte te houden van de ontwikkelingen. Jos Spaansen (PS: de VK van 3 nov. had '33 doden en 150 gewonden bij rellen in Addis Abeba' - red. Zie voor Jos Spaansen ook 15-09-05.)

POËZIE: 02-11-05 11:45 uur: Een boeket tranen Een jaar na Je baar een trottoir Licht in bijna-gebroken ogen Het onbegrijpelijke, het onverdraaglijke Hoe ermee om te gaan? Woorden nu Gebroken taal Laten we het houden Bij een boeket tranen hg

PRIKBORD: 30-10-05 20:35 uur: The Cup De film The Cup, over de opschudding die het WK-voetbal 1998 te weeg brengt in het Tibetaanse Chokling klooster in Bir in Noord-India, is zo bedrieglijk eenvoudig en vreugdevol dat iedereen het verdient hem te zien. De film heeft een cast van lokale monniken en is geschreven en geregisseerd door Khyentse Norbu, die op het kloosterterrein een bungalow heeft. Het verhaal gaat over een jonge monnik die gék is van de Worldcup en van alles doet om het toernooi te kunnen zien. Ondertussen wordt veel verteld over het leven in het klooster en het boeddhisme. Er zijn twee websites met relevante informatie: The Cup en Phorpa (Beker). En voor foto's van Chokling en Bir zie: dagboek-India-2. De film was bij mijn lokale videotheek op dvd te krijgen. hg

PRIKBORD: 25-10-05 14:14 uur: Bram Bakker (2) De uitzending over zwart schaap Bram Bakker valt te bezien via het mediarchief van de VARA: Bram Bakker. (Ik kwam er door 'Het Zwarte Schaap' in te vullen bij 'zoeken op trefwoord'.) hg

DAGBOEK 22-10-05 22:36 uur: Bram Bakker Er was net een uitzending van het Zwarte Schaap, op Ned. 3, met Bram Bakker als schaap en interviewster Inge Diepman in de wat merkwaardige rollen van aanklager en bemiddelaar. Bram Bakker schond in de ogen van het psychiatrisch tuchtcollege de regels en werd daarvoor berispt. Ook vertrok hij bij de psychiatrische afdeling van het Amsterdamse Sint Lucas Andreas-ziekenhuis. Het was een geladen uitzending, met een bij wijlen bittere Bram Bakker - hij behandelt al twee jaar eetstoornissen, voelt zich als psychiater gemarginaliseerd en komt er bij de grote instellingen niet meer in. Dertig sollicitaties hebben niets opgeleverd. Vrije vestiging is voor hem als psychiater niet aantrekkelijk, omdat hij de mogelijkheid open wil houden cliënten door te verwijzen naar een instelling en als vrij gevestigd psychiater is die mogelijkheid kennelijk gering of verloopt de doorverwijzing moeizaam. Op een gegeven moment vergeleek Bram Bakker zijn positie met die van de psychiaters Jan Foudraine en Frank van Ree, die beiden hun eigen problemen met het psychiatrische establishment hadden. Het is moeilijk de uitzending samen te vatten; het beste is haar te zien en ze wordt mogelijk herhaald. Ik voerde eind december een mailwisseling met Bram Bakker, die toen naar aanleiding van dezelfde zaak in het nieuws was: zie mailwisseling met Bram Bakker. In dat stuk wordt ook een link gelegd met zijn website, maar hier is ie alvast ook: Bram Bakker. PS: Frank van Ree heeft geen eigen website, maar is wel in een interview te beluisteren; klik op de Schizofrenieplein-website op 'website van de RVU' (Onder meer over de zegeningen van de ouderdom, zijn eigen gektes enzovoort.) hg

PRIKBORD: 21-10-05 21:13 uur: Amma Amma komt opnieuw naar Nederland. Vanaf a.s. dinsdag t/m donderdagnacht (zeg maar vrijdagochtend) kan eenieder die dat wil kennismaken met haar Goddelijke omhelzing. Het gebeuren vindt plaats in de Maaspoort in Den Bosch. Ik wil deze gelegenheid niemand onthouden, zie Amma. Gerard Wijfjes

PRIKBORD: 18-10-05 17:52 uur: De Kolenkachel Sinds de reis van dit voorjaar naar India ben ik in de ban van schrijvers als Salman Rushdie en V.S. Naipaul. Voorlopig wint de laatste het, vermoedelijk vanwege z'n journalistieke achtergrond - z'n vader was journalist en hij hanteert in veel boeken een soort interviewtechniek. Naipaul is mede interessant omdat hij terloops veel vermeld over de ontwikkeling van zijn schrijverschap. Zo voert hij in 'Half a life' uit 2001 een Indiase migrant op die zich in Londen in het schrijven bekwaamt en de stof voor korte verhalen ontleent aan B-films. De Cicero-bijlage van afgelopen vrijdag 14 oktober had een recensie van Aleid Truijens van een bundel korte verhalen uit de Nederlandse en Vlaamse literatuur, samengesteld door Joost Zwagerman. Truijens en Zwagerman constateren beiden dat het genre het moeilijk heeft in het Nederlandse taalgebied. Ik schreef prompt de afgelopen dagen een kort verhaal. Het zat al lang in m'n hoofd en kwam er plotseling uit, mogelijk mede door Naipaul, Truijes en Zwagerman. Zo gaan die dingen. Dat korte verhaal had het waarschijnlijk niet verder geschopt dan de harde schijf van mijn pc, als de nw-dennendalsite er niet was geweest. Maar die is er wel en biedt jong en oud talent gelegenheid tot ontplooiing en publicatie. Bij deze dus: de Kolenkachel. hg

PRIKBORD: 15-10-05 12:54 uur: verkenuwgeest.nl Aardig verhaal in de Volkskrant van vandaag over de grijsschaal tussen paranormaal en psychotisch, over het vooral aan het jargon gebonden verschil tussen het 'hebben van een paranormale gave' en 'een psychose'. Het artikel, van de hand van Simone de Schipper, is geschreven op basis van interviews met onderzoekers van de Universiteit van Utrecht en enkele 'paranormaal begaafde/psychotische' mensen. Er is ook een website, met een vragenlijst waaraan je kunt meedoen, zie verkenuwgeest.nl hg

POËZIE: 14-10-05 15:16 uur: Kingfisher blue Vanuit de hele wereld is hulp toegezegd aan het door een aardbeving getroffen Pakistaanse gedeelte van Kashmir (tienduizenden doden, duizenden zwaargewonden, twee miljoen daklozen, vier miljoen getroffenen of slachtoffers). Vanmiddag vertrekken vanaf vliegveld Eindhoven artsen en speurhonden naar het gebied. Het gironummer van de nationale inzamelingsactie is 800800 (De Nederlandse regering heeft een miljoen euro aan hulp toegezegd, maar dat lijkt gezien de omvang van de ramp peanuts.) In de zomer van '75 zat ik in een houseboat op het Dal-lake in Srinagar, ook in Kashmir, maar dan in het Indiase gedeelte. Op 18 juli noteerde ik in mijn dagboek het volgende: a Kingfisher blue touches the water white feathered ducks their orange beak high shout angry, a black crow, suspended in a tree; water green ripples with gentle curves in the highnoon sun and frightens me hg

KORT VERHAAL: 09-10-05 12:56 uur: Zonnevakantie (Baby's Hug-2) Ik ging te voet van de Hema naar het kleine postkantoortje. De hele weg, 900 meter ongeveer, liep ik achter een jong paartje met een baby. De vader achter de kinderwagen, het babietje op de arm van de moeder, buikje aan schouder, haar hand beschermend op het lijfje. We keken elkaar de hele weg aan, de baby en ik. Niemand zag het verder, hij keek eenvoudigweg over de schouder van de moeder. En ik, achter hen lopend, naar hem. We straalden. En straalden en straalden en straalden... Bij de croissanterie gingen ze naar binnen. Pulserend zacht vibrerend vervolgde ik mijn weg. Jean-Paul

POËZIE: 08-10-05 12:18 uur: Herfst mani-gebedsmolen Z'n witte haar weerbarstig om het hoofd geprakt; het lichaam scheef en hoekig in de stoel geplakt, had ie een vrijkaart voor de eeuwigheid. Ongecontroleerd gaf ie een knuist - verkeerde, want de and're ging niet meer de laatste tijd sinds die attaque em reduceerde in een ouwe invalide zak - grimas in 't half verlamd gelaat; hand geheven achter 't raam, baken in de stille straat; gevoelig man, soms bitter over 't lot; twee beroertes en nog niet kapot. Dan vileine koorts; een ambulance voor de deur verspreidt een kille geur; een enveloppe zwart omrand: buurman is naar d'overkant. hg

KORT VERHAAL: 06-10-05 23:09 uur: BABY'S HUG We were the only family with children in the restaurant. I sat Erik in a high chair and noticed everyone was quietly sitting and talking. Suddenly, Erik squealed with glee and said, "Hi." He pounded his fat baby hands on the high chair tray. His eyes were crinkled in laughter and his mouth was bared in a toothless grin, as he wriggled and giggled with merriment. I looked around and saw the source of his merriment. It was a man whose pants were baggy with a zipper at half-mast and his toes poked out of would-be shoes. His shirt was dirty and his hair was uncombed and unwashed. His whiskers were too short to be called a beard and his nose was so varicose it looked like a road map. We were too far from him to smell, but I was sure he smelled. His hands waved and flapped on loose wrists. "Hi there, baby; Hi there, big boy. I see! ya, buster," the man said to Erik My husband and I exchanged looks, "What do we do?" Erik continued to laugh and answer, "Hi." Everyone in the restaurant noticed and looked at us and then at the man. The old geezer was creating a nuisance with my beautiful baby. Our meal came and the man began shouting from across the room, "Do ya patty cake? Do you know peek-a-boo? Hey, look, he knows peek-a-boo." Nobody thought the old man was cute. He was obviously drunk. My husband and I were embarrassed. We ate in silence; all except for Erik, who was running through his repertoire for the admiring skidrow bum, who in turn, reciprocated with his cute comments. We finally got through the meal and headed for the door. My husband went to pay the check and told me to meet him in the parking lot. The old man sat poised between me and the door. "Lord, just let me out of here before he speaks to me or Erik," I prayed. As I drew closer to the man, I turned my back trying to sidestep him and avoid any air he might be breathing. As I did, Erik leaned over my arm, reaching with both arms in a baby's "pick-me-up" position. Before I could stop him, Erik had propelled himself from my arms to the man's. Suddenly a very old smelly man and a very young baby consummated their love and kinship. Erik in an act of total trust, love, and submission laid his tiny head upon the man's ragged shoulder. The man's eyes closed, and I saw tears hover beneath his lashes. His aged hands full of grime, pain, and hard labor, cradled my baby's bottom and stroked his back. No two beings have ever loved so deeply for so short a time. I stood awestruck. The old man rocked and cradled Erik in his arms and his eyes opened and set squarely on mine. He said in a firm commanding voice, "You take care of this baby." Somehow I managed, "I will," from a throat that contained a stone. He pried Erik from his chest, lovingly and longingly, as though he were in pain I received my baby, and the man said, "God bless you, ma'am, you've given me my Christmas gift." I said nothing more than a muttered thanks. With Erik in my arms, I ran for the car. My husband was wondering why I was crying and holding Erik so tightly, and why I was saying, "My God, my God, forgive me." I had just witnessed Christ's love shown through the innocence of a tiny child who saw no sin, who made no judgment; a child who saw a soul, and a mother who saw a suit of clothes. I was a Christian who was blind, holding a child who was not. I felt it was God asking, "Are you willing to share your son for a moment?" when He shared His for all eternity. The ragged old man, unwittingly, had reminded me, "To enter the Kingdom of God, we must become as little children." Hans Bogers

CITAAT: 05-10-05 22:22 uur: Jan Pronk 'Pronk is kritisch over de wijze waarop internationale elites en organisaties de mondialisering de afgelopen decennia probeerden te sturen, en richt zijn pijlen vooral op de neoliberale orde, de Washington Consensus, die sinds het tijdperk Reagan en Thatcher begin jaren tachtig de overhand heeft gekregen. Het is het langzamerhand gegroeide economische paradigma van het IMF, de Wereldbank, Amerikaanse overheidsinstellingen en de Europese Unie dat voorschrijft hoe rijke en arme landen hun economieën moeten organiseren: overheidsfinanciën saneren, markten openstellen, lagere belastingen, privatisering van overheidsbedrijven en deregulering van de economie. De gevolgen zijn rampzalig, zegt Jan Pronk. Er begint een wereld te ontstaan waarin het recht op water, werk, voedsel, onderwijs, gezondheidszorg, fatsoenlijke huisvesting en sanitaire voorzieningen en mininale standaarden van sociale zekerheid en een fatsoenlijke omgang met onze natuurlijke omgeving volkomen ondergeschikt worden gemaakt aan de mogelijkheden van het bedrijfsleven er geld mee te verdienen.' (Uit recensie van Arnold Koper in de Volkskrant van vrijdag 30 september over een boek van Jan Pronk: Willens en wetens - Gedachten over globalisering en politiek. De recensie maakt deel uit van een aantal besprekingen van boeken over 'globalisering, armoede en politiek in theorie en praktijk', onder de kop 'De sterken winnen, de zwakken verliezen'.) hg

BERICHT: 04-10-05 22:19 uur: Mijn vriend huilde alleen maar: ik wil dood Drama Leidschendam / Mijn vriend huilde alleen maar: Ik wil dood, door Bart Zuidervaart in Trouw van 4 oktober. De man die zaterdag zijn vriendin en haar kind van een flat in Leidschendam gooide en daarna zelf sprong, was een uitgeprocedeerde Afghaanse asielzoeker. Hij moest deze week Nederland verlaten en was overstuur. De 23-jarige Abas Ahadi kan het niet geloven. Zijn vriend Hassan Mohammad (30) is dood. Drie dagen geleden wierp Mohammad zijn Nederlandse vriendin (35) en haar zoontje (8) van de vijfde etage van een flat in Leidschendam. Daarna pleegde hij zelfmoord door erachteraan te springen. De vrouw en haar kind overleden in het ziekenhuis. Mohammad was onder behandeling vanwege psychische problemen. De dag ervoor was de 23-jarige Ahadi, ook een uitgeprocedeerde Afghaan, op bezoek bij Mohammad in Hellevoetsluis. "Hij vertelde dat hij vóór 5 oktober Nederland moest verlaten. Hassan was overstuur. Hij trilde en huilde. 'Ik wil dood', zei hij. 'Ben ik geen mens?'" Ze besloten met de vriendin van Mohammad en haar kind een gezamenlijke vriend in Leidschendam op te zoeken. "Die maakt altijd grapjes", zegt Ahadi. "Ik dacht dat hij mijn vriend kon opvrolijken." Ze overnachtten in de flat. "De volgende ochtend trilde mijn vriend nog, hij had niet geslapen, hij huilde steeds", vertelt Ahadi. Die middag gingen Mohammad, zijn vriendin en haar zoontje boodschappen doen. "Ik bleef met twee vrienden praten en tv kijken. We hebben verder niets gehoord", zegt Ahadi. Toen de drie de flat wilden verlaten, zagen ze pas wat zich had afgespeeld. "De politie vertelde wat er was gebeurd. Ik zei toen: Ik ken hem, dat is mijn vriend." Het drietal werd verhoord en zondag vrijgelaten toen bleek dat het niets met de drama te maken heeft. Volgens Ahadi was Mohammad drie jaar in Nederland. Een jaar geleden hoorde hij dat hij was uitgeprocedeerd. "Wij kunnen niet terug naar Afghanistan", zegt Ahadi. "Als het veilig is, gaan we echt wel. Ik ben verdrietig om wat er is gebeurd. Het komt omdat hij geen status heeft, daardoor is hij overstuur geraakt." Noch de politie noch de IND wil verder ingaan op de zaak. Doorgegeven door Inge Mans

PRIKBORD: 29-09-05 12:37 uur: No Direction Home (Bob Dylan 2) Over de Dylan-docu valt meer te vernemen via American Masters: een mooi, en bij wijlen zelfs ontroerend, interview met regisseur Scorsese (uitspraak: Skorsési). Over de eenzaamheid van de artiest en zijn verlangen 'naar huis terug te keren', en de onmogelijkheid daarvan. hg

PRIKBORD: 28-09-05 00:22 uur: Bob Dylan Over de op 26 en 27 september door de BBC uitgezonden documentaire over Bob Dylan, No Direction Home, valt info te vinden via Martin Scorsese's BBC-docu over Bob Dylan. Zien, die docu. Word graag geïnformeerd over wanneer hij herhaald wordt op de Nederlandse tv. hg

COLUMN: 24-09-05 21:23 uur: Dharam Singh
Dharam Singh, bij het afscheid, op 11 april 2005 - dat hij lang moge leven	Ganesh, beeldje langs de Ganga in Haridwar, brengt wijsheid en geluk
Dharam Singh is trekkingspecialist en manager van Tourist Hotel in Manali (Noord-India) - 250 Rs per nacht voor een double (nog geen 5 euro); begin april dit jaar ijskoud omdat er geen verwarming was en de deuren altijd wagenwijd open stonden; zonder restauratie, hoewel dat wel op een groot bord in de hal werd aangekondigd; en met kamers die vergeven waren van motten. Vooral, en in de eerste plaats, is Dharam Singh evenwel pandit of pundit (hindoeïsmekenner). Nadat mijn partner naar de hotelkamer was vertrokken om onder vijf dekens warm te worden, onderrichtte hij me in de subtielere dimensies van de hindoemythologie. (We hadden het ook over politiek en de armoede, maar de legenden over de hindoegoden en -godinnen hadden duidelijk zijn voorkeur.) 'Het hindoeïsme is géén polytheïsme', zei hij ernstig en nadrukkelijk, zijn diepzwarte ogen fel in de mijne priemend, z'n scheve neus hangend tot boven zijn besnorde bovenlip, een personificatie van Ganesh zelve. 'Er is één God', hij legde zijn pezige hand op mijn knie, 'maar hij manifesteert zich in Shiva, Brahma, Vishnu, Durga, Parvati, Ganesh, Rama, Sita, Hanuman, Krishna, en vele anderen.' Hij glimlachte, streek door zijn zwarte kuif, raakte even het embleem van trekkinspecialist op zijn felgele parka aan, als sloeg hij een kruis. Z'n ogen lieten de mijne los en verplaatsten zich naar het oneindige. 'Tussen haakjes, er komen Nederlanders, deze zomer, voor een tiendaagse trek, door de Himalaya, landgenoten van jullie'. En in één adem: 'Ken je de geschiedenis van Ganesha?' hg

CITAAT: 22-09-05 13:52 uur: de Geest 'De Boeddha leerde het onderzoeken van de geest, het zuiveren en ontledigen van de geest, want gezuiverd en ontledigd is de geest onbaatzuchtig en gelijkmoedig. Hij onderrichtte de contemplatie van de geest, dat wil zeggen de geest laten waaien, waarheen hij wil. Mahayana leert de grondeloosheid en grenzenloosheid van de geest. De geest is verlichting en verlichting is de geest en deze geest is niets anders dan compassie. Eén van de mahayanascholen heet yogacara of vijnanavada ofwel 'mind-only' school want er niets anders dan geest. Een belangrijke zentekst: Xin Xin Ming, 'Het vertrouwen in de geest' toegeschreven aan Jianzhi Sengcan, de derde Chinese patriarch. De titel spreekt reeds boekdelen. Wat gebeurde er op het Pinksterfeest? Zie de tekst in Handelingen hoofdstuk 2, 1 - 13. Wat wordt er bedoeld met de komst, de nederdaling van de Heilige Geest? Waar staan die vurige tongen voor? En dat spreken in vele talen? Hoewel vele christenen niets meer weten met het pinkstergebeuren aan te vangen, vermoed ik dat de Boeddha zeer wel zou ingestemd hebben met een feest ter gelegenheid van de geest. Boeddhisme is een religie van de geest. En wat vertelt de hymne 'veni creator spiritus' ons over de geest, die heilig is en troost? Over dit alles wil ik vertellen in de komende Dharmalessen.' (Nico Tydeman in de nieuwe digitale nieuwsbrief van het Zen-centrum Amsterdam, editie september 2005.) hg

PRIKBORD: 15-09-05 (2) 17:21 uur: themamiddag over Spiritualiteit in de zorg Op vrijdag 7 oktober a.s. organiseert CNV Verzorging en Verpleging in de Gertrudiskapel te Utrecht een themamiddag met als onderwerp Spiritualiteit in de zorg. Tijdens deze middag zal een gastspreker iets vertellen over het Verpleegkundig Competentieprofiel Spiritualiteit. Vervolgens krijgen deelnemers de gelegenheid een workshop te volgen die hen helpt in contact te komen met hun eigen competenties op het gebied van spiritualiteit - zetweb:artikel (vul bij 'zoekoptie' de term 'spiritualiteit' in). Hans Bogers

BERICHT: 15-09-05 15:18 uur: Jos Spaansen in Addis Abeba Jos, zoals afgedrukt bij zijn column 'Kleur bekennen', van 31 oktober 2003 Jos is afgelopen maandag met zijn Sofia vertrokken naar Addis Abeba. Voorgoed, d.w.z.: met een permanente planning. Hij gaat in Ethiopië samen met zijn schoonfamilie een taxibedrijf opzetten en probeert daarnaast zelf iets in de ict te doen. Jos was een van de drijvende krachten achter de Nw-Dennendalsite. Hij heeft in de beginfase het amateuristische html-gedrocht dat ik bij Lycos had neergezet, omgebouwd tot een heuse systematische site waarmee verder viel te werken. Zonder Jos was dat waarschijnlijk niet gelukt. (Dank, dank, dank .... bloemen.) Daarnaast liet ie zich strikken als webmaster, organiseerde een server en stond altijd klaar met adviezen en daadwerkelijke hulp, én participeerde met columns. (Hulde, hulde, hulde!!!!!) We zullen hem dus zeer missen. Gelukkig trekt internet zich weinig aan van grenzen en heeft ie beloofd correspondent Afrika voor de site te worden. We houden hem er aan. Veel geluk, Jos en Sofia. hg